رضازاده به المپیکیها پشت کرده
پارسینه: به نظرم در این شرایط فدراسیون کاملا به ورزشکاران پشت کرده و در کنار مربی ایستاده که این موضوع منصفانه نیست.
تیم ملی وزنهبرداری ایران اخیرا اگرچه با 564 امتیاز تیمی و کسب 9 مدال طلا، 7 نقره و 5 برنز در قزاقستان قهرمان آسیا شد اما باید پذیرفت که جای خالی وزنهبرداران المپیکی ایران در این مسابقات به خوبی احساس میشود.
این یک توفیق اجباری برای وزنهبرداری است که به تیم ملی دعوت نشده بودند. به پشت خطیها میدان داده شد تا توانایی خود را نشان بدهند.
البته رسول تقیان و بهادر مولایی شاید در المپیک نبودند اما توانایی خاصی دارند. 5 وزنهبرداری که در المپیک بودند حضورشان میتوانست بسیار موثر باشد.
به نظرم احترام مربی واجب است و حرمت وی هم باید حفظ شود و تا آنجایی که من از المپیکیها شناخت دارم این وزنهبرداران از نظر اخلاقی مورد تایید هستند و تکبر خاصی ندارند.
جایی که انسان حس کند شخصیتش زیر سوال میرود تا حدی کنار میآید اما تحمل هم حدی دارد.
نباید یکطرفه به قاضی رفت و در مورد دیگران قضاوت کرد. چه حرفهایی در اردوها به آنها زده شده که وزنهبرداران دیگر تحمل نکردند و اینگونه با تیم ملی و فدراسیون برخورد کردهاند؟ ایرادی که به فدراسیون وارد است اینکه چرا یک مربی با فاصله سنی کمی که با ورزشکاران دارد در راس کار قرار گرفته. اگر یک پیشکسوت در کنار تیم ملی بود حرمتها بیشتر حفظ میشد و هر حرفی بین ورزشکار و مربی زده نمیشد.
وقتی ورزشکار 8 ماه در اردو حضور دارد و با فشار سنگین تمرینات روبهرو است مطمئن باشید از نظر روانی به مشکل میخورد. به همین دلیل حضور یک پیشکسوت در سالن تمرینات باعث میشد به این مشکلات برخورد نکنیم.
به نظرم در این شرایط فدراسیون کاملا به ورزشکاران پشت کرده و در کنار مربی ایستاده که این موضوع منصفانه نیست. سلیمی، رستمی و انوشیروانی ورزشکاران کوچکی نیستند که روی آنها چشم بپوشانیم. حمایت بیدریغ از سرمربی باعث میشود وی هیچ حد و حدودی برای خود قائل نشود و پاسخگوی هیچ کسی نیز نباشد.
شاید هم آشنایان خود را به تیم ملی دعوت کند و آنها را هم به تیم ملی بیاورد. در این شرایط باید یکسری تعدیل نیرو شود. 5 وزنهبردار بزرگ را بخواهیم کنار بگذاریم و به مربی میدان بدهیم مطمئنا به بیراهه میرویم.
اما در رابطه با حضور ایران در مسابقات قهرمانی آسیا. من فکر میکنم مسابقات در یکی از کشورهای قدرتمند آسیایی برگزار میشد و چون تبلیغات زیادی نشده بود تماشاچی خوبی از این رقابتها دیدن نکرد، البته باید گفت وزنهبرداری در قزاقستان طرفدار بسیاری دارد و خود این کشور یکی از قطبهای وزنهبرداری آسیاست. حضور ورزشکاران کشورمان و کسب مقام قهرمانی برای ایران افتخار بسیار بزرگی محسوب میشود.
ما در این مسابقات بعد از 42 سال در سبک وزن موفق به کسب مدال طلا شدیم و این خیلی خوب است. جابر بهروزی از آیندهداران وزنهبرداری است. او اولین باری بود که برای تیم ملی بزرگسالان وزنه میزند و در دو ضرب در مسابقات جوانان جهان قهرمان شده بود و مدال طلا را کسب کرده بود.
در این مسابقات نسبت به رکوردهای قبلی خیلی بهتر کار کرد و در یکضرب توانست 147 کیلو را بالای سر ببرد.
وی اگر بتواند تا مسابقات جهانی به رکوردهای خود اضافه کند و رکورد خود را به 340 کیلوگرم برساند، بدون شک شانس ایستادن روی سکوی جهانی را هم دارد.
در وزن بهروزی وزنهبردارانی مانند سجاد بهروزی و مرتضی رضاییان هم هستند که به تیم ملی دعوت نشدهاند و شاید در مسابقات جهانی به تیم ملی اضافه شوند و میتوانند مانند جابر افتخار آفرین باشند.
البته فاصله آنها تا سکوهای جهانی زیاد است ولی فرصت زیادی هم داریم و میتوانیم با آمادگی کامل در این مسابقات حاضر شویم.
*ملیپوش سابق وزنهبرداری
منبع:شهر خبر
ارسال نظر