گل محمدی باید سرمربی پرسپولیس بماند

بازار انتقاد از یحیی گل محمدی در حالی داغ شده است که وی، به گفته درست خودش، پرسپولیس را در بحرانی ترین شرایط ممکن تحویل گرفت و با نتایجی خوب به فینال جام حذفی رساند و در بازی فینال نیز در برابر موفق ترین تیم فوتبال ایران در ده سال اخیر، در ضربات پنالتی قهرمانی را واگذار کرد.

واکنش های غیرعقلانی برخی از تماشاگران پرسپولیس پس از پایان بازی این تیم با ذوب آهن، نشان می دهد که مربی فوتبال در ایران نیز مثل سایر کشورهای فوتبال خیز جهان، نمی تواند و نباید به هر سازی که تماشاگران کوک می کنند، برقصد.

تماشاگران پرسپولیس در حالی از تعویض علی کریمی انتقاد می کردند که کریمی یکی از بدترین بازی های خود را فقط در طول همین یکسال گذشته، برای پرسپولیس انجام داد. او 85 دقیقه در زمین بی اثر و بی ثمر راه رفت و کاری از پیش نبرد.

و یا انتقاد از تعویض کریم انصاری فرد ناشی از بی اطلاعی منتقدان از وضعیت جسمانی انصاری فرد بود. بگذریم از اینکه هادی نوروزی که به جای انصاری فرد به زمین آمد، خوب بازی کرد و پایه گذار گل دوم پرسپولیس شد.

میل به کنار گذاشتن گل محمدی، نشانه بیماری رایج فوتبال ایران است: بیماری بی صبری هواداران. در سال 1386 نیز تیم ملی فوتبال ایران با باخت در برابر کره جنوبی در ضربات پنالتی حذف شد در حالی که بهتر از کره هم بازی کرده بود. اما پس از پایان جام ملتهای آسیا (2007)، فوتبالدوستان ایرانی از جمله عادل فردوسی پور، پایشان را در یک کفش کردند که امیر قلعه نویی باید استعفا کند.

پس از استعفای قلعه نویی مربیان دیگری بر روی نیمکت تیم ملی نشستند ولی ناکامی های تیم ملی باز هم ادامه یافت. نکته جالب این جا بود که همان کسانی که با فشارهایشان عامل برکناری قلعه نویی شده بودند، بعداً بعضاً از عدم ثبات کادر فنی تیم ملی هم انتقاد می کردند!

حالا همان کاری که یکبار با قلعه نویی انجام شد و نتایجش هم پیش روی همگان قرار گرفت، قرار است که با گل محمدی انجام شود.

کنار رفتن گل محمدی در شرایط کنونی، هیچ فایده ای برای پرسپولیس ندارد جز اینکه یک مربی تازه وارد( احتمالاً خارجی) از راه می رسد و تیم را هم خودش نمی بنند یا حتی اگر به موقع بیاید و خودش نفرات فصل آینده تیم پرسپولیس را انتخاب کند، به علت شناخت کم از فوتبال ایران، نمی تواند به خوبی تیم را ببندد. مگر اینکه پرسپولیسی ها بخواهند کرانچار را سرمربی تیمشان کنند.

ولی همان کرانچار هم بعید است به تیمی بیاید که مربی را پس از شکست، گوشت قربانی می کند! مربی ای که دست کم دو فصل فرصت نداشته باشد، به هیچ وجه احساس امنیت نمی کند. گل محمدی اگر امسال هم سرمربی پرسپولیس باشد، یک فصل و نیم سرمربی این تیم بوده است.

او با پرسپولیس در نتیجه گیری نسبتاً خوب بوده و در ارتقای کیفیت بازی تیم هم واقعاً خوب عمل کرده است. مربی ای که پرسپولیس را از بدبختی سال قبل و نیم فصل اول امسال، با بازی هایی خوب به فینال جام حذفی رسانده است، مستحق بقا است. گل محمدی باید فرصت داشته باشد که تیم فصل آینده پرسپولیس را خودش ببندد و با فراغت و آرامش کافی، حرکت به سمت قهرمانی در لیگ برتر فصل آینده را در دستور کار تیمش قرار دهد.

کناررفتن یحیی گل محمدی در این شرایط، نشانه عقب ماندگی فوتبال ایران و عدم عقلانیت کافی نزد هواداران و مدیران پرسپولیس است. جالب است که این عدم عقلانیت، نه فقط در رفتار تماشاگران جوان و احساسی بلکه در گفتار اعضای هیات مدیره پرسپولیس - که باید جزو عقلای فوتبال ایران باشند - نیز به چشم می خورد. به هر حال فوتبال ایران چنین عقلایی داشته که کارش به این جا کشیده است!