خانه ي آرام

پارسينه/محمود مشرقي: "خانه آرام برای زندگی " عنوان نمایشگاهی بود که از 23 تا 30 بهمن در خانه هنرمندان تهران برگزار شد. نمایشگاهی از عکس، ظروف شیشه­ای، قماش و مبلمان فنلاندی . وقتی این سه عنوان غریب را می­شنیدی دشوار می­شد میان آن رابطه­ای برقرار کرد. اما وقتی نمایشگاه را می­دیدی آن غرابت از ذهنت دور می­شد و درمی­یافتی که همه اینها که در نمایشگاه چیده شده تا حدودی و به نوعی با عنوان خانه آرام برای زندگی ربط دارد. ربط وثیق هم دارد. دریافت هایم را در این باره نقل می­کنم:

2. آنچه از مبلمان و ظروف شیشه­ای و قماش در این نمایشگاه بود همگی یک وجه مشترک داشت: سادگی. هم سادگی در طراحی ، چنان که بیننده با آن احساس انس می­کرد؛ هم سادگی به معنای دوری از تجمل و بهای گزاف.

پارچه ها و چند نمونه از پیراهن های فنلاندی هم در نمایشگاه بود. پارچه ها بافت شرکت " ماریمکو " بود. شرکتی که خانم " آرمی راتیا " بنیادش گذاشته و امروز هم پس از سال ها در فنلاند به کار بافت و تولید انواع پارچه و پوشاک اشغال دارد. خانم راتیا از دوستان آلوار آلتو بود. او هم که خود بانویی صاحب فکر و خلاق بود در عین حال از تخیل خلاقانه دوستش آلتو تاثیر می­پذیرفت. پارچه ها دارای نقش ها و نگارهایی بود روشن و سرشار از رنگ های زنده و شاد. نقش ها و نگارهایی که کمابیش طراحی های پارچه های سنتی ایران و جاهایی را در آسیای شرقی تداعی می کرد.

به گذشته فنلاند که نظر کنیم، چه قبل از جنگ جهانی و چه بعد از آن، مملکتی کشاورزی بوده است. کشاورز، اهل کار است. نه به تجمل می گراید. نه آن قدر داراست که جامه های گرانبها بخرد و بپوشد. پس هم میز و صندلی او و هم جامه هایش باید که ساده باشد و ارزان. شاید بد نباشد که به یاد آوریم بعضی از مورخان هنر و ادبیات می گویند مینمالیزم از فنلاند آغاز شده و به دیگر نقاط دنیا دویده است.

رنگ های شاد و متنوع پارچه ها هم فلسفه خود را دارد. مردمی که در زمستان های طولانی و در تاریکی شب های بلند زندگی می­کنند احتیاج به رنگ دارند. از اینجاست که پارچه های فنلاندی رنگارنگ است. وفور رنگ های شاد در این پارچه ها باور نکردنی است. پارچه هایی است خیلی نزدیک به رنگ ها و نقش های شاد و زندگی بخش قشقایی­ها و بختیاری های خودمان.

" خانه آرام برای زندگی " را سفارت فنلاند در تهران با همکاری موزه آلوار آلتو برگزار کرد. این موزه در شهر یووِسکولا به یاد او و برای حفظ هنر ارجمندش تاسیس شده است. عکاس موزه، خانم مایا هولما هم به مناسبت برگزاری نمایشگاه به تهران آمده بود. نخستین بار بود که موزه آلتو عکس های آثار او را جایی در غرب آسیا به نمایش می­گذاشت.