پروانه معصومی: تنها کسی هستم که تلویزیون ایران را نگاه می کند!

پروانه معصومی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون که زمانی در فیلم های بهرام بیضایی یکه تازی می کرد، چند سالی است در سینما کم کار شده، بطوریکه در سال گذشته به جز در بازی در یک فیلم سینمایی با عنوان «ساکن خانه چوبی» فعالیت سینمایی دیگری نداشته است. نازنین شادپی در «آریا» با هدف دانستن دلیل دوری این بازیگر از سینما، با وی به گفتگو نشسته است و در این بین صحبتهایی مطرح شده است درباره علاقه این روزهای مخاطبان به شبکه های ماهواره ای و جالب اینکه معصومی که در شمال زندگی می کند به صراحت تاکید کرده در منظقه محل زندگیش کسی تلویزیون ایران را نگاه نمی کند!!!

*در چه حالی هستید؟ از اوضاع و احوال این روزهایتان بگوئید؟
در حال حاضر در همدان هستم و روزهای پایانی یک فیلم سینمایی با نام «ترانه شرقی» را سپری می کنم. مشغول بازی در سکانس های پایانی این فیلم هستم.

*کارگردان فیلم چه کسی است؟
احسان صدیقی. کار اول شان است. محمد غلامی هم تهیه کننده فیلم هستند.

*حتما باید فیلمنامه جذابی داشته باشد که شما را بعد از چند سال دوری از سینما و کم کاری در آن...
بله. خیلی جذاب بود. نویسنده این کار هم خود آقای غلامی هستند. فیلم، قصه خاصی دارد.

*دلیل افت کیفی برخی آثار سینمایی و تلویزیونی را چه می دانید؟
من بیشترین ضعف را در قصه فیلم ها می بینم؛ چه در فیلم های تاریخی و چه در فیلم های اجتماعی و خانوادگی. قصه ها پرداخت نشده هستند. ببینید، داستان ها خیلی از زندگی ما دور است. من با مردم زندگی می کنم و می بینم از زندگی آنها هم دور است. به ندرت فیلمنامه ای منطبق بر واقعیت به تصویر کشیده می شود. این دلیل اصلی افت کیفی آثار سینمایی و تلویزیونی ما است. بازی در این فیلم را هم به دلیل داشتن قصه خوب قبول کردم. واقعا قصه جذابی دارد. زمانی که فیلمنامه را قبول کردم، جمله ای به کارگردان گفتم: «بعضی از قصه ها هستند که خودشان، خودشان را جلو می برند و احتیاج چندانی به کارگردان حرفه ای ندارد.» و برعکس این فیلم هم قصه زیبایی دارد و هم نیاز دارد کارگردان حضور داشته باشد. قصه خیلی خاص است، آنقدر که من را بعد از سالها به سینما بازگرداند.

*مدتی است تلویزیون به فکر تاثیر ماهواره و برنامه های آن بر مردم و زندگی شخصی آنها افتاده است و برنامه ای با هدف قرار دادن ماهواره به عنوان یک معضل اجتماعی ساخته اند. شما چطور فکر می کنید، آیا واقعا همه برنامه های ماهواره ای مضر هستند و مخرب؟
من تهران زندگی نمی کنم و در جای دور افتاده ای هستم. در آنجا من تنها کسی هستم که تلویزیون ایران را نگاه می کند. مردم واقعا تلویزیون ایران را تماشا نمی کنند. این یک مشکل بزرگ است که برای رفع آن باید محقق بیاورند و ریشه یابی اش کنند. با داد و تهدید و بگیر و ببند نمی توان چیزی را درست کرد. اتفاقا با این مدل برخورد کردن، مردم را به سمت آن تشویق کرده ایم. باید دید چرا مردم اشتیاقی برای تماشای تلویزیون ایران ندارد. حتی اخبار داخلی را هم گوش نمی کنند! این برای من جای تعجب دارد. حتما آن برنامه ها جذابیت دارند که مردم به سوی آنها هجوم برده اند. باید برنامه خوب تحویل مردم داد. برنامه هایی که در خور مردم ما باشند. من یادم می آید تازه وارد این محله شده بودم. باورتان نمی شود تلویزیون ایران فیلم دوبله شده پخش می کرد، مردم با آن ارتباط برقرار نمی کردند و متوجه نمی شدند، اما وقتی فیلم ایرانی پخش می کرد، همه آن را تماشا می کردند. مگر ماهواره چه دارد که مردم ما جذب آنها شده اند؟ آن هم از نوع خیلی خیلی پیش پا افتاده اش. ببینید زمانی فردی اخبار انگلیسی، فرانسوی و یا آلمانی نگاه می کند برای تقویت زبان؛ این ایرادی ندارد. اما تماشای برنامه ها و سریال هایی از نوع پست ترین موضوع، به شدت باعث تاسف است. در جایی که من زندگی می کنم مردم آخرین مدل لباس های روز دنیا را به تن می کنند!! وقتی مردم شب به خانه برمی گردند، دوست دارند یک برنامه سالم و جذاب تماشا کنند. باید فکر اساسی برای رفع این معضل اجتماعی کنند. من نمی گویم این کار، کارِ راحتی است اما ناممکن هم نیست.
منبع :شبکه ایران