انتقاد یک کارگردان از سیاست‌گذاری جشنواره تئاتر فجر

این بازیگر و کارگردان تئاتر تأکید کرد: جشنواره تئاتر فجر نمی‌تواند منکر ارز‌ش‌های آثار بهرام بیضایی و اکبر رادی شود و به صرف اینکه آثار این نویسندگان قبلا اجرا شده، آن‌ها را کنار بگذارد.
محرابی خاطرنشان کرد: آثار اکبر رادی و بهرام بیضایی مایه فخر و مباهات تئاتر ماست و نمی‌توانیم ارزش آثار آنان را نادیده بگیریم. اما کنار گذاشتن این آثار به دلیل اینکه قبلا اجرا شده‌اند، نشانگر کم‌توجهی و بی‌تجربگی ما است.
او با اشاره به شیوه‌های گوناگون اجرای آثار ماندگار ادبیات نمایشی، یادآور شد: نگاه ما به آثار کلاسیک باید بیشتر به شیوه اجرای این آثار باشد. همچنان‌که می‌توان این آثار را با نگرش‌های تازه و ایده‌های مدرن و جذاب روز به صحنه برد. به ویژه با در نظر گرفتن این نکته که این آثار کلاسیک معاصر هستند و قدیمی نشده‌اند.
این بازیگر تئاتر خواستار تغییر شیوه برگزاری جشنواره تئاتر فجر شد و افزود: جشنواره تئاتر فجر محل آزمون و خطا نیست. در شرایط فعلی نباید فرصت‌ها را از دست بدهیم و جشنواره تئاتر فجر یکی از بهترین فرصت‌های ماست. اگر این جشنواره کوچک شود، زیان آن متوجه تئاتر ما خواهد بود. بنابراین درست نیست با سیاست‌گذاری‌های نادرست، فرصت‌های هنری‌مان را بسوزانیم.
محرابی گفت: جشنواره تئاتر فجر نباید محلی برای تعدادی ناآزموده و کم تجربه باشد تا از طریق آن تجربه به دست آورند.
وی توضیح داد: می‌توان اجرای آثار رادی و بیضایی را منوط به بازبینی دانست، یعنی اگر این آثار در بازبینی به سطح قابل قبولی رسیدند، آن‌ها را به جشنواره راه داد اما رد کردن این آثار در مرحله بازخوانی سیاست نادرستی است.
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: اگر متون جدیدی که برای شرکت در جشنواره پیشنهاد شده در قیاس با متون بیضایی و رادی، ارزش‌های هنری بیشتری داشته باشند که برگزارکنندگان جشنواره آن‌ها ترجیح داده باشند، حرفی نیست اما در غیر این صورت به بهانه معرفی نمایشنامه‌نویسان جدید، دچار خطای بزرگی شده‌ایم.
او در پایان صحبتش گفت: باید جلوی اشتباهات گذشته را بگیریم. چرا که مدام بر اثر کم‌تجربگی‌ها، فرصت‌های خوبی را هدر می‌دهیم. وظیفه من تلنگر و هشدار است تا برگزارکنندگان جشنواره یک بار دیگر متوجه شوند معیارها و سیاست‌گذاری‌هایشان نادرست است.
یکی از شرایط شرکت در جشنواره تئاتر فجر این است که نمایشنامه‌ها جدید باشند. چندی است که برگزارکنندگان جشنواره با هدف تشویق نمایشنامه‌نویسان به خلق آثار تازه، این سیاست‌ را در پیش گرفتند.