پاسخ روزنامه دولت به انتقاد ها از گزارش تلویزیونی رئیس جمهور

راز این هجمه ها به گزارش 100 روزه/ دیروز در اولین روز از انتشار گزارش 100 روزه دکتر روحانی، شاهد واکنش شتابزده از سوی برخی از وابستگان و حامیان دولت سابق علیه ایشان بودیم. یکی از این آقایان که حق داشت بیش از دیگران عصبانی باشد، در گفت وگو با خبرگزاری که گویی مسئولیت پاسخگویی به گزارش 100 روزه رئیس جمهوری را برعهده گرفته است، مطالبی را مطرح کرده است که پرداختن بدان از این نظر که به نوعی چکیده بیانیه مخالفان روحانی تلقی می شود، خالی از لطف نیست.

وی به عنوان نماینده تهران مدعی شد: «عملکرد برخی از مجریان در شب گذشته به جای گزارش عملکرد، آدم را یاد فیلم انتخاباتی یا یک شوی تبلیغاتی می انداخت.» قطعاً این مدیر جوان دولت احمدی نژاد به خاطر دارد که رئیس جمهور مورد حمایت وی، در طول 8 سال هرگز به یک مصاحبه جدی با خبرنگاران داخلی و صدا و سیما تن نداد و خبرنگاری که در مقابل رئیس جمهوری سابق قرار می گرفت، بیشتر به یک عضو روابط عمومی ریاست جمهوری شباهت داشت تا یک خبرنگار.

وی در ادامه ادعاهایش گفته است: «مصاحبه گزارش عملکرد 100 روزه نشان داد تا آخر سال حداکثر اقدمات راهبردی دولت در حوزه اقتصاد، توزیع شیر رایگان در مدارس و احتمالاً دادن دو بسته کالایی ارزان به برخی اقشار کم درآمد است. آیا حداکثر تدبیر دولت ژنرال ها همین بود؟» این عبارات نیز با لحنی تلافی جویانه و از سر عصبانیت بیان شده است والااو بهتر می داند که در خزانه دولت سابق نه پولی برای پرداخت حقوق کارکنان وجود داشته و نه برای تامین یارانه ها و نه برای اجرای صدها پروژه ای که بدون پشتوانه مالی، کلنگ آنها زده شد. در این شرایط دولت حتی برای تامین اقلام ضروری مورد نیاز مردم هم دچار زحمت است. دولت برای امسال، صرفاً باید هنر خودش را در «اداره کردن» نشان دهد تا کارهای روزمره بر زمین نماند و انجام اقدامات راهبردی در حوزه اقتصاد را باید به سال های بعد موکول کند که لایحه بودجه را واقع بینانه می نویسند و ارقام درآمدی آن را پیشاپیش هزینه نکرده اند. باید در همین حد هم ممنون بود که دولت توانست هم ارقام یارانه ها را تامین کند و هم شیر رایگان و سبد کالایی را در اختیار مردم بگذارد؛ مردمی که به خاطر سیاست های دولت مورد حمایت ایشان، بیش از پیش به زیر خط فقر سقوط کرده اند.

در ادامه ادعاهای این مشاور دولت نهم آمده: «راه پیشنهادی تیم اقتصادی دولت برای کاهش تورم، کنترل حجم نقدینگی است. اینکه هیچ پروژه و کاری را انجام ندهیم از ترس اینکه نقدینگی کشور اضافه شود آسان ترین راه کنترل تورم است.» با شنیدن این سخنان این سوال در ذهن هر شهروند ایرانی مطرح می شود که به راستی چرا او به عنوان یکی از حلقه نزدیکان جوان رئیس جمهور سابق چنین طرحی را در اختیار دولت قبلی قرار نداد و چرا دولت مورد حمایت ایشان از این نظرات کارشناسانه استفاده نکرد تا جلوی تورم را بگیرد و کشور را وارد چنین مخمصه ای نکند؟

واقعیت این است که دولت قبل کشور را در شرایطی قرار داد که نه می توان به آسانی به کنترل تورم پرداخت و نه می شود همزمان، رکود را از میان برداشت. این کار به تدبیرهای بیشتری نیاز دارد که حل مسائل مربوط به تحریم اقتصادی و نیز احیای ساختارهای کارشناسانه تصمیم گیری، از مقدمات واجب آن است. وضعیت کشور اکنون به سرزمینی می ماند که یک سونامی بزرگ را پشت سر گذاشته است و باید ابتدا برای سروسامان دادن بازماندگان، دست به اقدامات ضروری زد و کار ساخت و ساز مجدد را به بعدها موکول کرد.

برای باور این نکته که یک سونامی تلخ از سر کشور عبور کرده است، کافی است به چند آمار مهم ارائه شده از سوی دکتر روحانی توجه کنیم. آیا این که یک دولت حدود 750 تا 800 میلیارد دلار درآمد ارزی کشور را در اختیار داشت اما نرخ رشد اقتصادی کشور را از مثبت 8 درصد به منفی 8/5 درصد رسانید، سونامی نیست؟ آیا این که حجم نقدینگی کشور در طی هشت سال حدود هفت برابر شده، سونامی نیست؟ آقایان باید هم ناراحت باشند و ارائه این گونه گزارش را «سیاه نمایی» جلوه دهند اما واقعیت موجود اقتصاد کشور و بی تدبیری ها با این حرف ها قابل انکار نیست.

دولت دکتر روحانی اگر هیچ کاری هم نکند تنها به این دلیل که راه نابسامانی عظیم را سد کرد و امید و آرامش را به نسل امروز جامعه بازگرداند، دولت موفقی بوده است. چه ناجوانمردانه است اگر در این شرایط، انتظاراتی را در قبال این دولت دامن بزنیم که تنها به یاس مردم از کل نظام دامن می زند. آیا شهروندان ایرانی نمی پرسند چرا 8 سال تمام همراهان آن روز پولدارترین دولت تاریخ انقلاب (به لحاظ برخورداری از ثروت نفتی) مطالبات شهروندان را مسکوت گذاشتند اما اکنون و با از دست دادن قدرت چنین بی محابا لیست انتظارات برای دولت 100 روزه که وارث خزانه خالی است، می گشایند؟//12

منبع: روزنامه ایران- علی شکوهی