.svg)
عبدولی: با طلای المپیک انتقام می‌گیرم
سعید عبدولی 24ساله یکی از محبوب‌ترین کشتی‌گیران کشورمان است. او بیشتر این محبوبیت را به خاطر ناداوری‌هایی که در حق او شده است به دست آورده. بعد از اتفاقات المپیک لندن این‌بار در بازی‌های آسیایی اینچئون حق او را مقابل حریف کره‌ای خوردند تا دستش از رسیدن به مدال طلای بازی‌های آسیایی کوتاه شود. عبدولی می‌خواهد انتقام همه این ناداوری‌ها را در المپیک 2016 «ریو» بگیرد و با خوش‌رنگ‌ترین مدال، به ایران بازگردد.
از اینجا شروع کنیم که چرا بین مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی؛ دومی را انتخاب کردید؟
من برای رسیدن به سر وزن 71کیلوگرم باید وزن زیادی کم کنم، برای همین با مشورتی که با مربیان داشتم تصمیم گرفتم تنها در یکی از مسابقات شرکت کنم. با توجه به اینکه بازی‌های آسیایی از اهمیت زیادی بین مسوولان ورزش کشور و مردم برخودار است، تصمیم گرفتم در بازی‌های آسیایی اینچئون شرکت کنم.
شما دوره قبل هم در بازی‌های آسیایی شرکت کردید و مدال طلا به دست آوردید، سطح این مسابقات چطور بود؟
در این دوره حق‌خوری کره‌ای‌ها به‌وضوح قابل مشاهده بود و اصلا نمی‌شود از نظر فنی آن را تحلیل کرد. این دوره اگر در کشور دیگری به غیر از کره بود، آنها یک مدال هم از کشتی نمی‌گرفتند، اما به راحتی حق بقیه کشتی‌گیران را خوردند و به مدال رسیدند، البته در رشته‌های دیگر هم این کار را انجام دادند.
برای این مسابقات چندماه در اردو بودید؟
من از هفت ماه پیش در اردو بودم و تمرینات سختی را پشت‌سر گذاشتم. هر 15 روز، سه روز به خانه می‌آمدم. در طول این 10سالی که کشتی می‌گیرم تنها دو ماه بعد از المپیک لندن استراحت کردم. برای همین، زمانی که حقم را داوران خوردند به همین مسایل فکر می‌کردم و بیشتر ناراحت می‌شدم. من از همسر و دو فرزندم ماه‌ها دور بودم که با مدال طلا به خانه بازگردم، اما داوران با حق‌خوری این اجازه را به من ندادند.
تاکنون چندبار «فن فیتو» را اجرا کردی؟
بالای هزار بار، اما هیچ زمانی خطایی از من گرفته نشده است. من با این فن در جهان معروف هستم و در مقابل حریف کره‌ای 18امتیاز گرفتم که تنها شش‌امتیاز آن را به من دادند. حتی حریف را ضربه کردم، وقتی ضربه فنی اعلام می‌شود هیچ برگشتی وجود ندارد، اما داوران به راحتی رای را برگرداندند و حق من را خوردند. ناداوری به اینجا ختم نشد، در یک فن که من زده بودم و باید یک امتیاز به من می‌دادند، داوران به‌یکباره پنج امتیاز به حریف کره‌ای دادند و باعث شدند حسابی اعصابم به هم بریزد.
شما به داوران ایرانی هم اعتراض داشتید؟
بله داوران ایرانی‌ای که آنجا برای قضاوت آمده بودند، حامی دکتر «کیم» رییس کنفدراسیون آسیا بودند و هر کاری که او می‌گفت انجام می‌دادند. داوران ایرانی برای اینکه با ما روبه‌رو نشوند از سالن مسابقات خارج می‌شدند. ما داوران خوبی مانند امامی و اطاعتی در کشور داریم که برای خوردن حق کشتی‌گیر ایرانی دعوا هم می‌کنند، اما این داوران که از ایران آمده بودند، به خاطر ازدست‌نرفتن امتیازاتشان حتی اعتراض هم نکردند. البته فکر کنم کاری هم از دست آنها برنمی‌آمد.
یکی از انتقادهایی که از شما می‌شود این است که چرا در آن 30ثانیه که حریف کره‌ای را در خاک در اختیار داشتید، کار خاصی نکردید؟
اول اینکه در یکی از آن اجراهای «فیتو» حریف کره‌ای انگشت دست من را شکست و مدت زیادی را با انگشت شکسته مسابقه دادم. دوم اینکه بعد از آن‌همه فشار عصبی وحشتناکی که به من وارد شد، نتوانستم تمرکز کنم و در 20ثانیه آخر امتیاز لازم را جمع کنم. در یک لحظه حریف کره‌ای از عدم تمرکز من استفاده کرد و فرار کرد. بیرون‌نشستن و انتقادکردن کار بسیار آسانی است.
