دو خاطره تلخ وزیر بهداشت

دکتر محمد حسن طریقت منفرد در پاسخ به نخستین سوال درباره دو اقدام مهم در حوزه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: از نظر من اجرای برنامه پزشک خانواده که از نظر قانونی18سال است به دو وزارتخانه بهداشت و رفاه تکلیف شده است و از ابتدای دولت نهم در روستاها و سپس در دولت دهم در چند شهر آغاز شد و دیگری راه اندازی دانشکده های طب سنتی و اسلامی، دو اقدام مهم وزارت بهداشت در سال اخیر بود.

وی در پاسخ به این پرسش که مهمترین کاری که باید در این سال ها برای بهداشت و درمان مردم انجام می شد اما نشد؟، برنامه پزشک خانواده در نظام ارجاع را مهمترین نیاز نظام سلامت کشور دانست و گفت: این برنامه باید تا به حال تکمیل می شد اما به دلایل متعددی با وجود گذشت هشت سال از آغاز، عملا در مراحل اولیه قرار گرفته است.

طریقت منفرد در پاسخ به پرسش دیگری درباره مهمترین مشکل دوران وزارتش افزود: مشکل من در واقع کمبود وقت بود من بیشتر از پنج درصد از فرصت را در دو دولت گذشته در اختیار نداشتم.

خبرنگار واحد مرکزی خبر در ادامه پاسخ وزیر بهداشت؛ پرسید: شما در نخستین روزی که به وزارت بهداشت آمدید در پاسخ به این پرسش که فکر می کنید در شش ماه می توانید کاری انجام دهید، گفتید؛ در شش دقیقه هم می توان خیلی کارها کرد.

دکتر طریقت اضافه کرد: بله من در آن زمان گفتم در شش دقیقه هم می توان از نعمت های الهی استفاده کرد که دوستان به خدمت تعبیر کردند.

وی در توصیه و پیشنهادی به وزیر آینده گفت: اجرای تمام و کمال قانون برنامه پنجم و قوانین جاری، درخواست من از وزیر آینده است زیرا قوانین مترقی ای در برنامه پنجم توسعه داریم که معطل مانده و برخی که هنوز به آنها ورود نشده است.

وزیر بهداشت در پاسخ به پرسشی درباره تجربیات تلخ یا اتفاقات شیرین دوران وزارتش گفت: در یکی از سرکشی ها به بیمارستان ها، پیرمردی معترض به سراغ من آمد و گفت چهار روز پیش خانمم در حمام زمین خورد و ما نگران از صدمه به مهره های ستون فقرات او را به این بیمارستان آوردیم. همسرم نیاز به درمانی نداشت و اکنون که پس از چهار روز مرخص شده است از من400هزار تومان می خواهند من بازنشسته آموزش و پرورش پس از30سال خدمت هستم و این هم دفترچه بیمه من است.

دکتر طریقت در ادامه گفت: متوجه شدم هزینه بیمارستان همسر این مرد چهار میلیون تومان شده بود و بیمارستان ده درصد یعنی فرانشیز آن را که400هزار تومان می شد از بیمار طلب می کند، هزینه ای که بیهوده بود و خدمتی که می توانست با20یا30هزار تومان انجام شود.

وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در ادامه به خاطره دیگری اشاره کرد و با بیان این که آن هم از تلخ ترین خاطره هاست گفت: یک بار دیگر به یکی از اورژانس ها برای بازدید رفتم که دیدم همه راضی و خوشحالند از جمله مادر پیری که جلوی من را گرفت و گفت؛ دستشان درد نکند من سرم گیج می رفت و اینجا همه کار از ام آر آی و سی تی اسکن و عکس و همه آزمایش ها را برای من انجام دادند.

دکتر طریقت منفرد گفت: در این زمان پزشک معالج آن خانم سالمند رسید و گفت؛ مادر جان سرگیجه شما به دنبال عمل جراحی و طبیعی است و نیاز به هیچیک از این اقدامات نبود.

وی در ادامه گفت: اینجا همه از مسئولان اورژانس و بیماران راضی بودند اما چه رضایتی که باید تاسف خورد زیرا این همه هزینه می شود برای اموری که به آسانی و بدون خرج و مخارج و زحمت به بیماران برطرف می شود آن هم با پولی که سرمایه کشور و نیاز درمان همه مردم است.

وی افزود: این خرج تراشی ها که می توان آنها را به فقدان بهره وری در بیمارستان های دولتی و سودجویی در برخی بیمارستای خصوصی تشبیه کرد، موجب شده است40هزار میلیارد تومان در سال90برای سلامت مردم در کشور خرج شود که 15هزار میلیارد آن از محل اعتبارات عمومی و بیمه ها پرداخت شده است اما 25هزار میلیارد تومان یعنی حدود60درصد آن را مردم پرداخته اند.

وزیر بهداشت درباره شیرین ترین خاطره اش هم گفت: برای من بزرگترین اتفاقی که آرزوی دیرینه ام بود و موفق شدم در این مدت کوتاه عملی کنم، تصویب دوره های مجازی و حضوری برای پزشکان خانواده حین خدمت بود که بر این اساس آنها می توانند پس از4 یا 5 سال خدمت و کسب تجربه و آموزش، متخصص پزشکی خانواده شوند.

وی به عنوان سخن پایانی و خداحافظی خطاب به مردم گفت: به همه نوید می دهم که بخش بهداشت و درمان در کشور همه امکانات و از نظر توانمندی شرایطی دارد که کمتر کشوری در منطقه از آن برخوردار است و از مردم حلالیت می خواهم که نتوانستم در مدت وزارتم برای خدمت آماده سازی بهتری انجام دهم.

دکتر طریقت منفرد گفت: قسمت پر لیوان را وزرای قبل سامان داده اند اما من یا هر مسئول دیگری که در این بخش وارد شود با نیمه خالی لیوان مواجهیم که ان شاالله آن نیز تکمیل خواهد شد.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که این لیوان وقتی به دست شما رسید چقدر پر شده بود؟، لبخندی زد و گفت: سئوال سختی است.