بررسي تاثير ختنه در پيشگيري از عفونت ادراری

عفونت ادراري يکي از عفونت هاي باکتريال شايع در کودکان است که مي تواند منجر به آسيب کليوي به ويژه در دوره شيرخوارگي شود. در اوايل شيرخوارگي عفونت ادراري در پسران از شيوع بيشتري در مقايسه با دختران برخوردار است. مخاط پره پوس محل کلونيزاسيون باکتري هاي مسبب عفونت ادراري است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر ختنه در پيشگيري از عفونت ادراري در پسران کمتر از 6 سال مي باشد.

روش کار: اين مطالعه کارآزمايي مورد - شاهدي در سال 1376-83 در بيماران بستري در بخش ارولوژي کودکان در بيمارستان قائم (عج) انجام شده است. تعداد 166 پسر کمتر از 6 سال که مبتلا به عفونت دستگاه ادراري بوده و ختنه نشده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. از کليه کودکان قبل از مطالعه شرح حال و معاينه باليني و نمونه ادرار جهت آزمايش کامل ادرار و کشت انجام شد. بيماران به مدت 7-10 روز تحت درمان با آنتي بيوتيک مناسب قرار گرفتند و در حين درمان سونوگرافي کليه ها، مسر حالب ها و مثانه صورت گرفته است. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه مورد (79 نفر) شامل بيماراني که بلافاصله بعد از درمان ختنه شدند و گروه شاهد 87 نفر که 6 ماه بعد از درمان ختنه شدند. مدت پيگيري، علايم در پرسشنامه اي جمع آوري گرديد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از آمار توصيفي جداول توزيع فراواني و آزمون کاي اسکوئر و تي انجام شد.

نتايج: سن شايع عفونت ادراري در پسران دوره شيرخوارگي است ( 3.2 ± 11.7 ماه). در گروه الف (ختنه شده) 2 مورد بروز عفونت ادراري وجود داشت و در گروه ب در 6 ماه قبل از ختنه 12 مورد بروز عفونت ادراري و در شش ماه بعد ختنه يک مورد عفونت ادراري رخ داد. دفعات ايجاد عفونت ادراري در گروه الف (ماه بعد از ختنه) و گروه ب (6 ماه قبل از ختنه) مقايسه شدند که از تفاوت معني داري برخوردار بودند (P=0.009) در گروه ب بروز عفونت ادراري در 6 ماه قبل از ختنه با6 ماه بعد از ختنه مقايسه شد و اختلاف معني دار بود (p