یادداشت نویسنده پرکار تلویزیون، به سرافراز:مردم دیگر اهل تلویزیون دیدن نیستند/ این هواپیمای سنگین نمی‌تواند پرواز کند

آقای سرافراز عزیز؛ سلام . این روزها چند بار این جملات را شنیده یا خوانده‌اید : جناب آقای سرافراز مدیر گرامی و با سابقه ی سیما ؛ انتصاب شایسته ی شما را به پست ریاست سازمان صدا و سیما تبریک عرض نموده و آرزومندم در سایه ی ... تردید ندارم خودتان هم شماره اش را نمی‌دانید بس که زیاد بوده‌اند و بی گمان می‌دانید که در ساختار مبتنی بر تبریک و تودیع و معارفه ی ایران این جملات مثل چاکرم و نوکرم های مرسوم احوالپرسی های ماست . همان چاکرم و نوکرم هایی که پشت تلفن به هم می‌گوییم و وقتی تماس را قطع می‌کنیم یک عالمه حرف دلمان را با صدای بلند در مورد هم به زبان می آوریم بی اینکه چاکر و نوکر هم باشیم . شما بی تردید پس از سالیان بسیار حضور در این نظام اداری با تجربه تر از آن شده‌اید که این تبریک و تمجید ها هندوانه شوند زیر بغل یا بادی شوند به غبغب تان ؛ پس صمیمانه دستتان را می فشارم و برایتان در پست مدیریت سازمان عریض و طویل و عجیب و غریب صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران آرزوی موفقیت می‌کنم و صمیمانه تر از آن می‌گویم : آقای سرافراز ؛ ما حالمان خوب نیست ...

سالهاست که حالمان خوب نیست ؛ هر چقدر هم شبکه افتتاح شود و کارمند استخدام شود و آمار و ارقام محبوبیت رسانه ی ملی نزد مردم به سمع و نظر برسد خودمان می‌دانیم که اوضاع خوب نیست . مردم جز موارد خیلی نادر اهل تلویزیون دیدن نیستند . سریالهای نوروز و ماه رمضان و دهه ی فجر و شبهای قدر هم برگه های رو شده‌ای هستند که سالهاست دیگر توان جذب گسترده ی مخاطب را ندارند و برای همین خیلی اتفاقی شاید شهابی بر روی این سیاه چاله ها خطی نورانی بکشد و همین باعث شده که سالهاست بگوییم ؛‌ ما حالمان خوب نیست ...

آقای سرافراز عزیز ؛ سابقه ی حضور شما در رسانه ی ملی قطعاً به شما این نگاه واقع‌بین را داده است که سر چشمه را به بیل نگرفتند و حالا گذشتن به پیل ممکن نیست . هرگز کسی به حرف ما که از شکل‌گیری ایده تا نمایش آن روی آنتن نفس نفس زندگی می‌کنیم اهمیت نداد تا بگوییم چرا اوضاع این شده است اما شما گوش کنید ؛‌‌ آقای سرافراز اگر می‌خواهید این کشتی بادبان شکسته را به ساحل امن برسانید به حرف ما گوش کنید تا صریح و شفاف بدانید که چرا ما حالمان خوب نیست ...

در اینکه چند سالی است وضعیت اقتصادی کشور دچار نوسان شدید شده و چرخ بسیاری از کارها خوب نمی چرخد تردیدی نیست ما هم اهل همین قریه ایم و این ماجرا را با پوست و استخوانمان لمس کرده‌ایم اما ماجرای فرهنگ چیز دیگریست ؛‌ رسانه ی ملی سالهاست شبیه هواپیمایی شده که آنقدر سرنشین دارد و سنگین شده که امکان پرواز ندارد . نمی‌تواند از زمین بلند شود ؛ فقط مدام باکش را پر می‌کنند و از این سر باند به آن سرش می‌رود و هی زور می‌زند بلکه بتواند از زمین بلند شود اما این همه مسافر فراتر از توان این هواپیماست و سالهاست کارش طی کردن طول و عرض این باند است . هر بار هم که می‌رود تا سر و ته کند و برگردد کلی مسافر تازه نفس از در و دیوارش آویزان می‌شوند و باز هم سنگین و سنگین ترش می‌کنند و شک نداشته باشید با این وضع این هواپیما هرگز از زمین بلند که نمی‌شود هیچ ؛ یک جایی یا موتور نیم سوزش به کل می سوزد یا از باند خارج می‌شود و ...

آقای سرافراز ما حالمان خوب نیست ؛ سالهاست که تهیه کننده گی در سازمان رگ و ریشه ی مان را زده است ؛ هر روز هم تهیه کننده هایی پا به میدان می‌گذارند که فرق صدابردار و هلی شات را نمی‌دانند ؛ این‌ها از کجا می‌آیند آقا ؟ این‌ها را چه کسی از درب زنجیر آفیش می‌کند تا وارد شوند ؟ این‌ها که هستند ؟ بر اساس چه ضابطه و قانونی مجوز تهیه کننده گی می‌گیرند ؟ آقای سرافراز عزیز ؛ این شبه تهیه کننده گان تیشه به ریشه ی آبرو و اعتبار کل سازمان زده‌اند ؛ زد و بندها و حاشیه های ریز و درشت شان را شرم دارم اینجا بیان کنم و تردید ندارم با چهار تا پرسش از اطرافیانتان بی گمان بیشترشان را خواهید دانست . این ساختار عریض و طویل با بودجه ای که به قدر کفایت حقوق کارمندان خودش هم نیست وضعیت خوبی ندارد . اگر بودجه جذب نکنید و جلوی هزینه‌های سنگین و بخش‌های موازی سازمان را نگیرید و پای تهیه کننده گان سفارشی و معلوم الحال را از سازمان نبرید همه چیز از دست می‌رود .

