گردشگری در دولت روحانی رو به بهبود است یا خیر؟

پارسینه-گروه اقتصادی: گردشگری، سیاحت یا توریسم به طور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می‌شود. هر چند که در سال‌های اخیر در ایران، گردشگری شامل هرگونه مسافرتی می‌شود که شخص به واسطه آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود اما در نهایت به کسی که گردشگری می‌کند گردشگر، سیاح یا توریست گفته می‌شود.

واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردن نمودند و در واقع از همان زمان بود که گردشگری به یک صنعت پول ساز در دنیا تبدیل شد.صنعتی که هنوز در ایران با وجود این همه منابع غنی گردشگری مغفول مانده است.

در سال‌هاي اخير ورود توريست خارجي،علاوه بر مشکلاتي چون نبود زير ساخت‌هاي مناسب، از مسائلي چون مديريت ناشايست نيز رنج برده است، به نحوي که سازمان ميراث فرهنگي در دولت احمدي نژاد را شايد به جرأت بتوان بي سروسامان ترين سازمان وابسته به دولت نهم و دهم معرفي کرد.

سازمان ميراث فرهنگي در دوره هشت ساله احمدي نژاد به حياط خلوتي براي اين دولت تبديل شد و انتصاب و عزل 5 نفر در رياست اين سازمان و تکيه زدن افراد پر حاشيه‎اي همچون مشائي، بقايي و احمدزاده کرماني بر صندلي رياست سازمان ميراث فرهنگي، خود شاهدي است بر نابساماني اين سازمان در هشت سال گذشته و ديگر نياز به سخن گفتن از وضعيت گردشگري کشور تحت تاثير اين شوريده حالي سازمان ميراث و سياست خارجي طوفان زده 8 سال پيش نيست.در کنار اين مشکلات مديريتي و زيربنايي، گردشگري کشور ما از مشکلاتي مانندوجود اين نگاه که هر فرد جاسوس مي تواند در قامت يک گردشگر قصد ورود به ايران را داشته باشد، رنج مي برد.

نگاهي که بعد از جنگ تحميلي در ميان مردم و مسئولان رواج پيدا کرد و هر چند از نظر امنيتي شايد اين موضوع لازم و ضروري باشد اما افراط در آن نتيجه اي جز مانع تراشي براي حضور گردشگر خارجي در کشور نداشته است.

اما با وجود تمام موانع و همچنين عواملي که زمينه ساز رونق ورود گردشگر به ايران هستند، نگاه گردشگر خارجي به ايران و فضاي رسانه کشور مبدأ را بايد در دسته مهم ترين دلايلي که مي تواند کليد رونق يا مانع گردشگري شود، نام برد.

عواملي که شيوه برنامه ريزي داخلي و فعاليت نهادهاي مربوط همچون نقاشي ماهر، شکل و شمايل ايران در ذهن گردشگر خارجي را نقش ميزند.

اما تلاش براي بهبود نگاه گردشگر خارجي به ايران، با شروع مذاکرات ژنو رنگ و بوی تازه ای به خود گرفت. چنانکه براساس گفته رئيس جامعه‌ي تورگردانان ايران، افزايش 30 درصدي ورود گردشگران خارجي به ايران در سال 2014 ميلادي، نويد دميده شدن روحي تازه در بدنه گردشگري کشور را مي‎دهد.

خبر خوشي که پايداري و استمرار آن همت و هماهنگي نهادهاي مختلفي همچون وزارت امور خارجه را طلب مي‎کند. بازسازي چهره ايران در نگاه گردشگر خارجي و همچنين لزوم توجه به اين صنعت تا آنجا از اهميت بهره مند است که حسن روحاني در قامت رئيس دولت يازدهم چندين بار از اهميت ديپلماسي گردشگري و همچنين لزوم توجه به بعد اشتغالزايي صنعت توريسم سخن گفته و توجه به توريسم را تنها به شعارهاي انتخاباتي خود محدود نکرده است.

از سوي ديگر مردان دولت يازدهم نيز وارد ميدان عمل شدند و افرادي همچون محمود علوي وزير اطلاعات از تلاش وزارت اطلاعات براي لغو رواديد 12 کشور به منظور رونق گردشگري خبر داد و در نشست هم‌انديشي فعالان صنعت گردشگري گفت که «مردم کشورها به قانون کشورهاي مقصد احترام مي‌گذارند.

هر فعاليتي به طور طبيعي آفت‌هايي به دنبال دارد و نبايد گردشگري را به دليل آفت‌هايي که ممکن است داشته باشد، تعطيل کرد. »

اين سخنان و جهت گيري مسئولان در کنار افزايش ورود تورهاي گردشگري خارجي به ايران، روزنه اميدي را در صنعت گردشگري گشوده است، اما هنوز هستند اتفاقات ناخوشايندي که مي‌توانند همچون رداي تيره بر سر گردشگري ما کشيده شوند و بارديگر شادي بهبود نگاه گردشگري خارجي نسبت به ايران را به نگراني ناشي از چهره خشن ايران در ذهن يک توريست خارجي مبدل کند.

ديپورت باستان شناس فرانسوي و حاشيه سازي‌‎هاي بسيار براي عمل کردن به وصيت يک ايرانشناس مبني بر دفن پيکر او در جوار زاينده رود از جمله نکات منفي چندماه اخير حوزه ميراث فرهنگي و گردشگري بوده‌اند. ديپورت«رمي بوشارلا» باستان‌شناس فرانسوي که به دعوت ايران و براي حضور در دوازدهمين گردهمايي سالانه‌ي بين‌المللي باستان‌شناسان به کشور سفر کرد، از جمله اتفاقات ناخوشايندي بود که در آخرين روزهاي ارديبهشت ماه از سوي برخي از رسانه‌ها به گوش رسيد و هنوز هم با گذشت چند روز هيچ مسئولي از دليل اين اتفاق سخن نگفته است. داستان اجراي وصيت ريچارد فراي شرق‌شناس برجسته سوئدي تبارِ مقيم آمريکا که کتابهايي «ترجمه تاريخ بخارا»، «ميراث باستاني ايران»، «عصر زرين فرهنگ ايران» و «تاريخ باستاني ايران» براي حفظ ميراث باستاني ايران منتشر کرده، اتفاقي پر حاشيه ديگري است که در صورت تصميم نادرست ميتواند وجه منفي از ايران در سطح بين المللي به جاي بگذارد.

به این ترتیب به نظر می رسد تلاش های دولت توسط عده ای به هدر می رود چرا که با مخدوش شدن چهره ایران هرگز صنعت توریسم پیشرفت نخواهد کرد و در این زمینه نمی توان به شکوفایی رسید.