احسان علیخانی: مگر دیوانه‌ایم گریه بیننده را دربیاوریم؟!

احسان علیخانی، شرکت کرد و در بخش‌های ابتدایی صحبت‌هایش در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا اجرای «ماه عسل» دیگر برایش عادی شده است و یا هنوز برای اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی که گاه توسط مهمان در برنامه‌ای زنده رقم می‌خورد، استرس دارد؟ توضیح می‌دهد: ما در برنامه سمتی نداریم که بگویم به آن سمت می‌رویم یا آن به نقطه می‌رسیم. قصه‌ای را شناسایی کرده‌ و از یک دریچه‌ وارد زندگی و قصه‌ی آن میهمان می‌شویم و بعد هم ماجرایش را روایت می‌کنیم، اما اینکه حتما بخواهیم برنامه را به یک نقطه‌ای برسانیم،‌ الزاما اینگونه نیست.

او در ادامه اینگونه می‌گوید: کسانی که اینجا می‌آیند نه بازیگرند نه نویسنده و نه رمان‌نویس. آن‌ها آدم‌ها عادی‌اند؛ مردم‌اند. گاهی اوقات خواسته‌ام در برنامه‌ از ابعاد و زاویه‌ی دیگری وارد برنامه شوم که نشده است به دلیل اینکه میهمان برنامه دوست داشته است راجع‌ به چیز دیگری صحبت کند که با آن جلو رفته‌ام در نتیجه خیلی استرسی از این بابت ندارم. البته کتمان نمی‌کنم اینکه مسؤولیت این برنامه بسیار بیشتر و دشوارتر است به جهت اینکه شما در آنتن زنده تلویزیون و در تایم افطار با آدم‌هایی صحبت می‌کنید که هرگز استودیو ندیدند و نمی‌دانند برنامه‌سازی چیست.

او البته به این نکته نیز اشاره می‌کند که خیلی راحت‌ است اینکه بخواهی با یک چهره‌ی هنری، رسانه‌یی و ورزشی حرف بزنی و می‌گوید: اما این آدم‌ها اصلا به قواعد و ابعاد تلویزیون آشنا نیستند، در نتیجه کار سخت‌تر است، مسؤولیتش بیشتر است، منتهی من این کار را کرده‌ام و تجربه‌اش را دارم. به جهت اینکه شما فضایی را فراهم می‌کنید که آدم عادی که حتی در تهران زندگی می‌کند و استودیو ندیده است، روی صندلی بنشیند و احساس راحتی و صمیمیت کند. این حتما گفت‌وگوی خوبی درمی‌آید حتی خیلی خوب‌تر از آدم‌های مشهور.

مجری «ماه عسل» تاکید می‌کند: کتمان نمی‌کنم که مسؤولیت ما بیشتر و دشوارتر است، اینکه در آنتن زنده تلویزیون و در تایم افطار با آدم‌هایی صحبت کنی که هرگز استودیو ندیده‌اند و نمی‌دانند برنامه‌سازی چیست منتهی من این کار را کردم و تجربه‌اش را دارم.

احسان علیخانی در بخش دیگر از صحبت‌هایش با خبرنگار ایسنا به برخی از اتفاقاتی که در برنامه‌ی «ماه عسل» رخ داده است اشاره می‌کند و یادآور می‌شود: میهمان‌هایی داشته‌ام که وسط برنامه زمانی که گفته‌ام برویم و آگهی ببینیم، از من پرسیده است که برنامه چه زمانی شروع می‌شود (!) و من نیز گفته‌ام که برنامه نیم ساعت است شروع شده و ما نیم ساعت است که با یکدیگر صحبت می‌کنیم. میهمان نمی‌دانست که برنامه روی آنتن است و فکر می‌کرد که ما هنوز داریم او را برای برنامه آماده می‌کنیم.

علیخانی همچنین درباره‌ی میهمان چند روز قبلش که به «ماه عسل» آمده بود، چنین می‌گوید: زمانی که برنامه تمام شد، این میهمان نیز از من پرسید که برنامه کی پخش می‌شود در حالی که این برنامه زنده بود.

مجری «ماه عسل» در عین حال این امید را دارد که اتمسفر ماه رمضان و افطار و انرژی خود مردم خیلی خوب است که می‌تواند به برنامه کمک کند.

***

علیخانی سپس راجع‌ به سوژه‌هایی که برای این برنامه چیده و انتخاب کرده است، توضیح می‌دهد: همه چیز در این برنامه برای انتخاب سوژه‌های بکر دخیل است. تیمی که در این برنامه تلاش می‌کنند بسیار دخیل هستند. اما مشکلی که داشتیم این بود که سوژه‌ها را غربال می‌کردیم به جهت اینکه باید کار جدیدی می‌کردیم.

مجری ماه عسل در عین حال با اعتقاد بر اینکه زحمت تیم قابل تأمل است، می‌گوید: یکی از بزرگترین انرژی‌های ما این است که هر کسی تماس می‌گیرد و سوژه معرفی می‌کند، اما انتخاب سوژه‌ای که خوب و به درد بخور باشد، خیلی مهم است.

