.svg)
موبایل ها مضرند اما ضرر ندارند!
پارسینه: بسیاری از فعالیت های روزمره خطرات بالقوه قابل توجهی برای ما دارند اما ما داوطلبانه آنها را انجام می دهیم؛ کارهایی که عده ای نیز آنها را فعالیت های مضر تشخیص می دهند و برای انجام آنها اقدام نمی کنند.
به گزارش پارسینه؛ انسان همواره دست به کارهایی می زند که برای سلامتی اش خوب نیستند. بسیاری از فعالیت های روزمره خطرات بالقوه قابل توجهی برای ما دارند اما ما داوطلبانه آنها را انجام می دهیم؛ کارهایی که عده ای نیز آنها را فعالیت های مضر تشخیص می دهند و برای انجام آنها اقدام نمی کنند.
زیاد شنیده ایم که گوشی های موبایل برای سلامتی انسان ضررهایی دارند. سرطان زایی، آسیب مغزی و روحی از مضرات این دستگاه های شیطانی کوچک معرفی شده اند اما با این حال، مردم بی پروا از این ابزارها گاهی برای احمقانه ترین کارها استفاده می کنند. آیا باید هشداری جدی از سوی دولت ها اعلام شود یا حتی به شکلی بی رحمانه استفاده از چنین ابزارهایی را غیرقانونی کرد؟
زیاد شنیده ایم که گوشی های موبایل برای سلامتی انسان ضررهایی دارند. سرطان زایی، آسیب مغزی و روحی از مضرات این دستگاه های شیطانی کوچک معرفی شده اند اما با این حال، مردم بی پروا از این ابزارها گاهی برای احمقانه ترین کارها استفاده می کنند. آیا باید هشداری جدی از سوی دولت ها اعلام شود یا حتی به شکلی بی رحمانه استفاده از چنین ابزارهایی را غیرقانونی کرد؟
ما کاربران، تا زمانی که شواهدی قانع کننده درباره آسیب زایی این دستگاه ها نبینیم دست از آنها برنخواهیم داشت. البته این موضوع به این بستگی دارد که حرف چه کسانی را باور داشته باشید. دانشمندان، متخصصان پزشکی و افراد حوزه های دیگر همواره درباره این خطرات هشدار داده اند اما مدتی بعد یک سازمان سلامتی اعلام می کند نگران نباشید، هیچ خطری شما را تهدید نمی کند.
این داستان تازگی ندارد؛ یعنی از همان زمانی که تلفن های کابلی پا به عرصه گذاشتند شروع شده است.
مشکل اینجاست که امروزه اهمیت دادن به این مسئله، کار دشواری است. گزارش های متناقض پزشکی هر روز بیشتر و بیشتر می شوند. ما هیچ توجهی به ماجرا نمی کنیم و کسانی هم که هشدارهای جدی می دهند معمولا افرادی هستند که گاهی مطالبی درباره وضعیت آب و هوا در وبلاگ شخصی خود می نویسند اما دلیل اصلی اهمیت ندادن به اخبار سلول های سرطانی این است که گوشی ها امروز به جزیی ارزشمند از زندگی مدرن تبدیل شده اند و ما بدون شواهد قطعی و بسیار قانع کننده حاض ر به رهایی از آنها نیستیم اما آیا اصلا چنین شواهدی هم وجود دارند؟
گوشی ها خطر ندارند
اجازه دهید کمی درباره پژوهش های پزشکی در مورد تلفن همراه، به ویژه آنهایی که در تبرئه گوشی ها سخن گفته اند حرف بزنیم. در دسامبر 2014 دانشگاه ماساچوست مقاله ای منتشر کرد که بر طبق آن میدان های مغناطیسی ایجاد شده توسط گوشی و خطوط برق مشکلی برای سلامتی انسان ندارند. ظاهرا در این تحقیقات نشان داده شده که این میدان ها تاثیری بر پروتئین های خاص که قبلا تصور می رفت مشکلات زیادی برای سلامتی ایجاد می کنند ندارد. این شروع خوبی است ولی اجازه دهید کمی به عقب تر بازگردیم.
