.svg)
ناگفته‌هـای باران کوثـری از عذاب وجـدان یک ساله‌اش
باران کوثری که بعد از یک دوره ممنوعالکار بودن این روزها در نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» بازی می‌کند، گفت: سال گذشته که این نمایش به خاطر بازی من توقیف شد، همواره دچار عذاب وجدان بودم.
این بازیگر سینما و تئاتر که همزمان با اجرای نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» سخن می‌گفت،یادآور شد: این نمایش سال گذشته در کافه تریای «تئاتر شهر» اجرا شد و در مدت 10 اجرایی که داشتیم مخاطبان بسیار زیادی را جذب کردیم اما به دلیل ممنوع‌الکاری من، جلوی کار را گرفتند.
وی یادآور شد: گروه اجرایی لطف کردند و زیر بار همکاری با بازیگر دیگری نرفتند و این عذاب وجدان تا امسال با من بود. در این مدت همه منتظر فرصتی برای اجرای دوباره بودیم و خوشحالم اولین کارم بعد از ممنوعالکار بودنم با اجرای دوباره این نمایش همراه شده است.
هومن سیدی: از تالار حافظ برخورد غیر حرفه‌ای ندیدم
در این نشست که 7 آبان ماه برگزار شد، هومن سیدی نویسنده و کارگردان نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» که این روزها این نمایش را در تالار حافظ به صحنه می‌برد، درباره اجرای دوباره این اثر نمایشی گفت: این نمایشنامه را به طور مجزا نوشته بودم و فضای آن در کافه بود اما آن را در قالب یک نمایش محیطی یا کافه‌ای ننوشته بودم. سال گذشته بدم نیامد نمایش را در کافه‌تریای تئاتر شهر اجرا کنم اما حالا که نمایش‌مان را در تالار حافظ اجرا می‌کنیم ناچار شدیم سراغ دکور، طراحی فضا و... برویم.
این کارگردان و بازیگر تئاتر از اجرای نمایش‌اش در تالار حافظ ابراز رضایت کرد و گفت: مسئولان این تالار همکاری خوبی با ما داشتند اما سیاست‌گذاری کلی در ایران دچار مشکل است چون معمولا مدیرانی بر مسند کار می‌گذارند که آن حوزه از تخصص‌شان به دور است ولی در این مدت در تالار حافظ برخورد غیرحرفه‌ای ندیدم.
سیدی از همراهی سیامک احصایی دیگر کارگردان تئاتر که به طور همزمان نمایشش را در این تالار اجرا می‌کند، اضافه کرد: با همکاری خوب آقای احصایی توانستیم نمایش‌مان را در کنار نمایش ایشان اجرا کنیم. در واقع مثل اشغالگرها جلو آمدیم و آقای احصایی از سهم خود گذشت تا ما بتوانیم در کنارش اجرا برویم.
او در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت اجرای دوباره این نمایش در مقایسه با اجرای اول آن توضیح داد: در متن و کارگردانی تغییر چندانی نداریم و مهمترین تفاوت در بخش بازیگری، موسیقی ودکور است. موسیقی از ابتدا ساخته شد.
هومن سیدی درباره نگاه طنزگونه نمایشش نسبت به وقایع گفت: برای این انتخاب کمی از فرهنگ خودمان وام گرفته‌ام، گویی همه چیز تأثیرش را برای ما از دست داده است. وقتی در میدان‌های اصلی شهر دسته‌جمعی مراسم اعدام را می‌بینیم و برخی آدم‌ها تخمه می‌خورند، دردناک است. نگاه هجو من به این نمایشنامه از فرهنگ خودمان ناشی می‌شود که نمی‌دانم داریم به کجا می‌رویم.
کارگردان فیلم «آفریقا» درباره حضورش در سینما وتئاتر گفت: معتقدم هر قدمی که برمی‌دارم باید درست باشد و این نگاه کلی من در تئاتر، سینما و بازیگری است اما تئاتر و سینما دو هنر مجزا است که هر کدام جذابیت خود را دارد. جذابیت تئاتر در این است که تا آخرین لحظه می‌شود آن را تغییر داد اما در نهایت می‌میرد و این بزرگترین اشکال آن است، اما سینما برعکس ماندگار است.
