ایلان چند ابهام و یک پایان محتوم

ابهام

آیلان مظلومانه در آغوش مدیترانه آرام گرفت و برای چند روزی یک طوفان رسانه ای برای آن جسد معصوم بپا شد. اما آیا این واقعا یک اتفاق تازه بود؟

احساسات بسیاری از رهبران اروپا مانند دیوید کامرون و بویژه آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان برانگیخته شد، بدون آنکه کسی به آنان یادآوری کند زمانی را در همین چند ماه پیش که ایلان در محاصره داعش در کوبانی قرار داشت و چیزی نمانده بود به دست آدمخواران بیفتد!

پدر و مادرش همراه با سایر فامیل ایلان را زیر بغل زده و برای نجاتش از دست داعش به سمت مرزهای ترکیه فرار کردند. داعش سایه به سایه به دنبال آنان بود و این کابوس شبها و روزهای طولانی اهالی کوبانی بود که ایلان هم مانند خانم مرکل از آن کابوس چیزی درک نمی کرد.

وقتی به مرز رسیدند ، تانک های ارتش ترکیه مقابلشان به صف بودند و متواریان کوبانی ابتدا تصور کردند که آنها برای جنگ علیه داعش و کمک به مردم کوبانی آنجا هستند، اما طولی نکشید که دنیا متوجه شد، ارتش ترکیه با بستن راه این آوارگان، عملا آنها را با دستان بسته و خالی، مقابل داعش تنها گذاشته است. آن روز نه صدایی از کامرون درآمد و نه صدایی از مرکل و نه رسانه های بزرگ غربی و نه از واشنگتن!

ایلان، مادرش و برادرش همان روزها مرده بودند، وقتی هیچ وجدانی در غرب تکان نخورد و حالا باید گفت که برای آنان مرگ در آغوش مدیترانه بسیار بسیار انسانی و بهتر از اسارت و قربانی شدن در دست داعش بود.

... و آن روز کسی سراغی از هزاران ایلان و پدر و مادرهایشان نگرفت که فرزندانشان را به سینه می فشردند و قلبشان از شدت ترس می خواست از سینه خارج شود و خانم مرکل معلوم نیست با این همه احساسات رقیق چگونه آن همه اتفاق را ندید؟!

** ابهام

خون ابناء بشر، حداقل تا امروز یک امر ثابت شده است که یک رنگ دارد و آن رنگ قرمز است، اما معلوم نیست از نگاه غربی ها خون رنگ های دیگری هم دارد یا نه ؟! اکنون یک سال است که عراقی ها می پرسند، مگر رنگ خون برخی ها با خون شیعه ها و ایزدی ها فرق دارد؟

ابهام و سوال جدی اینجا وجود دارد، چرا که غربی ها طی یکسال گذشته مرثیه و ناله های هزاران زن و مادر شیعه تلعفر و قربانیان اسپایکر و زندان بادوش و ایزدی هایی که با بدوی ترین اعمال جنایتکارانه در قرن 21 به بردگی برده شدند، نشنید. انگار هیچ اتفاق هولناکی در جهان نیفتاده است.

مرگ ایلان یک تراژدی تاسف بار است، اما طی یک سال گذشته مگر همین یک تراژدی در منطقه رخ داده است؟ مگر دوربین ها از یمن چه چیزی نشان می دهند که خانم مرکل آن هزاران کودک قربانی زیر بمباران جنگنده های سعودی را نمی بیند؟

ایلان های زیادی این روزها در یمن و عراق و سوریه یا به دست داعش قربانی می شوند و یا زیر بمباران جنگنده های ساخت آمریکا و فرانسه و ... هستند، اما مگر رنگ خون برخی ها با کودکان یمن فرق دارد؟

... و غربی ها همچنان قرارداد فروش سلاح می بندند با کشورهایی که بطور آشکارا کنوانسیون های بین المللی در ارتباط با غیر نظامیان را زیر پا می گذارند و از حمایت داعش و گروه های تروریستی در عراق و سوریه دست بر نمی دارند.

**ابهام

حالا خانم مرکل مرزهای آلمان را بر روی جوانان عراق و سوریه گشوده تا هزاران هزار وطن خود را ترک کنند؛ ماجرایی که نتیجه اش آن خواهد شد که جوانان منطقه صحنه اجتماعی را به نفع تروریست ها خالی کنند. دلیل این امر چیست؟ آمریکا و اروپا به جای اقدامات پیشگیرانه جهت جلوگیری از ورود تروریست ها از سراسر جهان به سوریه و عراق، راه را باز کرده اند تا جوانانی که توان مقابله با تروریست ها را دارند، کشورهایشان را ترک کنند، این چه معنایی می تواند داشته باشد؟

حتی صدای مقامات عراقی هم درآمده است که اذعان کنند ، با تسهیلات جدید غربی ها برای مهاجرت از عراق و سوریه، نخبگان بیشتری از این کشورها خارج می شوند؛ بطوری که حتی شخصیتی طرفدار غرب مانند سلیم الجبوری رییس پارلمان عراق هم از آن ابراز نگرانی می کند.

** سرنوشتی محتوم

برخی رسانه های غربی طی روزهای اخیر و با موج براه افتاده، هشدار و احتمال دادند که تروریست ها در میان مهاجران وارد کشورهای عضو اتحادیه اروپا شوند.

غربی ها نباید این پیش بینی را فقط یک احتمال تلقی کنند. این سرنوشت غرب و حقیقت است که سرانجام روزی ویروس دست سازشان در سراسر جهان منتشر خواهد شد و تروریست هایی که حالا خوب ورزیده و با تجربه شده اند، به لانه هایشان بر خواهند گشت.

ایلان کردی یک مظلوم واقعی بود و سرنوشتش یک تراژدی تکان دهنده، اما شکل پرداختن غربی ها به آن دارای ابهامات زیادی است و اما بازگشت تروریست ها به خانه، دیگر ابهام نیست، حتمی است.