آقای سرافراز ما حالمان خوب نیست و شما مسئول خوب شدن آن هستید فقط کافی ست در برنامه‌های تان که می‌دانم کم هم نیستند به این چند مورد بیش از همه بپردازید :

نخست : آدمهای اضافی سازمان که بیش از حد تصور هستند را حذف کنید .

دوم : ساختار شوراهای نظارت بر فیلمنامه را به طور کلی تغییر دهید تا این نظارت استصوابی و سلیقه ای و نابخردانه و غیر تخصصی از همان بنیاد ریشه ی برنامه‌های سیما را نخشکاند .
سوم : قدغن کنید اعضای شوراهای فیلمنامه یا مشاورین گروههای فیلم و سریال که مسئول تأیید یا رد فیلمنامه هستند خودشان فیلمنامه نویسی کنند . اینکه نمی‌شود قاضی خودش ذینفع پرونده باشد ؛ خودش رد کند و بعد تهیه کننده به ناچار با شخصی که متن را رد یا مشروط کرده قرارداد نگارش بنویسد و همان کار تأیید شود . این کلاهبرداری ناجوانمردانه ای است که این روزها مرسوم است .
چهارم : ناظر کیفی نوعی پست سازمانی برای اشتغال زایی آدمهای بیکار نیست که آب باریکه ای باشد برای گذران زندگی‌شان . ناظر کیفی از مدیر فیلم و سریال هم مهم‌تر است ؛ نمی‌توان متخصصش را پیدا کرد ؟ کلاً حذفش کنید .
پنجم : آقای سرافراز ؛ ما حالمان خوب نیست ...
ششم : تهیه کننده های معلوم الحال و یک شبه سر برآورده را حذف کنید . تهیه کننده ی سفارشی مناسبات را نمی‌داند ؛‌دنبال عکس گرفتن با بازیگران است تا توی فک و فامیل پز بدهد که این خانم یا آقا که شما فیلمش را می‌بیند ؛ برای من کار می‌کند . این هم مدرکش . این‌جور تهیه کننده ها پول که به حسابشان واریز می‌شود فکر می‌کنند همه‌اش مال خودشان است . از همان قسط اول ماشین عوض می‌کنند و ویلا می خرند و کت و شلوار براق و پیراهن یاسی و خردلی می‌پوشند و مو می کارند و زورشان می‌آید بودجه ی برنامه را هزینه کنند . این‌ها عوامل تولیدشان همه دختر خواهر و برادر زاده و خاله خانباجی های شان هستند و بقیه را هم به همین نسبت از میان آماتورهای ارزان‌قیمت که کسی هم شکایت شان را گوش نمی‌کند انتخاب می‌کنند و بدیهی ست نتیجه چه افتضاحی از آب در می‌آید .
هفتم : آقای سرافراز ؛ ما حالمان خوب نیست .

هشتم : آقای سرافراز رسانه ی ملی نیاز به شهامت و جسارت دارد ؛ بگذارید مردم حرف خودشان را از رسانه ی ملی ببینند و بشنوند نه حرف مسئولین را . دیگر بس است ؛ مگر نه اینکه اصول بنیادین نظام جمهوری اسلامی همیشه ثابت هستند ؟ خب بس است دیگر ؛ سی و پنج سال است داریم همین اصول را مدام تکرار می‌کنیم ؛‌ حالا یک گوشه‌اش را درز بگیرید و بگذارید مردم حرف خودشان را هم بشنوند . همیشه شعبان ؟ یک بار هم رمضان !


نهم : آقای سرافراز ما حالمان خوب نیست ...

دهم : آقای سرافراز عزیز ؛ هر چه گفتم از صمیم قلب برای بهبود شرایط برنامه سازی در رسانه ی ملی بود و بس وگرنه غم نان آنچنان با ما عجین شده که غیر از آن را بلد نیستیم . صندلی شما سخت شکننده و حساس است . امیدهای بسیاری به شما بسته شده تا جانی دوباره به این نعش نیمه جان بدمید ؛ مدیران تان را خوب می‌شناسید و بی تردید می‌دانید کجای ماجرا چه می‌گذرد فقط هر بار که تبریکی می‌شنوید و لبخندی می‌زنید به یاد داشته باشید برنامه سازان شما سالهاست که لبخند نزده اند ؛ از ته دل نخندیده اند و سر آسوده بر بالین نگذاشته اند ... آقای سرافراز ؛ ما حالمان خوب نیست ...
آرش قادری