وی استقبال تماشاگران را از نمایشش رضایت‌بخش دانست اما در عین حال گفت: تالار «حافظ» تالار سختی است. ما نمایش‌مان را در دو نوبت اجرا می‌کنیم و اجرای اول‌مان ساعت 16 و 45 دقیقه است که ظالمانه است، حتی ساعت اجرای دوم هم دلخواهمان نیست. اما با این اوصاف استقبال تماشاگران خیلی خوب است.
سیدی درباره تبلیغات نمایشش نیز توضیح داد: تبلیغات شهری یا تلویزیونی نداشتیم. گرفتن بیلبورد تبلیغاتی بسیاری سخت و سرسام‌آور است و ما هم سراغش نرفتیم چون معتقدم خود تماشاگران مهمترین تبلیغ کار هستند ضمن اینکه گول‌زدن آدم‌ها را دوست ندارم. البته اگر کسی بیلبوردی به ما می‌داد، حتما قبول می‌کردم اما دوست نداشتم هزینه‌ای بدهم و تماشاگران را از طریق بیلبورد به سالن بیاورم. نمی‌خواستم ماجرا تجاری شود. تنها اسپانسر ما کافه «ویونا» است که سه میز به ما داده است.
بازیگر نمایش «همسایه آقا» که در اجرای نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» از مشاوره حبیب رضایی استفاده می‌کنند، درباره همکاری با این بازیگر گفت: اصلا نمی‌خواهم از نام کسی استفاده کنم و تماشاگر را گول بزنم. حبیب رضایی از همان آغاز کار هر لحظه با ما بود. و نظرات بسیار خوبی درباره نمایشنامه و بازی‌ها ارائه می‌کرد. اصلا این طور نیست که فقط نام او مطرح باشد، به ویژه چون خودم در نمایش بازی می‌کنم، او کاملا مرا هدایت می‌کند.
سیدی در بخش پایانی صحبتش درباره علاقه‌اش برای ادامه کارگردانی تئاتر توضیح داد: صددرصد دوست دارم باز هم تئاتر کارگردانی کنم. احتمال دارد نیمه دی‌ماه پرفورمنسی را در همین ساختمان خانه هنرمندان اجرا کنم که با نمایش فعلی‌ام کاملا متفاوت است.
در این نشست آزاده صمدی بازیگر نمایش درباره تغییرات بازی‌اش در فاصله اجرای اول و دوم این اثر نمایشی گفت: در این یک سال خیلی به این موضوع فکر نکردم. تصور می‌کردم نمایشی داشته‌ایم که آن را 10 روز اجرا کرده‌ایم و تمام شده است. اما از آنجا که در اجرای دوم هم‌بازی‌ام عوض شده است، تجربه جدیدی دارم که بسیار دوست‌داشتنی است. کنار دو بازیگر خوب بازی می‌کنم و چالش همبازی شدن با یک بازیگر جدید برایم جذاب بود.
نوید محمدزاده دیگر بازیگر نمایش نیز گفت: وقتی همبازی عوض می‌شود، ناخودآگاه بازی آدم تغییر می‌کند. در این یک سال آدم پخته‌تر می‌شود و من فکر می‌کنم نسبت به پارسال کمی سنم بالا رفته و الان با نقش راحت‌تر هستم.
باران کوثری نیز در این زمینه توضیح داد: شرایط من فرق می‌کرد. بار عذاب وجدان بسیاری داشتم اما در این سه چهار سال اخیر یاد گرفتیم اگر حقمان را گرفتیم، ذوق‌زده شویم. برای اجرای جدید خیلی خوشحال بودیم. البته در این یک سال به نقشم فکر نمی‌کردم چون بسیار درگیر حاشیه‌های آن بودم.
علی سرابی دیگر بازیگر این نمایش نیز با ابراز خرسندی از همکاری با هومن سیدی گفت: بیشتر به دلیل همکاری با هومن، این کار را پذیرفتم. البته نقش‌های نمایش تیپیکال‌های خوبی است و مهمترین ویژگی این کار سرگرم‌کننده بودن است چون معتقدم اگر کار هنری این ویژگی را نداشته باشد، اصلا هنری نیست.
