توصیه های درمانی به بیماران آسم

علایم و شدت بیماری در افراد مختلف متفاوت است، برخی افراد سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس را تقریبا هر روز دارند، برخی دیگر در فواصل بین حملات تنگی نفس علامتی ندارند.

به هر حال همه مبتلایان به آسم در این نکته مشترک هستند که مجاری هوایی در آنها به صورت غیرطبیعی متناوبا تنگ می شود، بیشترین موارد آسم در حوالی پنج سالگی تشخیص داده می شود به همین دلیل بیشتر افراد تصور می کنند که آسم بیماری کودکان است، اما احتمال کمی نیز وجود دارد که افراد در سنین مختلف دچار این بیماری شوند.

برخی مطالعات بیان می کند که احتمالا ابتلا به عفونتهای تنفسی در کودکی احتمال ابتلا به آسم را کاهش می دهد، به همین دلیل این بیماری در جوامع پیشرفته بیشتر از کشورهای در حال توسعه دیده می شود.

هنوز مشخص نیست که چرا بیشتر کودکان مبتلا به آسم معمولا در حوالی سنین بلوغ خوب می شوند و اگر بیماری در این سنین خوب نشود، احتمالا برای همیشه باقی خواهد ماند؛ اما شرایط بیماری را می توان به خوبی اداره کرد، اگر آسم به خوبی کنترل شود، علایم بروز نمی کنند و می توان یک زندگی معمولی و مفید داشت.

علایم بیماری آسم:

برخی افراد، در دراز مدت تنگی نفس دارند و خس خس سینه و یا سرفه، نشانه اصلی این بیماری می باشد؛ سرفه با خلط و یا بدون خلط، کشیده شدن پوست بین دنده ها در هنگام تنفس، تنگی نفس در نتیجه ورزش و فعالیت بدنی، درد قفسه سینه، بدتر شدن خس خس سینه در شب و یا صبح زود، بهتر شدن خس خس سینه با مصرف داروهایی که برای باز کردن راه های هوایی استفاده می شود و بدتر شدن خس خس سینه با رفلاکس(سوزش سر دل) از علایم دیگر بیماری آسم است.

همچنین کبودی لب ها و صورت، از دست دادن هوشیاری و گیجی، تنفس بسیار سخت، سریع شدن ضربان قلب، اضطراب شدید، عرق کردن، غیر عادی نفس کشیدن، توقف تنفس، سینه درد و سفت و سخت شدن سینه از علایم خطرناک بیماری آسم می باشد.

راه های درمان بیماری آسم، بر سه اصل استوار است:

اول اینکه آسم و علت های دیگری که باعث تشدید آن می شود، به درستی توسط پزشک تشخیص داده شود، چه بسا فردی، سال ها با تشخیص آسم تحت درمان قرار می گیرد و بعدا پزشک متوجه می شود که بیمار داروی نامناسبی مانند پروپروانولول یا ایندرال مصرف می کرده که این داروها، باعث تشدید بیماری آسم می شود و یا علت دیگری مانند ریفلاکس معده (ترش کردن غذا) وجود دارد.

مساله بعدی سینوزیت می باشد، بیمار باید حتما از علایم سینوزیت آگاه باشد و در صورت وجود ترشحات پشت حلق، به پزشک خود گزارش دهد تا پزشک نسبت به درمان آن اقدام کند.

سومین مساله تماس با مواد حساسیت زا می باشد، مثل تماس با پرندگان، ادرار و مدفوع حیوانات، گرده های گل ها و گل کاری.

مسایل غیرریوی هم می تواند باعث تنگی ریوی و بروز علایمی شبیه آسم شود، مانند نارسایی قلبی؛ حتی کم خونی می تواند باعث تنگی نفس شود که باید با علایم آسم افتراق داده شود.

در درمان های غیردارویی حذف آلرژن ها در مواقع لازم به نفع بیمار می باشد و اگر بیماران بتوانند از محل آلوده به یک محل سالم نقل مکان کنند، بسیار خوب است.

مساله بعدی تغذیه است، البته توصیه خاصی در مورد هیچ غذایی از طرف پزشک داده نمی شود و فقط عنوان می شود که وقتی با مصرف هر غذایی احساس می شود که مشکل تشدید می شود باید از برنامه غذایی حذف شود در نتیجه غذاهایی را که ایجاد حساسیت می کنند نباید مصرف کرد، مانند انواع فلفل، زعفران، کرفس، انگور و خربزه.

در درمان دارویی، داروها را به دو گروه عمده تقسیم بندی می کند: گروه اول داروهایی هستند که موقع حمله آسم باید مصرف شود، مثل اسپری سالبوتامول که به وسیله آن بایستی سریعاً برونش باز شود.

توصیه می شود که هر بیماری همیشه اسپری سالبوتامول را همراه داشته باشد و بهتر است با وسایل کمک اسپری مصرف شوند و چنانچه مشکل بیمار با اسپری برطرف نشود، حتما به بیمارستان مراجعه کند.

گروه دوم داروهایی هستند که باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند، مانند داروهای کورتون، انوع داروهای خوراکی گشاد کننده برونش و اسپری های ترکیبی که اگر درست مصرف شوند، کم عارضه ترین انواع داروها می باشند.

در مورد اسپری باید گفت که انواع اسپری به هیچ عنوان باعث عادت کردن نمی شود، ولی حتما باید به صورت صحیح استفاده شوند.

عدم درمان به موقع بیماری آسم، چه عواقبی ممکن است داشته باشد؟

عدم درمان به موقع نه تنها باعث می شود که شخص معضلات اجتماعی پیدا کند، بلکه شخصیت اجتماعی بیمار نیز تحت تاثیر قرار می گیرد و ضربه روحی بزرگی به بیمار وارد می شود، این بیماری باعث می شود فرد از کارش غیبت کند و از نظر اقتصادی نیز دچار مشکل شود.

آسم می تواند به قلب و عروق فشار بیاورد و باعث اختلالات قلبی و عروقی شود و فرد را از نظر یادگیری نیز تحت تاثیر قرار دهد.

توصیه هایی به افراد سالم و افراد مبتلا به بیماری آسم:

باید سعی کنند که در معرض عفونت های ویروسی قرار نگیرند (یکی از راه های مقابله با عفونت ها، استفاده از واکسن آنفلوآنزاست که باید در دوران کودکی تزریق شود)، از تماس با آلرژن ها و مواد محرک و آلاینده ها که زمینه حساسیت را ایجاد می کند، پرهیز کنند.

تنگی نفس را جدی بگیرند و از مصرف دخانیات و الکل پرهیز کنند و با توجه به این که اگر درمان آسم جدی گرفته شود، بیماری قابل کنترل است، با مشاهده اولین علایم آسم به پزشک مراجعه کنند و نسبت به درمان مناسب اقدام کنند.

توصیه می شود که حتما درمان را به طور مرتب ادامه دهند و چنانچه دارویی توسط پزشک تجویز شد، به موقع آن را مصرف کنند.

چهارم می مصادف با 14 اردیبهشت روز جهانی آسم نامگذاری شده است.