*** دل‌های مردم ما نازک است

او در ارتباط با برخی سوژه‌ها که احساس مخاطب را جریحه‌دار می‌کند،‌ توضیح داد: ما امسال سوژه‌های شاد هم زیاد داشتیم اما بانمک است کسانی که در این برنامه از سر شوق هم اشک می‌ریختند را به حساب گریه‌دار بودن برنامه می‌گذارند؛ نه، واقعا این طور نبوده است و من احساس نمی‌کنم اما انصافا خیلی از اتفاقات عمیق دنیا تلخ است و چاره‌ای جز این نیست.

او در عین حال می‌گوید: خداوند را شکر که دل‌های مردم ما نازک است و لطیف برنامه را نگاه می‌کنند و گاهی بغض می‌کنند اما این مطالب نادرستی که می‌گویند، اینکه ما می‌نشینیم و فکر می‌کنیم برای اینکه بغض بیننده را دربیاوریم نادرست است؛ مگر دیوانه‌ هستیم؟!

*** گاه لحظه افطار اشتهایمان کور می‌شود

احسان علیخانی همچنین درباره‌ی تأثیرگذاری سوژه‌ها بر زندگی شخصی خودش نیز توضیح می‌دهد: گاهی اوقات سوژه‌ها آنقدر تأثیر می‌گذارد که لحظه‌ی افطار اشتهایمان کور می‌شود.

*** «ماه عسل» مرا بزرگ کرد

او در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اعتقاد بر اینکه «ماه عسل» را بزرگ نکرده است، می‌گوید:‌ اعتقاد من این است که من «ماه عسل» را بزرگ نکردم بلکه «ماه عسل» مرا بزرگ کرد. با اینکه سال 86 من به دنیایش آوردم و برایش اسم گذاشتم، طرح کشیدم و فکری برایش کردم اما نه تنها عوامل حتی تا لایه‌های بیشتری تا خود جامعه این برنامه به برکت وجود خود مردم و صداقتی که درش جریان دارد، موثر و صاحب نفوذ است. در نتیجه نمی‌توان گفت که تأثیرگذار نبوده، مگر می‌شود در این هوا نفس بکشیم و روی‌مان تأثیر نگذارد یا حداقل دقایقی به آن فکر نکنیم. برایمان سوالی پیش نیاید، جواب ندهیم و یا عکسی در ذهنمان حک نشود، این امکان وجود ندارد.

*** هر وقت به «ماه عسل» می‌آیم سردرد و معده‌درد می‌گیرم

احسان علیخانی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌هایش به این نکته نیز اشاره می‌کند که پذیرفته‌ است حساسیتی که بر روی او است بر روی خیلی‌ها نیست.

این مجری می‌گوید: امسال هم با علم بر این مساله، به برنامه آمدم و توکلم به خداست. همه تلاش‌هایمان را کردیم و الان به این فکر می‌کنم که آنقدر احساس خستگی می‌کنم که هر وقت به «ماه عسل» می‌روم از شب پانزدهم به بعد، سردردها و معده‌دردهای عجیب می‌گیرم. شما فقط بخشی را می‌بینید که پنج‌،‌ شش میهمان در برنامه حضور دارند. این در حالی است که به غیر از این روزی 50، 60 آدم وجود دارد که با آن‌ها حرف می‌زنیم. از طرفی مردم «ماه عسل» را یک مأمن، پناه‌گاه و مرجعی دیدند که درد‌ها و گره‌هایی را می‌آورند که آدم را دیوانه می‌کند خوب ما هم یک ظرفیتی داریم و تا یک مقداری می‌توانیم بپذیریم.

*** گوریل انگوری نیستم!

علیخانی در عین حال با خنده می‌گوید: گوریل انگوری که نیستم و یا قدرت عجیبی که ندارم. آدم واقعا یک جاهایی کم می‌آورد. اما از یک منظر «ماه عسل» خیلی جذاب است و آن این بخش که مردم خیلی زیاد به «ماه عسل» اعتماد و اعتقاد دارند.

او همچنین می‌گوید: زمانی خستگی از تنمان بیرون آمد که چند روز پیش به روابط عمومی سازمان رفتیم و با مردم صحبت کردیم، این برای من خیلی خوب بود. اینکه فردی تماس می‌گیرد و از نقطه‌ی دوری می‌گوید قصد خودکشی داشته است و با دیدن این برنامه صرف نظر می‌کند، این خیلی جذاب است. اینجاست که شما دستمزد خودت را می‌گیری.

او در ادامه به شوخی می‌گوید: اگر پول بدهند می‌گیریم، ولی غیر از بحث پول در ماه رمضان آدم دوست دارد حالی را به دست بیاورد و با آن حال ماه رمضان را ترک کند. این حال نیز همان نعمت دیدن مردم و تأثیر ماه عسل بر زندگی‌شان است.

*** سراغ سوپراستار نمی‌روم