مساله پول است، همین!

پارسینه/امیر اسماعیلی: چندین جلسه مفاهمه برگزار شد و هیچ‎کس کوتاه نیامد. فدراسیون فوتبال گفت: 160 میلیارد تومان می‌خواهیم و حق‌مان است. تلویزیون گفت: 22 میلیارد تومان بیشتر نمی‌دهیم، حق مردم است که ببینند.

تا 29 مهر و بازی پرسپولیس و سایپا. فدراسیون فوتبال جلوی دوربین تلویزیون و میکروفون رادیو را پ
گرفت. راهشان نداد.



اگر بازی‌ها پخش نشود فوتبال دیگر شکل فعلی را ندارد. آن وقت انبوه مخاطب شیرین کاری شیث و محمد نصرتی را ندیده که چند هفته در شوک برود.

سوت زدن قهرمانی را چه دیده که بخواهد موضع بگیرد و شاهد این باشد که علی دایی بگوید: خیلی ببخشیدها ولی کجای دنیا این طوریه؟

اگر بازی‌ها پخش نشود به گمانم دیگر از هزینه‌های میلیاردی و پرداخت‌های زیرمیزی و سقف قرارداد هم خبری نباشد. به غیر از جماعتی که بلیط اینترنتی می‌خرند و می‌روند ورزشگاه کسی چیزی نمی‌بیند که برایش مهم باشد. مگر همین الان می‌دانید بازیکنان ملی‌پوش باشگاهی در والیبال و بسکتبال چقدر می‌گیرند؟

فوتبال هم می‌شود صرفا یک ورزش مثل بقیه ورزش‌ها. دیگر برای کسی مهم نیست چه می‌شود و ... چون جلوی چشم نیستند. چون دیده نمی‌شوند.

گفته‎اند حق پخش را می‌دهند به رسانه‌های خارجی. بر فرض هم که آنها حق پخش را بخرند. فدراسیون می‌خواهد مخاطبان را به سمت استفاده از ماهواره تشویق کند؟ آیا قانون اجازه این کار را می‌دهد؟ با توجه به انحصار رادیو و تلویزیون تنها راه حل همین رسانه ملی است و لاغیر...

اسپانسر که 160میلیارد تومان به فدراسیون فوتبال می‌دهد برای دوسال تبلیغات محیطی، مسلما انبوه مخاطبان تلویزیونی را دوست دارد نه چندهزار نفر داخل استادیوم را.

اگر بازی‌ها پخش نشود تلویزیون پرببیننده‌ترین و صد البته پول‌سازترین برنامه‌اش را که نود باشد از دست خواهد داد. محاسبه‌اش زیاد سخت نیست. تعداد تبلیغ‌های برنامه 90 را ببینید با این پیش فرض که گران‌ترین ساعت تبلیغ در تلویزیون است و خود محاسبه کنید باقی قضایا را ...

می‌روم در سایت پرطرفدار و پرببیننده‌ی ورزشی که نظرسنجی گذاشته: در مجادله فدراسیون و صداوسیما حق را به کدام‌یک می‌دهید؟ گزینه هیچ‌کدام را انتخاب می‌کنم.