او که به طور همزمان در این نمایش و نمایش «قرار» کار سیامک احصایی بازی می‌کند، درباره همزمان شدن بازی‌اش در این دو نمایش ادامه داد: نمی‌خواستم بازی در نمایش «قرار» را بپذیرم، چون از اسفند گذشته تاکنون در 10 پروژه تئاتری و تصویری حضور داشتم و بسیار خسته بودم اما مدیریت‌های بسیار ضعیفی داریم و به ویژه در دوره قبل این مشکل بسیار بیشتر بود. آن‌ها حاضر نشدند به نمایش هومن سیدی که کار پرتماشاگری بوده است، سالن مناسبی بدهند ومن پذیرفتم در نمایش «قرار» بازی کنم به این شرط که کارگردان نمایش اجازه دهد در کنار نمایش‌اش، نمایش هومن سیدی هم اجرا شود.
این بازیگر تئاتر و سینما اظهار تأسف کرد: اصلا از بازی همزمان در این دو نمایش راضی نیستم چون تحت فشار روحی شدیدی قرار می‌گیرم. اما بزرگترین اشکال تئاتر به ویژه در پنج، شش سال اخیر این است که با وجود افزایش مخاطبان، تعداد اجرای نمایش‌ها، 30 اجرا است و همین مساله‌گروه‌های نمایشی را دچار مشکل می‌کند.
علی سرابی در پایان این نشست از همه تماشاگران خواست تا به دیدن این نمایش بیایند.
او گفت: کمتر از دو هفته دیگر به اجرای ما باقی مانده است، این نمایش ارزش دیدن و تهیه بلیت دارد.
حبیب بدیری آهنگساز نمایش نیز توضیحاتی درباره آشنایی‌اش با هومن سیدی ارائه کرد و گفت: در آغاز قرار بود یکی از قطعات آماده ما به عنوان موسیقی این نمایش اجرا شود. اما بعدا کارگردان پیشنهاد سختی داد که براساس نمایشنامه یک قطعه موسیقی بنویسم و با وجود دشواری‌هایی که بود در یک هفته این قطعه آماده شد.
به گزارش ایسنا، گفتنی است نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» هر روز در دو نوبت 16 و 45 دقیقه و 18 در تالار حافظ به صحنه می‌رود.
این بازیگر سینما و تئاتر که همزمان با اجرای نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» سخن می‌گفت،یادآور شد: این نمایش سال گذشته در کافه تریای «تئاتر شهر» اجرا شد و در مدت 10 اجرایی که داشتیم مخاطبان بسیار زیادی را جذب کردیم اما به دلیل ممنوع‌الکاری من، جلوی کار را گرفتند.
وی یادآور شد: گروه اجرایی لطف کردند و زیر بار همکاری با بازیگر دیگری نرفتند و این عذاب وجدان تا امسال با من بود. در این مدت همه منتظر فرصتی برای اجرای دوباره بودیم و خوشحالم اولین کارم بعد از ممنوعالکار بودنم با اجرای دوباره این نمایش همراه شده است.
هومن سیدی: از تالار حافظ برخورد غیر حرفه‌ای ندیدم
در این نشست که 7 آبان ماه برگزار شد، هومن سیدی نویسنده و کارگردان نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» که این روزها این نمایش را در تالار حافظ به صحنه می‌برد، درباره اجرای دوباره این اثر نمایشی گفت: این نمایشنامه را به طور مجزا نوشته بودم و فضای آن در کافه بود اما آن را در قالب یک نمایش محیطی یا کافه‌ای ننوشته بودم. سال گذشته بدم نیامد نمایش را در کافه‌تریای تئاتر شهر اجرا کنم اما حالا که نمایش‌مان را در تالار حافظ اجرا می‌کنیم ناچار شدیم سراغ دکور، طراحی فضا و... برویم.
این کارگردان و بازیگر تئاتر از اجرای نمایش‌اش در تالار حافظ ابراز رضایت کرد و گفت: مسئولان این تالار همکاری خوبی با ما داشتند اما سیاست‌گذاری کلی در ایران دچار مشکل است چون معمولا مدیرانی بر مسند کار می‌گذارند که آن حوزه از تخصص‌شان به دور است ولی در این مدت در تالار حافظ برخورد غیرحرفه‌ای ندیدم.
