در دوره احمدی‌نژاد تعطیل شد، دستور روحانی هم احیایش نکرد

به گزارش پارسینه، با مشخص شدن جدول سی‌امین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر، سورپرایزی نظیر رونمایی از «ارکستر ملی» و «ارکستر سمفونیک تهران» رونمایی نشد و با وجود وعده شفاف رئیس جمهور مبنی بر احیای این دو نهاد که در دولت پیشین به تعطیلی کشیده شد، مدیران این دولت هنوز نتوانسته‌اند چنین مجموعه‌هایی را گرد هم آورند تا همچنان مردم ایران از نمادهای موسیقیایی‌شان محروم باشند.

«من از اینکه ارکستر سمفونی و ارکستر سمفونی موسیقی ملی به تعطیلی کشیده شده است، بسیار متاسفم و حتما این دولت در همین ماه‌های آینده اینها را احیا خواهد کرد؛ اگر چه ممکن است وزیر باز هم کارت زرد بگیرد.»؛ این بخشی از سخنان حسن روحانی رئیس دولت یازدهم در شامگاه 18 دی ماه 1392 بود اما با وجود گذشت یک سال و چند روز از این سخنان، حرف رئیس جمهور نیز روی زمین مانده‌اند؛ ارکسترهایی که وجهه ملی موسیقی ایران است و در دولت دهم به تعطیلی گرایید.

ارکستر سمفونیک ملی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود، به خصوص آنکه به واسطه جنبه ملی که حداقل در نام (!) برای این نماد موسیقی ایران در نظر گرفته شده، سطح موسیقی کشورمان را به نمایش می‌گذارد. این ارکستر در سال 1377 با پشتیبانی دفتر امور موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه‌اندازی شد و مدیریت دفتر امور موسیقی در آن زمان بر عهده‌ علی مرادخانی معاون هنری کنونی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.

این ارکستر سمفونیک با میانگین سنی 25 تا 30 سال بیش از 270 قطعه موسیقی در گنجینه ارکستر ملی وجود دارد و استاد حسین علیزاده در صحبت‌های خود این میانگین سنی را از ویژگی‌های این ارکستر دانست، هرچند برخی اساتید نیز بر لزوم تجربه‌گرایی بیشتر در این مجموعه ملی سخن به میان می‌آورند اما پیش از آنکه چنین نگاه کیفی جدی‌تر شود، ارکستر سمفونیک تعطیل شد!

حاشیه‌ها از لغو کنسرت‌های ارکستر سمفونیک آغاز شد و پس از آن بود که در اقدامی عجیب ارکستر در تیرماه سال 1388 از سوی دفتر موسیقی وزارت ارشاد به بنیاد رودکی واگذار شد و فرهاد فخرالدینی پیرامون حواشی ارکستر ملی و ادامه همکاری خود با این ارکستر گفت: «دیگر تمایلی به ادامه همکاری با ارکستر ملی و رهبری این مجموعه ندارم و از رهبری این ارکستر کناره گیری کرد.»


ارکستر سمفونیک تهران نیز که نخستین بار در 13 آذر 1312 به رهبری غلامحسین مین باشیان آغاز نموده و دوران پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت اما اوج فعالیتش در دوره حضور سنجری در سمت رهبری ارکستر سمفونیک تهران، می‌توان به دعوت از برخی رهبران بزرگ ارکستر سمفونیک بین المللی به عنوان رهبر میهمان به کشور و حضور خود سنجری در مقام رهبری برخی از شناخته شده ترین ارکسترهای سمفونیک جهان اشاره کرد که این دست از اقدامات باعث شناخته شدن قدرت هنرمندان موسیقی ایران در نواختن آثار بزرگ موسیقی جهان در عرصه بین المللی شد.

این فعالیت در سال‌های پس از انقلاب نیز با فراز و نشیب‌هایی همراه بود اما در نهایت این برند بین المللی فعالیت‌های موسیقایی هنرمندان نام آور و نامدار کشور در هشتم آبان ماه 1391 و بعد از شایعات متعددی که از ابتدای پاییز همان سال مبنی بر تعطیلی ارکستر سمفونیک به گوش می‌رسید، با بهانه تاسیس «موسسه ارکستر ایران» و قرار گرفتن ارکستر سمفونیک، ارکستر ملی و گروه کُر دفتر موسیقی تحت یک نهاد مجزا به محاق رفت و موسسه دولتی مورد اشاره معاون وقت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد نیز هیچ‌گاه روی کاغذ نیز تاسیس نشد!

مدیران جدید در حالی زمام امور را به دست گرفتند که پرونده ارکستر سمفونی تهران تعطیل شده با بدهی 450 میلیونی به نوازندگان و اعضای ارکستر روی میز آمد و از آن سو نیز ارکستر سمفونی ملی نیز با حواشی فراوانی همراه بود و واگذاری این مجموعه به تالار رودکی که خود مستمراً نیازمند حمایت دولت است و طبیعتاً بنیان مالی قدرتمندی برای حمایت از این نهاد نداشت و طبیعتاً تجمیع دوباره مدیریت این دو ارکستر باید در دستور کار قرار می‌گرفت.

دفتر موسیقی وزارت ارشاد هفدهم فروردین 93، بالاخره تکلیف رهبران ارکستر ملی ایران و ارکستر سمفونیک تهران را مشخص شدند و استاد فرهاد فخرالدینی که یازده سال سابقه مستمر رهبری ارکستر ملی را داشت، مجدداً به عنوان رهبر ارکستر ملی و استاد منوچهر صهبایی با سابقه نسبتاً کوتاه رهبری ارکستر تهران مجدداً به همین عنوان معرفی شدند و به همین ترتیب انتظار می‌رفت با سرعت بیشتری شاهد احیای این دو مجموعه مهم موسیقیایی باشیم.

تابناک نوشت در حالی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از احیای این ارکستر سمفونیک چندین بار سخن به میان آورده و پیروز ارجمند مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد نیز وعده داده جای خالی جدول موسیقی جشنواره سی‌ام با اجرای ارکستر سمفونیک تهران پر شود و در عین حال وعده احیای ارکستر سمفونیک ملی را داده اما روند کند پیگیری مسئولان موسیقی، نشان می‌دهد یا همت جدی در این زمینه وجود ندارد و یا همان کارت زردی که رئیس جمهور اشاره کرد، اندکی ترس را به همراه داشته است!