درخواست ۴۰۰امضایی برای برکناری شریعتی

400 دانشجو و فارغ التحصیل دانشگاه علامه طباطبایی در این نامه بخشی از عملکرد تندروانه رییس دانشگاه علامه طباطبایی را یادآور شده اند.

رونوشتی از این نامه برای دفتر ریاست جمهوری، سرپرست وزارت علوم و کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی ارسال شده است.

متن کامل این نامه به این شرح است:
پیشینه‌ی طلایی دانشگاه علامه طباطبایی در زمینه‌ی تعلیم و ترویج علوم انسانی در خاورمیانه٬ چیزی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن عبور کرد. از بدو تاسیس فضای این دانشگاه٬ فضایی آکادمیک بود و اساتید بسیاری از هیات‌های علمی سایر دانشگاه‌ها به این دانشگاه آمدند و یا به گونه‌ای با حلقه‌های علمی - دانشجویی آن مرتبط شده و چراغ علم‌اندوزی را در آن شعله‌ور نگاه داشتند. این دانشگاه پرچم‌دار انتخابی شدن مدیران گروه‌های آموزشی و رؤسای دانشکده‌ها شد و آمار بالاترین تعداد مقالات علمی - پژوهشی در حوزه‌ی علوم انسانی را برای سال‌های متمادی در کشور به خود اختصاص داد. اما دریغا که حکایت مدیریت ۸ سال گذشته٬ مسیر دیگری را برای این دانشگاه رقم زده‌است. حقیقت این است که رئیس فعلی دانشگاه علامه طباطبایی٬ نهادها و ارزش‌هایی را که با مرارت‌ها و مقاومت‌های فراوان به‌دست آمده‌بود سنگر به سنگر فتح نمود و همگی را با جهان‌بینی و صلاح‌دید شخصی خویش بازتعریف کرد.

با نگاهی به روند اتفاقات هشت سال اخیر دانشگاه علامه طباطبایی می‌توان دریافت که ریاست دانشگاه، ابتدا به جنگ تشکل‌های مستقل در دانشگاه رفت؛ مانع برگزاری انتخابات انجمن اسلامی شد و در نهایت خلاف آئین‌نامه‌ی تشکل‌های اسلامی دانشگاه‌های کشور، انجمن اسلامی را تعطیل نمود. بر نامزدهای انتخابات شورای صنفی دانشگاه نظارت استصوابی اعمال نمود و دست آخر آن را منحل کرد. انجمن‌ها و محافل علمی غیر هم‌سو با تفکرات خویش را لغو مجوز نمود و حتی بسیج دانشجویی را نیز از اقدامات دور از تدبیر خویش در امان نگذاشت.

ریاست دانشگاه نه تنها تشکل‌های دانشجویی را آزاد نمی‌خواست، بلکه اساتیدی که داد آزادگی سر می‌دادند نیز مغضوب او بودند. با چنین رویکردی مشاهده شد که به بهانه‌های مختلفی چون بازنشستگی٬ کهولت سن٬ افت و رکود علمی و نظایر آن افرادی خانه‌نشین شدند که سال‌های متمادی علم‌اندوزی لازم است تا همچو آنانی در دانشگاه رشد پیدا کنند و شمع محفل علم شوند. و همان‌گونه که در روزهای اخیر نیز مشاهده شد٬ افرادی جایگزین اساتید حاذق شدند که بر بدیهیات رشته‌ی تخصصی خود نیز تسلط ندارند و گویا تنها مسئله‌ای که در ارزیابی آنان لحاظ شده٬ قرابت آنان به تفکرات ریاست دانشگاه است. شاید محروم شدن دانشجویان از نعمت اساتیدی است که علم را آبرو هستند٬ یکی از اصلی‌ترین ضربه‌هایی است که به دانشگاه علامه وارد شده‌است.

تمامی این اعمال یک کلیدواژه‌ی مشترک بیشتر ندارد؛ "اسلامی ‌سازی دانشگاه". تفاسیر زیادی در مورد دانشگاه اسلامی ارائه شده‌است اما روایت آقای شریعتی از اسلامی سازی دانشگاه در نوبه‌ی خود کم‌نظیر است. بدترین اتفاق زمانی افتاد که با عنوان اسلامی کردن٬ به مرور فضای آکادمیک از دانشگاه رخت بربست و جای خود را به فضایی امنیتی داد و با شعار اسلامی‌سازی٬ بسیار بی‌اخلاقی‌ها و نامسلمانی‌ها در دانشگاه رواج پیدا کرد. اسلامی کردن دانشگاه توسط ریاست فعلی در این خلاصه شده‌است که در ِ ورودی دختران و پسران از یکدیگر جدا و کلاس‌های درسی تفکیک جنسیتی شوند.

