یک تقاضا از عمو پورنگ

در ادامه این یادداشت آمده است: عمو پورنگ پا به پای کودکان ما آمد، بزرگ شد و بزرگ شدند. اما هر شخصیتی به هر میزان که بزرگ شود بایسته ها و شایسته های شخصیتش نیز بزرگ تر و لزوم حفاظت از آن ضروری تر می گردد. پورنگ تقریباً به خوبی توانست بی حاشیه تا بدین برسد. جا دارد مسئولین سیما از او و تیم همراهش به پاس یک دهه تلاش مجدانه در عرصه کودکان و نوجوانان به نحو شایسته تقدیر نمایند.

اما در کنار این همه، رگه هایی از زاویه گیری پورنگ از اهداف اصلیش طی یکی دو سال اخیر مشاهده شد و زنگ خطر را برای او به صدا در آورد که متاسفانه تیم همراه او یا ندیدند و یا نخواستند که ببینند و راهنماییش کنند و خود نیز از آن غفلت نمود. پورنگ کم کم وارد عرصه تجاری سازی برنامه هایش و اقتصادی کردن آنها و به عبارتی پول سازی افتاد آن هم علناً و به سبک و سیاق پیام های بازرگانی!

پورنگ دیروز که حرف های قشنگ و حرکات جذابش پسران و دختران کوچک ما را پای برنامه هایش میخکوب می کرد اکنون با در دست گرفتن سی دی های مختلف بازار گرمی کرده و مشتری جذب می نمود و تبیلغ کالای فرهنگی می کرد! کار به همین جا ختم نشد و تبلیغ ماکارونی و لازانیا و پفک و ... سر از برنامه پورنگ در آورد. بچه های معصوم با نگاه های بهت زده و سکوت معنا دار حرکات و سخنان نا مفهومی را می شنیدند که انتظارش را نداشتند.

کودکانی که ماه ها منتظر حضور در برنامه عمو پورنگ بودند اکنون باید تماشاچی پیام های بازرگانی عمویشان می شدند. آیتمی که هر روز تلویزیون مانند سوهان روح بر سر و صورت مخاطبانش می کوبد و زجرشان می دهد.

عمو پورنگ! کاش به همان سالهای نخستین برنامه هایت بر می گشتی. کاش تهیه کنندگان برنامه ات و مدیران شبکه ۲ شخصیت معصوم و دوست داشتنی تو را با ماکارونی و چیپس و لازانیا خدشه دار نمی ساختند. پورنگ ! پسر کوچکم اکنون دیگر مشتری پر و پا قرص سه سال پیش تو نیست و به راحتی از کنار برنامه ات می گذرد! می دانی چرا؟! تو عوض شده ای یا عوضت کرده اند.

بگذار در ذهن کودکان ما عمو پورنگ همان پورنگ سال های پیش بماند. بگذار طعم شادمانه و شیرین برنامه ها و حرف های قشنگت در پس زمینه ذهن فرزندانمان همواره بماند. یا همان پورنگ سابق بمان یا در اوج خداحافظی کن !