بعد از این مسابقه انگیزه‌ای برای شما برای گرفتن مدال برنز باقی مانده بود؟
من بعد مسابقه از هوش رفتم و اصلا آمادگی روحی برای ادامه مسابقات نداشتم، اما حرف‌های آقای هاشمی و قول پاداشی که دادند باعث شد تا انگیزه برای ادامه مسابقه پیدا کنم. ضمن اینکه وزیر محترم ورزش، آقای دبیر و سوریان با من خیلی صحبت کردند تا برای مدال برنز تلاش کنم.
دیدید که در مسابقه با حریف هندی هم آنها فن «فیتو» من را خطا اعلام کردند تا کار صبح خود را توجیه کنند. خدا را شکر خودم را جمع و جور کردم و مدال برنز را کسب کردم. بعد از مسابقه با حریف کره‌ای اصلا به ادامه مسابقات برای گرفتن مدال برنز فکر نمی‌کردم، اما الان می‌فهمم که کار درستی انجام دادم تا حداقل دست خالی از مسابقات خارج نشوم.
واکنش جالبی هم روی سکو داشتید.
بالاخره باید یک حرکتی انجام می‌دادم که کره‌ای‌ها می‌فهمیدند من ناراحت هستم و حق آنها نیست که روی سکوی قهرمانی قرار گیرند. نمی‌دانم این کشتی‌گیر کره‌ای چطور می‌خواهد به این مدال نگاه کند و عذاب وجدان نگیرد که چطور با ناداوری حق من را خوردند. او به فرزندش چه خواهد گفت که با این‌همه فنی که خورد و ضربه فنی شده، به مدال طلا رسیده است. البته با این حق‌خوری‌ها فکر نکنم کره‌ای‌ها وجدان داشته باشند.
پاداشی که به شما داده شد به اندازه مدال طلا بود؟
بله هم پاداشی که در المپیک به من دادند به اندازه مدال طلا بود و هم پاداشی که در اینچئون گرفتم به اندازه طلایی‌های ایرانی بود. باید به‌صورت ویژه از آقایان هاشمی و گودرزی تشکر کنم که به من لطف داشتند.
چرا شما همیشه به این مشکل برمی‌خورید؟
شاید کار بدی کردم که این ظلم در حق من صورت می‌گیرد. اما خارج از شوخی فکر کنم به خاطر اینکه ما در «فیلا» نماینده نداریم، با این مشکلات روبه‌رو می‌شویم. تا وقتی که نماینده نداشته باشیم همیشه این اتفاقات می‌افتاد.
رای «دادگاه حکمیت» به نظرت به نفع تو خواهد بود؟
هفته آینده همه‌چیز مشخص می‌شود. امیدوارم این رای به نفع من باشد تا حقانیت من در سطح بین‌المللی ثابت شود.
واکنش مردم چطور بود؟
آنها همیشه به من لطف داشتند. قول می‌دهم در المپیک «ریو» 2016 با مدال طلا به ایران برگردم. من همه مدال‌های بین‌المللی را دارم و تنها مدال طلا را کم دارم که آن را هم دو سال دیگر می‌گیرم و انتقام این ناداوری‌ها را می‌گیرم.
منبع: روزنامه شرق
از اینجا شروع کنیم که چرا بین مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی؛ دومی را انتخاب کردید؟
من برای رسیدن به سر وزن 71کیلوگرم باید وزن زیادی کم کنم، برای همین با مشورتی که با مربیان داشتم تصمیم گرفتم تنها در یکی از مسابقات شرکت کنم. با توجه به اینکه بازی‌های آسیایی از اهمیت زیادی بین مسوولان ورزش کشور و مردم برخودار است، تصمیم گرفتم در بازی‌های آسیایی اینچئون شرکت کنم.
شما دوره قبل هم در بازی‌های آسیایی شرکت کردید و مدال طلا به دست آوردید، سطح این مسابقات چطور بود؟
در این دوره حق‌خوری کره‌ای‌ها به‌وضوح قابل مشاهده بود و اصلا نمی‌شود از نظر فنی آن را تحلیل کرد. این دوره اگر در کشور دیگری به غیر از کره بود، آنها یک مدال هم از کشتی نمی‌گرفتند، اما به راحتی حق بقیه کشتی‌گیران را خوردند و به مدال رسیدند، البته در رشته‌های دیگر هم این کار را انجام دادند.
برای این مسابقات چندماه در اردو بودید؟
من از هفت ماه پیش در اردو بودم و تمرینات سختی را پشت‌سر گذاشتم. هر 15 روز، سه روز به خانه می‌آمدم. در طول این 10سالی که کشتی می‌گیرم تنها دو ماه بعد از المپیک لندن استراحت کردم. برای همین، زمانی که حقم را داوران خوردند به همین مسایل فکر می‌کردم و بیشتر ناراحت می‌شدم. من از همسر و دو فرزندم ماه‌ها دور بودم که با مدال طلا به خانه بازگردم، اما داوران با حق‌خوری این اجازه را به من ندادند.
