.svg)
شکست همایش دلواپس های اقتصادی
پارسینه: «دلواپسان هسته‌یی» کم شده بودند. «آدرس غلط» آنها برای یک «نشست بزرگ» در بعدازظهر دیروز نتوانست چیزی بیش از صد نفر را دور هم جمع کند.
اعتماد: صندلی خالی چیده شده در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران معنای دیگری می‌داد. 94 صندلی که هیچگاه تا پایان مراسم تعداد حضار به اندازه تعداد آنها نرسید و چندتایی‌شان خالی ماند.
اعلام کرده بودند این «نشست بزرگ» را برای هم‌اندیشی «اساتید برجسته کشور» برگزار می‌کنند، مثل قبل اما تا لحظه برگزاری این مراسم نام این «اساتید برجسته» اعلام نشد. از میان جمعیت حضار چیزی حدود 20 تا 25 نفر خبرنگار بودند، بعضی‌ها دلواپس و بیشترشان نه. تقریبا 20 نفری هم جمعیت خود مسوولان برگزاری مراسم بود. 5 نفر هم «استاد برجسته» به مراسم آمده بودند؛ محمد خوش‌چهره، سعید زیباکلام، ابراهیم رزاقی، کامران غضنفری و جلیل سالاری. بقیه هم لابد شهروندان «دلواپس» بودند.
این‌بار دیگر خبری از سی‌دی‌های «دلواپسی» و کتاب‌ها و جزوه‌های نقد توافق ژنو نبود. سالن کوچک و مراسم کم‌جمعیت هم فضایی برای شعار دادن و ابراز دلواپسی حضار نداشت. خیلی از خبرنگارانی که با تصور یک مراسم جدی و پر جمعیت آمده بودند، از همان نیمه‌های مراسم رفتند. هیچ چیز با آن «نشست بزرگی» که قبلا در اطلاعیه «کمیته صیانت از منافع ایران» آمده بود همخوانی نداشت. بیشتر شبیه یک سخنرانی برای اهالی رسانه بود تا یک همایش.
با این ترتیب به نظر می‌رسید که خبرها بیشتر در حاشیه مراسم «آدرس غلط» باشد. حداقل سوال‌هایی بود که باید پاسخ آنها داده می‌شد. اینکه چرا این «نشست بزرگ» با این تعداد جمعیت برگزار شد؟ آیا «دلواپسان» می‌پنداشتند که واقعا مراسم آنها «بزرگ» می‌شود یا اینکه از اول قرار به برگزاری مراسم همین سالن کوچک و 94 صندلی چیده شده در آن بود؟ چرا این‌بار جای بهارستان‌نشینان «دلواپس» خالی بود؟ چرا کمیته صیانت از منافع ایران بعد از یک ماه فعالیت فشرده کنفرانس خبری برگزار نمی‌کند و...؟ اما کسی برای پاسخگویی نبود. می‌گفتند مسوول روابط عمومی کمیته صیانت از منافع ایران به این مراسم نیامده است. به جز آن هم توضیح می‌دادند که این کمیته مسوول یا رییس خاصی ندارد، می‌گفتند چند تشکل دانشجویی هستیم که دور هم تصمیم می‌گیریم و کارمان بیشتر «هیاتی» است تا سازمانی. برای همین هم هیچ کس نبود که سوالات را توضیح دهد.