سیدی از همراهی سیامک احصایی دیگر کارگردان تئاتر که به طور همزمان نمایشش را در این تالار اجرا می‌کند، اضافه کرد: با همکاری خوب آقای احصایی توانستیم نمایش‌مان را در کنار نمایش ایشان اجرا کنیم. در واقع مثل اشغالگرها جلو آمدیم و آقای احصایی از سهم خود گذشت تا ما بتوانیم در کنارش اجرا برویم.
او در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت اجرای دوباره این نمایش در مقایسه با اجرای اول آن توضیح داد: در متن و کارگردانی تغییر چندانی نداریم و مهمترین تفاوت در بخش بازیگری، موسیقی ودکور است. موسیقی از ابتدا ساخته شد.
هومن سیدی درباره نگاه طنزگونه نمایشش نسبت به وقایع گفت: برای این انتخاب کمی از فرهنگ خودمان وام گرفته‌ام، گویی همه چیز تأثیرش را برای ما از دست داده است. وقتی در میدان‌های اصلی شهر دسته‌جمعی مراسم اعدام را می‌بینیم و برخی آدم‌ها تخمه می‌خورند، دردناک است. نگاه هجو من به این نمایشنامه از فرهنگ خودمان ناشی می‌شود که نمی‌دانم داریم به کجا می‌رویم.
کارگردان فیلم «آفریقا» درباره حضورش در سینما وتئاتر گفت: معتقدم هر قدمی که برمی‌دارم باید درست باشد و این نگاه کلی من در تئاتر، سینما و بازیگری است اما تئاتر و سینما دو هنر مجزا است که هر کدام جذابیت خود را دارد. جذابیت تئاتر در این است که تا آخرین لحظه می‌شود آن را تغییر داد اما در نهایت می‌میرد و این بزرگترین اشکال آن است، اما سینما برعکس ماندگار است.
وی استقبال تماشاگران را از نمایشش رضایت‌بخش دانست اما در عین حال گفت: تالار «حافظ» تالار سختی است. ما نمایش‌مان را در دو نوبت اجرا می‌کنیم و اجرای اول‌مان ساعت 16 و 45 دقیقه است که ظالمانه است، حتی ساعت اجرای دوم هم دلخواهمان نیست. اما با این اوصاف استقبال تماشاگران خیلی خوب است.
سیدی درباره تبلیغات نمایشش نیز توضیح داد: تبلیغات شهری یا تلویزیونی نداشتیم. گرفتن بیلبورد تبلیغاتی بسیاری سخت و سرسام‌آور است و ما هم سراغش نرفتیم چون معتقدم خود تماشاگران مهمترین تبلیغ کار هستند ضمن اینکه گول‌زدن آدم‌ها را دوست ندارم. البته اگر کسی بیلبوردی به ما می‌داد، حتما قبول می‌کردم اما دوست نداشتم هزینه‌ای بدهم و تماشاگران را از طریق بیلبورد به سالن بیاورم. نمی‌خواستم ماجرا تجاری شود. تنها اسپانسر ما کافه «ویونا» است که سه میز به ما داده است.
بازیگر نمایش «همسایه آقا» که در اجرای نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» از مشاوره حبیب رضایی استفاده می‌کنند، درباره همکاری با این بازیگر گفت: اصلا نمی‌خواهم از نام کسی استفاده کنم و تماشاگر را گول بزنم. حبیب رضایی از همان آغاز کار هر لحظه با ما بود. و نظرات بسیار خوبی درباره نمایشنامه و بازی‌ها ارائه می‌کرد. اصلا این طور نیست که فقط نام او مطرح باشد، به ویژه چون خودم در نمایش بازی می‌کنم، او کاملا مرا هدایت می‌کند.
سیدی در بخش پایانی صحبتش درباره علاقه‌اش برای ادامه کارگردانی تئاتر توضیح داد: صددرصد دوست دارم باز هم تئاتر کارگردانی کنم. احتمال دارد نیمه دی‌ماه پرفورمنسی را در همین ساختمان خانه هنرمندان اجرا کنم که با نمایش فعلی‌ام کاملا متفاوت است.