در ابتدای سال 2014 جزییات یک پژوهش 11 ساله منتشر شد و نتیجه این پژوهش این بود که هیچ شاهدی مبنی بر افزایش خطر ابتلا به سرطان در استفاده از گوشی یافت نشده است.
مطالعه دیگری در اوایل سال 2013 توسط اپیدمیولوژیست های دانشگاه آکسفورد با این نتیجه گیری به اتمام می رسد: «گوشی های موبایل ارتباطی با بروز گلیوما، مننژیوم یا سرطان های بیرون از سیستم عصبی مرکزی ندارند.» این مطالعه روی بیش از 700 هزار نفر صورت گرفته بود.
در پژوهش مهم دیگری در اسکاندیناوی و در اوایل 2012 هیچ شاهدی مبنی بر «ایجاد تومورهای مغزی توسط موبایل در طول بیست سال گذشته» به دست نیامد.
در سال 2011 نیز پژوهشگران دانمارکی به مدت 18 سال هیچ ارتباطی با سرطان مغز و گوشی همراه نیافتند.
آخرین مورد اینکه انجمن سرطان آمریکا با هر انتشار مطلبی، از بی خطر بودن گوشی های همراه سخن گفته و مطالعاتی را معرفی می کند که دقیقا این ادعا را تایید می کنند؛ بسیار عالی و البته قانع کننده!
گوشی ها خطر دارند
خیلی ها با این گزارش ها قانع نمی شوند؛ چرا که به ازای هر مطالعه ای که گوشی را تبرئه می کند یک مطالعه بر ضد آن وجود دارد و جنبه شیطانی آن را بازنمایی خواهد کرد.
سازمان بهداشت جهانی در سال 20114 تلفن های همراه را در رده سرطان زاهایی مثل دود اگزوز خودرو و کلورفرم قرار داد. در همین سال یک مطالعه آمریکایی نشان داد که همبستگی نزدیکی بین تومورهای مغزی و شبکه های مخابراتی تلفن وجود دارد و قضیه هم بسیار جدی است.
در پژوهش مهم دیگری در اسکاندیناوی و در اوایل 2012 هیچ شاهدی مبنی بر «ایجاد تومورهای مغزی توسط موبایل در طول بیست سال گذشته» به دست نیامد.
در سال 2011 نیز پژوهشگران دانمارکی به مدت 18 سال هیچ ارتباطی با سرطان مغز و گوشی همراه نیافتند.
آخرین مورد اینکه انجمن سرطان آمریکا با هر انتشار مطلبی، از بی خطر بودن گوشی های همراه سخن گفته و مطالعاتی را معرفی می کند که دقیقا این ادعا را تایید می کنند؛ بسیار عالی و البته قانع کننده!
گوشی ها خطر دارند
خیلی ها با این گزارش ها قانع نمی شوند؛ چرا که به ازای هر مطالعه ای که گوشی را تبرئه می کند یک مطالعه بر ضد آن وجود دارد و جنبه شیطانی آن را بازنمایی خواهد کرد.
سازمان بهداشت جهانی در سال 20114 تلفن های همراه را در رده سرطان زاهایی مثل دود اگزوز خودرو و کلورفرم قرار داد. در همین سال یک مطالعه آمریکایی نشان داد که همبستگی نزدیکی بین تومورهای مغزی و شبکه های مخابراتی تلفن وجود دارد و قضیه هم بسیار جدی است.
ا گر کمی جلوتر برویم، دادگاهی در ایتالیا و در سال 2012 حکم داد که استفاده طولانی مدت از تلفن همراه باعث ایجاد یک تومور مغزی در فردی 60 ساله شده است.
بر طبق مطالعه ای در سال 2013 استفاده 20 دقیقه از تلفن همراه در روز می تواند خطر رشد سرطان را افزایش دهد.
فرانسوی ها هم در اواسط سال 2014 اعلام کردند احتمال ابتلا به سرطان مغز در کسانی که حداقل 15 ساعت در ماه از گوشی استفاده می کنند بیشتر از افراد دیگر است.