در این هیاهو کسی نیست که سوال کند در دانشگاهی که عمده‌ی جمعیت آن را دختران تشکیل می‌دهند٬ سیاست تفکیک جنسیتی (آن هم بدون توجه به هزینه‌های بی‌موردی که دانشگاه به خاطر این تصمیم نابخردانه متحمل شده‌است) چه نتیجه‌ای جز نابه‌سامانی وضعیت آموزشی به خاطر کمبود کلاس‌ها٬ اساتید و در نهایت افت محسوس سرانه‌ی آموزشی در دانشگاه داشته‌است؟ هیچ کس از رئیس دانشگاه علامه سوال نمی‌کند که چه نسبتی میان اسلامی‌کردن دانشگاه و توهین به شعور دانشجویان با این‌گونه جداسازی‌ها وجود دارد؟! آیا تفتیش رایانه‌های شخصی دانشجویان در خوابگاه‌ها چیزی جز تجاوز به حریم شخصی دانشجویان نام دارد؟! امنیتی‌کردن فضای دانشگاه با نصب دوربین‌های مداربسته‌ی فراوان، اخراج اساتید دگراندیش و فرهیخته‌ی دانشگاه و قطع معیشت آنان به به بهانه‌های واهی، پرونده‌سازی، بی‌حرمتی، محدود کردن فضای بحث و گفت‌و‌گوی علمی، جولان بی‌ادبانه‌ و بی‌محابای نیروهای حراست در محوطه‌ی دانشگاه٬ گشت‌های حجاب در محیط دانشگاه و نیز کشاندن مکرر دانشجویان به کمیته‌های انضباطی… همه و همه چه نسبتی با اسلامی کردن دانشگاه دارد؟!

پر واضح است که این اقدامات و برخوردهای تنگ‌نظرانه و سلیقه‌ای تنها باعث پایین آمدن شأن دانشگاه و از بین رفتن مدنیت دانشگاهی و روحیه‌ی دانشجویی در این واحد آموزشی شده است. متأسفانه اعتراض‌ها به رویکردهای غلط ریاست دانشگاه تا به امروز ره به جایی نبرده‌است و ایشان و حامیان اندک وی با مصاحبه‌ها و موضع‌گیری‌های مکرر نه تنها به اشتباهات خود اقرار نمی‌کنند بلکه از این اشتباهات به عنوان "خدمت در جهت تعالی جامعه‌ی علمی و دانشگاهی" یاد می‌کنند! و جالب این‌که هر دانشجو یا استاد معترض به احکام و اقدامات ملوکانه رئیس دانشگاه نیز با برچسب‌های متعدد رانده و یا متهم می‌شود. ریاست دانشگاه با عملکرد خود در سال‌های گذشته نشان داده‌است که به صدور احکام سنگین انضباطی برای معترضان بسنده نخواهد کرد و پیگیری قضایی و امنیتی معترضان در دستگاه قضایی را رسالت خود می‌داند تا به همگان نشان دهد رحمانیتی که ایشان از اسلام می‌شناسد تا کجا می‌تواند امتداد داشته باشد!

اشاره به این موضوع جالب است که بر اساس آخرين رده‌بندی دانشگاه‌های برتر ايران از سوی وزارت علوم٬ دانشگاه علامه از بین ۱۰۰ دانشگاه بررسی شده٬ جزو ۵۰ دانشگاه برتر کشور نیز نبوده و در جايگاه پنجاه و نهمين دانشگاه کشور قرار گرفته است. پيش از ورود آقای شريعتی٬ دانشگاه علامه جزو ۲۰ دانشگاه برتر کشور و به گواه اهل علم٬ بهترين دانشگاه علوم انسانی به خصوص در رشته‌‌های اقتصاد، جامعه‌شناسی، ارتباطات٬ حقوق و روانشناسی بود. حال این رده‌بندی پاسخ روشنی‌ست برای آنان که دو سال پیاپی به صورت مجزا برای ریاست دانشگاه علامه در وزارت علوم جشن تقدیر گرفتند و او را بهترین رئیس دانشگاهِ دانشگاه‌های کشور خطاب کردند. دیدیم که در روزهای پایانی تصدی خود بر وزارت علوم نیز بازهم از اقدامات ایشان تقدیر به عمل آوردند!

با کمال تاسف امروز تنها چیزهایی که از عنوان "دانشگاه علامه طباطبائی" به ذهن‌ها متبادر می شود٬ تفکیک جنسیتی٬ حراست و کمیته‌ی انضباطی٬ پادگانی بودن دانشگاه٬ افت ِ آموزشی و تحصیلی٬ تنگ نظری٬ تعلیق٬ اخراج و بازنشستگی اجباری است و این موضوع به هیچ وجه زیبنده‌ی نام شریف "علامه طباطبایی" و دانشگاهی با چنین پیشینه‌ای نیست.

کوتاه سخن آن‌که "با توجه به عملکرد مسئله‌دار رئیس فعلی دانشگاه علامه طباطبائی در ۸ سال گذشته٬ ما دانشجویان و فارغ‌التحصیلانِ خواستارِ احیای فضای آکادمیک در دانشگاه علامه٬ خواهشمندیم نسبت به عزل هرچه سریعتر آقای صدرالدین شریعتی از ریاست دانشگاه علامه طباطبائی و جایگزینی فردی مقبول از نظر جامعه‌ی دانشگاهی علامه به جای ایشان اقدامات لازم انجام شود؛ باشد که ساحت مدیریت دانشگاه از حضور افراد ِ غیرآکادمیک پاک شود". شائبه‌ی ابقای آقای شریعتی در مسند ریاست دانشگاه٬ بسیاری از دانشجویان٬ اساتید و نیز دوست‌داران علم و فرهنگ را نسبت به تدابیر آینده‌ی دولت محترم ناامید خواهد ساخت. امیدواریم دولت محترم و وزیر آینده‌ی علوم٬ با همراهی دانشگاهیان در به ثمر نشستن مطالبات بر حق جامعه‌ی دانشگاهی٬ در راستای احیای فضای آکادمیک و رونق‌گرفتن دوباره‌ی جنبش دانشجویی گام‌های استواری بردارند.