فیتیله و باقی قضایا!

2- برخوردهای حذفی و احساسی را نمی پسندم. در جریان توقیف روزنامه ایران و بازداشت مانا نیستانی هم نوشته بودم که چاره کار این نیست. تعطیلی برنامه ای با این همه مخاطب، نمی تواند کار عاقلانه ای باشد.

3- نقش اکبر عبدی را در سه گانه اخراجی ها، حسین عابدینی را در فیلم باران، علی نصیریان را در سریال هزار دستان و جان نثار را در شبهای برره به یاد بیاورید. کسی به لهجه ترکی این بازیگران ایرادی گرفته بود؟ امثال رضا ناجی و آتش تقی پور و مینا جعفرزاده و ابراهیم آبادی، مگر با لهجه ای به غیر از ترکی هم نقش آفرینی کرده اند؟ پس بهتر است بدانیم ناراحتی ترک زبانان به خاطر بی جنبگی آنان نیست.

4- کاریکاتور روزنامه ایران را با هم مرور کنیم. در مطلبی به ظاهر طنز، کاریکاتوریست اشاره می کند که سوسکها در جاهای کثیف زندگی می کنند و غذایشان مدفوع است و زبان آدمیزاد حالیشان نمی شود. و بعد سوسکی را به تصویر می کشد که می پرسد: نمنه؟!

5- آیتم طنز فیتیله را حتما به مدد شبکه های اجتماعی دیده اید. پدر و پسری ترک که تفاوت فرچه توالت و مسواک را نمی دانند.

6- می گویند اگر نمایش به زبان فارسی بود باید فارس زبان ها اعتراض می کردند؟

قاطعانه باید گفت خیر! زبان رسمی کشور ما فارسی است و ساخت برنامه به زبان فارسی برای تماشای عموم هموطنان است اما وقتی پای لهجه را وسط می کشیم باید تمامی جوانب را بسنجیم.

7- کلیپی با عنوان عذرخواهی بازیگر فیتیله دیدم که البته فاقد عذرخواهی بود. تنها در چند جمله به ترک بودن خودش اشاره کرده و گفته بود ما مگر می توانیم با کسی توهین کنیم و حرف هایی از این قبیل. کاش کلماتی چون خجالت زدگی و شرمندگی و عذرخواهی هم در این کلیپ به گوش می رسید.

8- این روزها که آتش خشم و انتقام از خاورمیانه هم فراتر رفته و دامن فرانسه را هم گرفته است، امنیت کشورمان را قدر بدانیم و کنار هم باشیم و به اقوام و مذاهب، احترام بگذاریم.

نادر جدیدی