انتقاد مجری پیشکسوت از سازوکار حاکم بر تلویزیون

جمشید گرگین گوینده و بازیگر سرشناس ایرانی که در سالهای اخیر کم کارتر از قبل شده است در تازه ترین گفتگویی که نازنین شادپی در «آریا» با او انجام داده درباره کم کاریهای سالهای اخیرش صحبت کرده است. متن کامل صحبت های گرگین را در ادامه می خوانید:

*از اوضاع و احوال این روزهایتان بگوئید؟
به نظرم بهتر است بپرسید چرا کار نمی کنم؟

*در ادامه قصد داشتم آن سوال را هم مطرح کنم. اما شما پیش دستی کردید.
در مورد یکی دو کار صحبت شده است. اما به دلیل شرایط بد اقتصادی کشور نمی دانم این پروژه ها چه زمانی شروع خواهند شد. بودجه ای وجود ندارد و زمان تسویه حساب عوامل کار مشخص نیست. من مدت 4 سال است که کار نمی کنم و در این مدت چند کار انجام دادم که مطابق میلم نبوده اند. با رفع مسائل مالی در آینده، کارم را شروع می کنم. البته همان یکی دو کاری که صحبت کردم را شروع خواهم کرد.

*این یکی دو کاری که می گوئید، تلویزیونی است، رادیویی و با سینمایی؟
سینما و تلویزیون است. رادیو که مدت هاست کار نمی کنم و کار گویندگی در تلویزیون هم به پایان رسیده است و دیگر کار نمی کنم.

*کارگردان این کارها چه کسانی هستند؟
به دلیل مسائل مالی هنوز قراردادی بسته نشده است و از بردن نام کارگردان نازنین کار معذورم. چون همه چیز تا دقیقه نود مشخص نیست و هر احتمالی وجود دارد.

*دوری شما از حرفه تان خودخواسته بوده و یا دلیل دیگری چون افت آثار کیفی داشته است؟
در تلویزیون به عنوان مجری، برنامه ساز و تهیه کننده کار می کردم. برنامه هایی که خودم تهیه کننده بودم را اجرا می کردم. من گوینده ای نبودم که برای دیگران اجرا کنم. برنامه های من در تلویزیون همه در مورد فرهنگ و هنر بوده است. در سینما هم در ژانرهای مختلف فیلم ساخته ام. آن هم با شرایط و امکانات آن زمان. آن موقع که مثل الان نبود! الان آخرین فیلم و سریال های روز دنیا که تازه در اروپا و آمریکا در حال اکران و پخش است، کنار پیاده روهای کشور به فروش می رسند. مدتی پیش ایران نبودم، یکی از دوستانم پرسید فلان فیلم را دیده ای، گفتم نه تازه به روی پرده سینما آمده است. اما دوستم گفت من آن فیلم را دیده ام. می خواهم این را بگویم که الان آخرین فیلم های روز دنیا با زیرنویس فارسی کنار پیاده روهای تهران به فروش می رسند. اما ما آن زمان با چه مشقتی فیلم ها را تهیه می کردیم و با رعایت حق کپی رایت، آنها را پخش می کردیم. بعد از آن تازه یواش یواش فیلم در کشور ما شایع و فراوان شد. بعد از آن، شرایط در تلویزیون و سینما جوری پیش رفت که دیگر دیده نشدم. در واقع شرایط جوری شد که خودمان کنار کشیدیم. شرایطی که پیش از این برنامه ساز و تهیه کننده بوده. شرایط برای مدیریت های تلویزیونی و سینمایی فراهم نبود. من برای هشتمین سال درگذشت علی حاتمی برنامه ساختم که با استقبال بسیاری هم مواجه شد. این آخرین کاری بود که برای تلویزیون ساختم و تحویل دادم. در واقع از سال 70 به بعد کاری به عنوان برنامه ساز برای تلویزیون نداشتم. البته به جز یک برنامه که به سرانجام نرسید.

*چه برنامه ای؟ توضیح می دهید؟
بعد از برنامه ای که برای هشتمین سال درگذشت علی حاتمی ساختم، قصد داشتم به چهره های ماندگار هنر و فرهنگ بپردازم. ببینید تلویزیون تمام کشورهای دنیا آرشیوی از همه هنرمندان و چهرهای ماندگار خودشان دارند که در مناسبت های مناسب، حالا چه در زمان حیات یا درگذشتشان، پخش می کنند. من این پیشنهاد را بعد از برنامه حاتمی دادم. وقت گذاشتم با مدیران مختلف حرف زدم و به چهره های ماندگاری که پرداخت نشده بودند، پرداختم. قصد داشتم در این برنامه شصت دقیقه ای مدون آثار آن چهره ها را به صورت برنامه ای مستند، نشان دهم. بعد از 2 سال دوندگی، 30 برنامه شصت دقیقه ای من شد، 6 برنامه ده دقیقه ای!!! این برنامه قرار بود در گروه فرهنگ و ادب شبکه یک سیما تهیه و پخش شود، من هم گفتم ممنونم این کار را شما انجام دهید. دوندگی های من تاثیری نداشت.

*در سینما چرا کمتر دیده شدید؟ خودخواسته بود؟
سینما هم که دیگر از زمان آقای خاتمی سینمای جوان پسند شد. علاقه ای که ایشان به جوان ها نشان دادند و تشویقشان کردند. قهرمان همه فیلم ها جوان ها شده بودند و البته هنوز هم هستند. با این وجود عرصه به ما تنگ شد. سینمای ایران ناخواسته این طوری شد. سالهاست که فقط کارهای دیگران را نظاره می کنیم. به عنوان یک تماشاچی بیننده هستم.

*فیلم «گذشته» اصغر فرهادی را دیده اید؟
نه متاسفانه، اما خیلی تعریفش را شنیده ام. من فرهادی را از وقتی در شبکه تهران بود و داستان های «در شهر» را می ساخت، دنبال کرده ام. فرهادی بی نظیر است. یادم هست همان سالها روزنامه شرق از من مطلبی در مورد 10 فیلم برتری که در سال دیده ام، خواست. من هم نوشتم «درباره الی، درباه الی، درباره الی.... در باره الی». دلیلش را هم نوشتم. فرهادی در مورد آدم های حاشیه نشین شهرها فیلم می ساخت و از «چهارشنبه سوری» به بعد وارد فضای اجتماعی شد. فرهادی از یک مداد، از یک تکه چوب بازی ای می گیرد که هیچ کارگردانی نمی تواند آن را انجام بدهد.
منبع:شبکه خبر