معرفی ده پدر و پسر معروف فوتبال ايران

پارسینه: در دنياي فوتبال يک عقيده کلي وجود دارد که فرزندان فوتباليست هاي معروف معمولاً بازيکن سطح بالا و در حد پدرشان نمي شوند، اما مواردي هم وجود داشته است که خلاف اين عقيده را ثابت کرده است که مي توانيم در اين مورد مالديني ها را مثال بزنيم که مالديني پسر خيلي معروف تر از پدرش نيز شد.

به جز اين ۱۰ مورد، پدر و پسرهاي ديگري نيز در فوتبال ايران بوده اند مثل محمد و نعيم مايلي کهن، محمد و سجاد پنجعلي، وحيد و اميرمسعود قليچ، فرشاد و ماهان پيوس و مرتضي و ميلاد کرماني مقدم که اين آخري در نفت تهران بازي مي کند و شايد روزي يکي از پسر و پدرهاي معروف فوتبال ايران شوند.

۱- علي و ايرج دانايي فر

علي دانايي فر يکي از بنيانگذاران فوتبال در باشگاه دوچرخه سواران و سپس تاج بود. او به مدت حدود ۲۵ سال سرمربي اين تيم بود و در سال هاي دهه ۲۰ بازيکن تيم دوچرخه سواران نيز بود. دانايي فر علاوه بر مربيگري، يکي از داوران سرشناس فوتبال ايران در دهه ۳۰ نيز بود.
اما ايرج پسر وي در فوتبال به عنوان بازيکن موفقيت هاي بيشتري کسب کرد و از پدرش سرشناس تر بود. ايرج در دهه ۵۰ بازيکن تيم استقلال بود و در جام جهاني ۱۹۷۸ نيز مقابل اسکاتلند گلزني کرد. او در جام ملت هاي ۱۹۸۰ آسيا نيز در تيم ملي حاضر بود و چند سال نيز در باشگاههاي آمريکايي بازي کرد.

۲- ناصر و آرش نوآموز

ناصر نوآموز اولين رئيس فدراسيون فوتبال ايران بعد از انقلاب و همچنين در اواخر سال هاي دهه ۶۰، در زمان خود بازيکن سرشناسي بود. تيمسار فوتبال ايران در دهه ۳۰ بازيکن تيم دارايي بود و در مسابقات مقدماتي جام ملت هاي ۱۹۶۰ در هند براي تيم ملي به ميدان رفت.او در دوره رياست فدراسيون دکتر دادکان نيز نايب رئيس او بود. آرش پسر او بازيکن تيم هاي پورا، پاس و بهمن در دهه ۷۰ بود و در سال ۱۹۹۶ به تيم لس آنجلس گالکسي آمريکا پيوست و يک فصل در اين تيم توپ زد. او سابقه بازي ملي نيز در کارنامه دارد.

۳- همايون و علي بهزادي

همايون بهزادي يکي از محبوب ترين فوتباليست هاي تاريخ ايران است و بهترين مهاجم ايران در دهه ۴۰. او بازيکن شاهين بود و سپس هم به پرسپوليس آمد.بهزادي دو پسر دارد به نام هاي شاهين و علي که دومي فوتباليست در سطح حرفه اي بود. علي بهزادي در سال ۷۳ زير نظر ناصر حجازي در تيم سپاهان اصفهان بازي مي کرد، اما هيچگاه بازيکن بزرگي نشد و به سرعت از سطح اول فوتبال محو شد.

۴- عزت و علي جانملکي

عزت جانملکي مدافع چپ اسبق استقلال با پيراهن شماره ۳ اين تيم مدت ها پست دفاع چپ آبي پوشان را بيمه کرده بود و يکي از دو مدافع چپ برتر تاريخ استقلال است. او در سال هاي آخر عمرش به شدت بيمار و در نهايت در سال ۱۳۷۷ درگذشت. پسر او علي بازيکن تيم پاس بود که در بازي هاي آسيايي ۱۹۹۸ نيز در تيم ملي ايران حضور داشت و مدال طلاي اين مسابقات را به گردن آويخت. بعد از فوت پدرش، مدت ها بحث حضور او در تيم استقلال بود اما علي جانملکي در نهايت فوتبال خود را در تيم پاس به پايان برد.

۵- ناصر و آتيلا حجازي

ناصر حجازي يکي از دروازه بانان برتر تاريخ فوتبال ايران و دومين دروازه بان برتر قرن ۲۰ آسيا در تيم هاي استقلال و شهباز بازي کرد و سال هاي آخر دوران بازي اش را نيز در بنگلادش سپري کرد. حجازي در تيم ملي نيز موفقيت هاي بي شماري کسب کرد و در تيم هاي مختلفي نيز مربيگري کرد.
آتيلا پسر ناصر خان نيز در دوره مربيگري پدرش در استقلال به اين تيم آمد و پنالتي زن اول اين تيم بود. بهترين دوران فوتبال آتيلا نيز در همين سال ها بود، اما هيچگاه به سطح موفقيت هاي پدرش نرسيد.

