خواننده زنی که نابینایی اش در آوازش موثر بود!

خواننده پیشکسوت گفت: من همیشه دوست داشتم با استادانی که در هنرکده‌ها و آموزشگاه‌ها تدریس می‌کنند، آشنا شوم و تجربیاتی که طی سال‌ها به آن رسیدم را در اختیار آنان بگذارم. این از زمانی شروع شد که در ایران کم کار شدم و برای اینکه هنر خود را به روز نگه دارم و تمرین داشته باشم اقدام به تدریس آواز کردم.

او گفت: شاید نابینایی در کار من در آواز بسیار موثر بود. برای اینکه مسیری که نابینایی در زندگی فردی من ایجاد کرد، مرا به سوی آواز برد. همه باید بدانند آواز خواندن چیزی نیست که ما باید بیاموزیم. بلکه توانی است که در تارهای صوتی و حنجره افراد وجود دارد. این اشتباهی است که هنرجویان دارند و حتی وقتی به کلاس می‌روند می‌پرسند چه غذایی باید بخوریم که صدای ما را خوب کند؟

این هنرمند که در جلسه آشنایی با اپرا در خانه موسیقی سخن می‌گفت، افزود: من از کودکی می‌توانستم بخوانم و در محافل خانوادگی این توانایی را نشان دادم. بعدها در 18 سالگی به توصیه دایی‌ام که در ژاپن بود رهسپار آنجا شدم. در ژاپن هنر گل‌آرایی را هم فرا گرفتم و کمابیش با زبان و فرهنگ ژاپنی هم آشنا شدم. بعدا به تهران برگشتم و به توصیه اقوام به هنرهای زیبا رفتم و امتحان دادم تا آواز را هم بتوانم ادامه بدهم.

زنگنه اضافه کرد: در آنجا به من پیشنهاد شد در فیلمی بازی کنم اما من نپذیرفتم و پس از امتحان به آواز خواندن به هنرستان عالی موسیقی رفتم. در آنجا به خانم اولین باغچه‌بان معرفی شدم و دیدند که صدای من برای اپرا مناسب است و شروع به تحصیل و آموزش درس‌های مختلف برای اپرا کردم.

او افزود: پس از تصادفی که منجر به نابینایی‌ام شد، بسیاری از استادان به دیدن من آمدند و حتی خانم باغچه‌بان برای من کلاس شخصی گذاشتند و همینطور بود که با جدیت با توجه به اینکه سلفژ می‌دانستم به کار موسیقی و خوانندگی پرداختم.

پس از یک سال به روی صحنه رفتم و در آنجا چند آهنگ ایرانی با تنظیم روبرت گریگوریان هم اجرا کردم. بعد از این اتفاق هم یک آلبوم از آوازهای محلی ایران با تنظیم آقای شهبازیان ضبط کردم و آن زمان این کار تازگی داشت زیرا تاکنون آوازهای محلی به این شیوه شنیده نشده بود.

پری زنگنه در ادامه سخنانش به اجراهای خود در عرصه آواز اشاره کرد و به بیان فعالیت های خود پرداخت.

این خواننده اپرا در ادامه گفت: صدا، سن، محیط و توانایی‌های فردی در آماده شدن فرد برای رشته اپرا بسیار مهم است. اپرا خواندن یک ریاضت است؛ برای اپرا باید از زندگی چشم پوشید و تمرین‌های مداوم انجام داد. محیط زندگی برای تمرین بسیار موثر است و اگر کسی که می‌خواهد اپرا کار کند، نتواند خوب تمرین کند، سرخورده و مایوس می‌شود.

وی افزود: در آموزشگاه‌ها وقت آن نیست که به هنرآموزان آموزش‌های بیشتری بدهند، مگر اینکه این شاگردان در اینجا پایه‌ای قوی داشته باشند تا بعدا بتوانند فعالیت‌های خود را در مدارس معتبر ادامه دهند. خوانندگان اپرا آموزش‌های بسیار سختی باید ببینند زیرا این اپرا موسیقی بسیار حساب شده دارد.

زنگنه گفت: در اپرا نقش‌های مختلف بر اساس صداها تقسیم می‌شود. مثلا نقش یک انسان مقتدر را به یک صدای باس می‌دهند. اپرا با آوازهای احساسی شرقی‌ها بسیار متفاوت است. جای صدای ما شرقی‌ها معلوم نیست و صدایمان را با ساز کوک می‌کنیم. در اپرا باید صداسازی و حتی تاریخ اپرا آموزش داد. ما ایرانی هم اپرا داشتیم که همان تعزیه بود. تقلید در آن وجود نداشت اما نقش‌ها بر اساس صدا انتخاب می‌شدند و بسیاری از خوانندگان هم از آوازهای مذهبی شروع کردند.