تاکنون چندبار «فن فیتو» را اجرا کردی؟
بالای هزار بار، اما هیچ زمانی خطایی از من گرفته نشده است. من با این فن در جهان معروف هستم و در مقابل حریف کره‌ای 18امتیاز گرفتم که تنها شش‌امتیاز آن را به من دادند. حتی حریف را ضربه کردم، وقتی ضربه فنی اعلام می‌شود هیچ برگشتی وجود ندارد، اما داوران به راحتی رای را برگرداندند و حق من را خوردند. ناداوری به اینجا ختم نشد، در یک فن که من زده بودم و باید یک امتیاز به من می‌دادند، داوران به‌یکباره پنج امتیاز به حریف کره‌ای دادند و باعث شدند حسابی اعصابم به هم بریزد.
شما به داوران ایرانی هم اعتراض داشتید؟
بله داوران ایرانی‌ای که آنجا برای قضاوت آمده بودند، حامی دکتر «کیم» رییس کنفدراسیون آسیا بودند و هر کاری که او می‌گفت انجام می‌دادند. داوران ایرانی برای اینکه با ما روبه‌رو نشوند از سالن مسابقات خارج می‌شدند. ما داوران خوبی مانند امامی و اطاعتی در کشور داریم که برای خوردن حق کشتی‌گیر ایرانی دعوا هم می‌کنند، اما این داوران که از ایران آمده بودند، به خاطر ازدست‌نرفتن امتیازاتشان حتی اعتراض هم نکردند. البته فکر کنم کاری هم از دست آنها برنمی‌آمد.
یکی از انتقادهایی که از شما می‌شود این است که چرا در آن 30ثانیه که حریف کره‌ای را در خاک در اختیار داشتید، کار خاصی نکردید؟
اول اینکه در یکی از آن اجراهای «فیتو» حریف کره‌ای انگشت دست من را شکست و مدت زیادی را با انگشت شکسته مسابقه دادم. دوم اینکه بعد از آن‌همه فشار عصبی وحشتناکی که به من وارد شد، نتوانستم تمرکز کنم و در 20ثانیه آخر امتیاز لازم را جمع کنم. در یک لحظه حریف کره‌ای از عدم تمرکز من استفاده کرد و فرار کرد. بیرون‌نشستن و انتقادکردن کار بسیار آسانی است.
بعد از این مسابقه انگیزه‌ای برای شما برای گرفتن مدال برنز باقی مانده بود؟
من بعد مسابقه از هوش رفتم و اصلا آمادگی روحی برای ادامه مسابقات نداشتم، اما حرف‌های آقای هاشمی و قول پاداشی که دادند باعث شد تا انگیزه برای ادامه مسابقه پیدا کنم. ضمن اینکه وزیر محترم ورزش، آقای دبیر و سوریان با من خیلی صحبت کردند تا برای مدال برنز تلاش کنم.
دیدید که در مسابقه با حریف هندی هم آنها فن «فیتو» من را خطا اعلام کردند تا کار صبح خود را توجیه کنند. خدا را شکر خودم را جمع و جور کردم و مدال برنز را کسب کردم. بعد از مسابقه با حریف کره‌ای اصلا به ادامه مسابقات برای گرفتن مدال برنز فکر نمی‌کردم، اما الان می‌فهمم که کار درستی انجام دادم تا حداقل دست خالی از مسابقات خارج نشوم.
واکنش جالبی هم روی سکو داشتید.
بالاخره باید یک حرکتی انجام می‌دادم که کره‌ای‌ها می‌فهمیدند من ناراحت هستم و حق آنها نیست که روی سکوی قهرمانی قرار گیرند. نمی‌دانم این کشتی‌گیر کره‌ای چطور می‌خواهد به این مدال نگاه کند و عذاب وجدان نگیرد که چطور با ناداوری حق من را خوردند. او به فرزندش چه خواهد گفت که با این‌همه فنی که خورد و ضربه فنی شده، به مدال طلا رسیده است. البته با این حق‌خوری‌ها فکر نکنم کره‌ای‌ها وجدان داشته باشند.
پاداشی که به شما داده شد به اندازه مدال طلا بود؟
بله هم پاداشی که در المپیک به من دادند به اندازه مدال طلا بود و هم پاداشی که در اینچئون گرفتم به اندازه طلایی‌های ایرانی بود. باید به‌صورت ویژه از آقایان هاشمی و گودرزی تشکر کنم که به من لطف داشتند.
چرا شما همیشه به این مشکل برمی‌خورید؟
شاید کار بدی کردم که این ظلم در حق من صورت می‌گیرد. اما خارج از شوخی فکر کنم به خاطر اینکه ما در «فیلا» نماینده نداریم، با این مشکلات روبه‌رو می‌شویم. تا وقتی که نماینده نداشته باشیم همیشه این اتفاقات می‌افتاد.
رای «دادگاه حکمیت» به نظرت به نفع تو خواهد بود؟
هفته آینده همه‌چیز مشخص می‌شود. امیدوارم این رای به نفع من باشد تا حقانیت من در سطح بین‌المللی ثابت شود.
واکنش مردم چطور بود؟
آنها همیشه به من لطف داشتند. قول می‌دهم در المپیک «ریو» 2016 با مدال طلا به ایران برگردم. من همه مدال‌های بین‌المللی را دارم و تنها مدال طلا را کم دارم که آن را هم دو سال دیگر می‌گیرم و انتقام این ناداوری‌ها را می‌گیرم.
ارسال نظر