اعلام کرده بودند این «نشست بزرگ» را برای هم‌اندیشی «اساتید برجسته کشور» برگزار می‌کنند، مثل قبل اما تا لحظه برگزاری این مراسم نام این «اساتید برجسته» اعلام نشد. از میان جمعیت حضار چیزی حدود 20 تا 25 نفر خبرنگار بودند، بعضی‌ها دلواپس و بیشترشان نه. تقریبا 20 نفری هم جمعیت خود مسوولان برگزاری مراسم بود. 5 نفر هم «استاد برجسته» به مراسم آمده بودند؛ محمد خوش‌چهره، سعید زیباکلام، ابراهیم رزاقی، کامران غضنفری و جلیل سالاری. بقیه هم لابد شهروندان «دلواپس» بودند.این‌بار دیگر خبری از سی‌دی‌های «دلواپسی» و کتاب‌ها و جزوه‌های نقد توافق ژنو نبود. سالن کوچک و مراسم کم‌جمعیت هم فضایی برای شعار دادن و ابراز دلواپسی حضار نداشت. خیلی از خبرنگارانی که با تصور یک مراسم جدی و پر جمعیت آمده بودند، از همان نیمه‌های مراسم رفتند. هیچ چیز با آن «نشست بزرگی» که قبلا در اطلاعیه «کمیته صیانت از منافع ایران» آمده بود همخوانی نداشت. بیشتر شبیه یک سخنرانی برای اهالی رسانه بود تا یک همایش.
با این ترتیب به نظر می‌رسید که خبرها بیشتر در حاشیه مراسم «آدرس غلط» باشد. حداقل سوال‌هایی بود که باید پاسخ آنها داده می‌شد. اینکه چرا این «نشست بزرگ» با این تعداد جمعیت برگزار شد؟ آیا «دلواپسان» می‌پنداشتند که واقعا مراسم آنها «بزرگ» می‌شود یا اینکه از اول قرار به برگزاری مراسم همین سالن کوچک و 94 صندلی چیده شده در آن بود؟ چرا این‌بار جای بهارستان‌نشینان «دلواپس» خالی بود؟ چرا کمیته صیانت از منافع ایران بعد از یک ماه فعالیت فشرده کنفرانس خبری برگزار نمی‌کند و...؟ اما کسی برای پاسخگویی نبود. می‌گفتند مسوول روابط عمومی کمیته صیانت از منافع ایران به این مراسم نیامده است. به جز آن هم توضیح می‌دادند که این کمیته مسوول یا رییس خاصی ندارد، می‌گفتند چند تشکل دانشجویی هستیم که دور هم تصمیم می‌گیریم و کارمان بیشتر «هیاتی» است تا سازمانی. برای همین هم هیچ کس نبود که سوالات را توضیح دهد.
این‌بار دیگر خبری از سی‌دی‌های «دلواپسی» و کتاب‌ها و جزوه‌های نقد توافق ژنو نبود. سالن کوچک و مراسم کم‌جمعیت هم فضایی برای شعار دادن و ابراز دلواپسی حضار نداشت. خیلی از خبرنگارانی که با تصور یک مراسم جدی و پر جمعیت آمده بودند، از همان نیمه‌های مراسم رفتند. هیچ چیز با آن «نشست بزرگی» که قبلا در اطلاعیه «کمیته صیانت از منافع ایران» آمده بود همخوانی نداشت. بیشتر شبیه یک سخنرانی برای اهالی رسانه بود تا یک همایش.
با این ترتیب به نظر می‌رسید که خبرها بیشتر در حاشیه مراسم «آدرس غلط» باشد. حداقل سوال‌هایی بود که باید پاسخ آنها داده می‌شد. اینکه چرا این «نشست بزرگ» با این تعداد جمعیت برگزار شد؟ آیا «دلواپسان» می‌پنداشتند که واقعا مراسم آنها «بزرگ» می‌شود یا اینکه از اول قرار به برگزاری مراسم همین سالن کوچک و 94 صندلی چیده شده در آن بود؟ چرا این‌بار جای بهارستان‌نشینان «دلواپس» خالی بود؟ چرا کمیته صیانت از منافع ایران بعد از یک ماه فعالیت فشرده کنفرانس خبری برگزار نمی‌کند و...؟ اما کسی برای پاسخگویی نبود. می‌گفتند مسوول روابط عمومی کمیته صیانت از منافع ایران به این مراسم نیامده است. به جز آن هم توضیح می‌دادند که این کمیته مسوول یا رییس خاصی ندارد، می‌گفتند چند تشکل دانشجویی هستیم که دور هم تصمیم می‌گیریم و کارمان بیشتر «هیاتی» است تا سازمانی. برای همین هم هیچ کس نبود که سوالات را توضیح دهد.
ارسال نظر