کمی که از جوامع علمی دور شویم، ماجرا ترسناکتر هم می شود. می توان در خارج از حوزه علمی مقالاتی دید که تلفن همراه را با سیگار مقایسه کرده اند و حتی می توان اسناد و مستندهای آنلاینی یافت که شرکت های مخابراتی با انتشار امواج، گویی توتون و تنباکو در فضا منتشر می کنند.
خطرات گوشی هم مثل خودرو برای مان اهمیت ندارد چون به شدت مفید است!
فهرست شواهدی که در اینجا آوردیم به هیچ وجه جامع نیست. می توان ساعت ها در اینترنت پژوهش هایی یافت که منعکس کننده 2 طرف جدال هستند و بیشتر از این گیج شد. اگر به خطرات این دستگاه باور دارید، کیس های 50 دلاری ساخته شده اند که با افزایش ملاتونین و روی، به کاهش آسیب های ناشی از تلفن های همراه کمک می کنند.
لیکن برای خیلی از ما، گوشی ها شبیه به خودروها در جاده شده اند. خطرات شان اهمیتی ندارد چون به شدت برای مان مفیدند. شاید یک گوشی به آرامی انسان را به کشتن بدهد اما آشکارا چیزهای مثبت آن بیشتر از منفی ها است. گوشی های همراه هنوز هم جزو 10 مورد فهرست ابزارهای خطرزا قرار نگرفته اند.
بیایید با این قضیه کنار بیاییم که گوشی ها اکنون به عضوی از خانواده ما تبدیل شده اند و حتی اگر سرطان زا هم باشند نمی توانیم از آنها چشمپوشی کنیم.
دنیای پزشکی می تواند به انتشار یافته های مطالعاتش ادامه دهد اما این همه مجادله برای بسیاری از مردم معنای چندانی ندارد؛ چرا که نسبت به آن بی تفاوت هستند.
بر طبق مطالعه ای در سال 2013 استفاده 20 دقیقه از تلفن همراه در روز می تواند خطر رشد سرطان را افزایش دهد.
فرانسوی ها هم در اواسط سال 2014 اعلام کردند احتمال ابتلا به سرطان مغز در کسانی که حداقل 15 ساعت در ماه از گوشی استفاده می کنند بیشتر از افراد دیگر است.
کمی که از جوامع علمی دور شویم، ماجرا ترسناکتر هم می شود. می توان در خارج از حوزه علمی مقالاتی دید که تلفن همراه را با سیگار مقایسه کرده اند و حتی می توان اسناد و مستندهای آنلاینی یافت که شرکت های مخابراتی با انتشار امواج، گویی توتون و تنباکو در فضا منتشر می کنند.
خطرات گوشی هم مثل خودرو برای مان اهمیت ندارد چون به شدت مفید است!
فهرست شواهدی که در اینجا آوردیم به هیچ وجه جامع نیست. می توان ساعت ها در اینترنت پژوهش هایی یافت که منعکس کننده 2 طرف جدال هستند و بیشتر از این گیج شد. اگر به خطرات این دستگاه باور دارید، کیس های 50 دلاری ساخته شده اند که با افزایش ملاتونین و روی، به کاهش آسیب های ناشی از تلفن های همراه کمک می کنند.
لیکن برای خیلی از ما، گوشی ها شبیه به خودروها در جاده شده اند. خطرات شان اهمیتی ندارد چون به شدت برای مان مفیدند. شاید یک گوشی به آرامی انسان را به کشتن بدهد اما آشکارا چیزهای مثبت آن بیشتر از منفی ها است. گوشی های همراه هنوز هم جزو 10 مورد فهرست ابزارهای خطرزا قرار نگرفته اند.
بیایید با این قضیه کنار بیاییم که گوشی ها اکنون به عضوی از خانواده ما تبدیل شده اند و حتی اگر سرطان زا هم باشند نمی توانیم از آنها چشمپوشی کنیم.
دنیای پزشکی می تواند به انتشار یافته های مطالعاتش ادامه دهد اما این همه مجادله برای بسیاری از مردم معنای چندانی ندارد؛ چرا که نسبت به آن بی تفاوت هستند.
ارسال نظر