- سياوش و سپهر حيدري

اين هم يکي از موارد استثنايي در فوتبال ايران بود که پسر به شهرتي بيشتر از پدرش در فوتبال رسيد. سياوش حيدري ابتدا با سپاهان وارد فوتبال ايران شد، اما در سال ۵۲ به ذوب آهن رفت و با اين تيم در ليگ تخت جمشيد درخشيد.
او در يکي از بازي هاي آن فصل مقابل ماشين سازي تبريز ۴ گل زد که تا چند سال قبل در تاريخ ذوب آهن رکورد بود. سپهر نيز فوتبال خود را از ذوب آهن شروع کرد و با اين تيم به شهرت رسيد. اما در پرسپوليس با زدن گل قهرماني سرخپوشان در ليگ برتر به محبوبيتي بي نظير رسيد و در دوره مربيگري دايي کاپيتان اين تيم نيز شد.

ابراهيم و اردلان آشتياني

ابراهيم آشتياني بدون شک بهترين مدافع راست تاريخ فوتبال ايران است. او يکي از برترين بازيکنان دهه ۵۰ بود که با شاهين فوتبالش را آغاز کرد و در پرسپوليس به اوج رسيد. آشتياني در جام ملت هاي ۱۹۷۲ آسيا نيز به عنوان بهترين بازيکن جام انتخاب شد. اردلان پسر ابراهيم خان اما هيچگاه ذره اي از درخشش پدر را نداشت.
اردلان در فصل ۸۲ که پدرش در پرسپوليس سرپرست تيم بود، به سرخپوشان پايتخت پيوست اما کمتر به ميدان رفت. او بعد از جدايي پدرش از اين تيم همچنان در پرسپوليس باقي ماند، اما به جز چند بازي کوتاه و چند دقيقه اي چيز زيادي از اردلان آشتياني در خاطر هواداران اين تيم نيست.

آندرانيک و الکو اسکندريان

آندرانيک اسکندريان مدافع چپ اسبق استقلال و تيم ملي که اکنون ۶۱ ساله و ساکن آمريکاست، يکي از بهترين مدافعان فوتبال ايران در دهه ۵۰ بود که سابقه حضور در جام جهاني ۱۹۷۸ را نيز دارد. او در اين تورنمنت مقابل اسکاتلند يک گل به خودي زد، اما به تيم منتخب جهان براي بازي دوستانه مقابل کاسموس نيويورک دعوت شد.
او بعد از جام جهاني به تيم کاسموس نيوريوک پيوست و ۵ سال در اين تيم بازي کرد. آلکو پسر او نيز يک فوتباليست حرفه اي شد، اما نه در سطح پدر. او که اکنون ۳۰ ساله است در تيم هاي مختلف آمريکايي بازي کرد و در نهايت دو سال پيش در تيم لس آنجلس گالاکسي بازنشسته شد.

علي و محمد پروين

علي پروين اسطوره تاريخ پرسپوليس است؛ يکي از بهترين هاي تاريخ فوتبال ايران با موفقيت هاي بي شمار در سطح باشگاهي و ملي و به عنوان بازيکن و مربي. محمد پسر او فوتبال را در کنار پدر و در پرسپوليس آغاز کرد و در نهايت در سال ۸۴ در تيم بزرگسالان اين تيم به ميدان رفت.
محمد پروين در پرسپوليس توفيق زيادي نداشت و راهي استيل آذين شد و در اين تيم عنوان آقاي گلي دسته اول را بدست آورد. او سپس به سايپا رفت و در اين تيم توسط علي دايي به تيم ملي نيز دعوت شد و دوباره به پرسپوليس بازگشت، اما در مقطع دوم حضورش نيز بيشتر نيمکت نشين بود. محمد در نهايت به پيکان رفت و اکنون در تيم گهر توپ مي زند.

احمدرضا و امير عابدزاده

احمدرضا عابدزاده يکي از برترين دروازه بان هاي تاريخ فوتبال ايران است که نيازي به معرفي او نيست. امير از دوران کودکي به همراه پدر در تمرينات حاضر بوده و مدتي نيز در آکادمي هاي انگليس تمرين کرده است.او در سطح حرفه اي فقط براي تيم لس آنجلس بلوز آمريکا در دسته ۲ اين کشور بازي کرده است و اکنون نيز به پرسپوليس پيوسته است تا شايد خط بطلاني بکشد بر اين فرضيه که فرزندان بازيکنان بزرگ فوتباليست هاي بزرگي نمي شوند!