گرد و غبار اهواز هنوز به ما نرسیده؛ پس به ما ربطی ندارد!

پیام یک شهروند بهبهانی درباره گردوخاک خوزستان:

من خودم امروز بین جاده اهواز تا رامهرمز شاهد بودم باد شدید تمام گردوخاک از منطقه غیزانیه که 40 کیلومتری اهواز است را به سمت اهواز میفرستاد.اصلا گردوخاک ربطی به عراق و عربستان نداره.
اصلا گردوخاک ربطی به دولت و خانم ابتکار و استاندار ندارد.
گردوخاک یک پدیده زیست محیطی است که بر اثر کاهش بارندگی در دشت خوزستان و بسیاری از مناطق کشور پدید آمده که متاسفانه خوزستان به علت خشکسالی چند سال اخیر این پدیده بیشتر به چشم میخورد.
ایراداتی که من به مسئولیین دارم این است:
1)چرا پیش بینی هواشناسی از گردوخاک را از یک روز قبل به صورت گسترده به اطلاع مردم نمیرسانند تا لااقل مسافرین شهرستانی در سطح شهر حیران و آوره نشوند!!
2)چرا یک روز قبل از گردوخاک تعطیلی فردای آن روز را اعلام نمکنند تا شاهد رفت و آمد بیخودی در سطح شهر نباشیم!!
3)چرا ماسک بصورت گسترده و رایگان لااقل بین بیماران سالمندان دانش آموزان اطفال کودکستانها ترمینالها و رهگذران بدون ماشین و زنان و بازاریان از چند روز قبل یا همان روز توسط جوانان هلال احمر و بسیج توزیع نمیگردد!!
4)چرا برنامه های جانبی مثل تشویق مردم به مسافرت بیرون استانی و تفریحی مثل برنامه های صداوسیما برای مردم برای این چند روز گردوخاکی در نظر نمیگیرند!!!
5)چرا در مسیرهای اهواز به غیزانیه/اهواز رامشیر امیدیه/اهواز بندر امام ماهشهر/اهواز شادگان آبادان/ درختاری گسترده به کمک بسیج و هلال احمر و جهادسازندگی و محیط زیست و روستانشینان همین مسیرها صورت نمیگیرد.
حتمن منعکس کنید

از طرف یک مسافر بهبهانی که امروز از نزدیک شاهد گردوخاک خیابانهای اهواز و دهیاری غیزانیه بودم.شاهدم لباسهای سرتاپا خاکیم است و ناتمام ماندن کار امروزم در اهواز به علت تعطیل شدن ادارات بدون اطلاع قبلی در ساعت 11 بود.

؟؟؟؟!!!!!!!!

آقای بلاغتی عزیز واقعاً درست می فرمایید واسه همینه که خیلی از خوزستانیها دعا می کنند که گرد و خاک یا از بین برود یا اینکه به تهران و اصفهان هم برسد تا مسئولین به خواطر خودشان و شهروندان درجه یک ایرانی فکری به حال ما بکند . متأسفانه

امیدوارم که گرد خاک شدیدتر از خوزستان و ایلام به تهران و اصفهان و شیراز و تبریز برسه تا متنبه بشوید.

نفس شهرم بند آمده به فریادش برسید
هنوز مادرنمان در خوزستان با کابوس بمباران از خواب می پرند و پدرانمان در اثر بمباران های شیمیایی سخت نفس می کشند اما با کینه و نفرت از آن روزها یاد نمی کنند زیرا آن روزها ترک، کرد، بلوچ، مازنی پا به پای آنها جنگیدند و خوزستان را ایران میدانستند دلم برای آینده ی هم نسلانم می سوزد که در آینده با چه بغض و نفرتی از این گرد و غبارها، از این باران های اسیدی، از این تنهایی مفرط و این تبعیض ها و بی عدالتی یاد می کنند.
خوزستان و خوزستانی تنهاست و می ترسم از روزی که نفت و گازش هم تمام شود و مانند کویری بی مصرف کنارش گذارند