در این نشست آزاده صمدی بازیگر نمایش درباره تغییرات بازی‌اش در فاصله اجرای اول و دوم این اثر نمایشی گفت: در این یک سال خیلی به این موضوع فکر نکردم. تصور می‌کردم نمایشی داشته‌ایم که آن را 10 روز اجرا کرده‌ایم و تمام شده است. اما از آنجا که در اجرای دوم هم‌بازی‌ام عوض شده است، تجربه جدیدی دارم که بسیار دوست‌داشتنی است. کنار دو بازیگر خوب بازی می‌کنم و چالش همبازی شدن با یک بازیگر جدید برایم جذاب بود.
نوید محمدزاده دیگر بازیگر نمایش نیز گفت: وقتی همبازی عوض می‌شود، ناخودآگاه بازی آدم تغییر می‌کند. در این یک سال آدم پخته‌تر می‌شود و من فکر می‌کنم نسبت به پارسال کمی سنم بالا رفته و الان با نقش راحت‌تر هستم.
باران کوثری نیز در این زمینه توضیح داد: شرایط من فرق می‌کرد. بار عذاب وجدان بسیاری داشتم اما در این سه چهار سال اخیر یاد گرفتیم اگر حقمان را گرفتیم، ذوق‌زده شویم. برای اجرای جدید خیلی خوشحال بودیم. البته در این یک سال به نقشم فکر نمی‌کردم چون بسیار درگیر حاشیه‌های آن بودم.
علی سرابی دیگر بازیگر این نمایش نیز با ابراز خرسندی از همکاری با هومن سیدی گفت: بیشتر به دلیل همکاری با هومن، این کار را پذیرفتم. البته نقش‌های نمایش تیپیکال‌های خوبی است و مهمترین ویژگی این کار سرگرم‌کننده بودن است چون معتقدم اگر کار هنری این ویژگی را نداشته باشد، اصلا هنری نیست.
او که به طور همزمان در این نمایش و نمایش «قرار» کار سیامک احصایی بازی می‌کند، درباره همزمان شدن بازی‌اش در این دو نمایش ادامه داد: نمی‌خواستم بازی در نمایش «قرار» را بپذیرم، چون از اسفند گذشته تاکنون در 10 پروژه تئاتری و تصویری حضور داشتم و بسیار خسته بودم اما مدیریت‌های بسیار ضعیفی داریم و به ویژه در دوره قبل این مشکل بسیار بیشتر بود. آن‌ها حاضر نشدند به نمایش هومن سیدی که کار پرتماشاگری بوده است، سالن مناسبی بدهند ومن پذیرفتم در نمایش «قرار» بازی کنم به این شرط که کارگردان نمایش اجازه دهد در کنار نمایش‌اش، نمایش هومن سیدی هم اجرا شود.
این بازیگر تئاتر و سینما اظهار تأسف کرد: اصلا از بازی همزمان در این دو نمایش راضی نیستم چون تحت فشار روحی شدیدی قرار می‌گیرم. اما بزرگترین اشکال تئاتر به ویژه در پنج، شش سال اخیر این است که با وجود افزایش مخاطبان، تعداد اجرای نمایش‌ها، 30 اجرا است و همین مساله‌گروه‌های نمایشی را دچار مشکل می‌کند.
علی سرابی در پایان این نشست از همه تماشاگران خواست تا به دیدن این نمایش بیایند.
او گفت: کمتر از دو هفته دیگر به اجرای ما باقی مانده است، این نمایش ارزش دیدن و تهیه بلیت دارد.
حبیب بدیری آهنگساز نمایش نیز توضیحاتی درباره آشنایی‌اش با هومن سیدی ارائه کرد و گفت: در آغاز قرار بود یکی از قطعات آماده ما به عنوان موسیقی این نمایش اجرا شود. اما بعدا کارگردان پیشنهاد سختی داد که براساس نمایشنامه یک قطعه موسیقی بنویسم و با وجود دشواری‌هایی که بود در یک هفته این قطعه آماده شد.
به گزارش ایسنا، گفتنی است نمایش «روایت ناتمام یک فصل معلق» هر روز در دو نوبت 16 و 45 دقیقه و 18 در تالار حافظ به صحنه می‌رود.
ارسال نظر