پرده بر افتاد...!

اهمیت سخنان "سید حسن خمینی" در واکنش به ردصلاحیت اش از کاندیداتوری انتخابات مجلس خبرگان نقطه ای پررنگ داشت. نقطه ای که بعد از مدت ها به چشم آمد؛ و آن گفتمان سیاسی اش بود. حضورش در زمین سیاست ورزی محسوس شد و سخنش جان گرفت و هویت یافت. مرزهایش با این طرف و آن طرف خط کشی شد و نقد و دغدغه اش نمایان. او سایه ای بود در سیاست ایران که همواره دیده می شد اما خود غائب بود.

این بار "سید حسن خمینی" رخنمایی کرد؛ نه هاله ای پیرامون سیاست بلکه در بطن سیاست. این بار مرد اندرزگوی اخلاق، لباس سیاست پوشید و بر مرکب "افکار عمومی" نشست تا فریاد برآورد بر سر آنچه نمی پسندد و ببوسد دستانی که معلمش می خواند. چنان شد که باید "حسن خمینی" را بار دیگر بر میزان نشاند و دانست که او چیست و چه می خواهد؟!

- هدف کلان اش "دغدغه نسبت به آینده انقلاب و نظام اسلامی" بر پایه نگرش اسلام سیاسی است.

- مکتب سیاسی او، برآمده از مدرسه امام خمینی با تاکید بر دموکراسی است. همانطور که خود را "تنها یک سرباز برای مردم و اندیشه و راه امام خمینی" می خواند.

- در استراتژی اش، به دنبال "جمهوری اسلامی؛ نه یک کلمه کم، نه یک کلمه بیش" است.
-- راهبرد اجتماعی اش تلاش برای حفظ "امید مردم نسبت به آینده نظام جمهوری اسلامی" است. همانطور که می گوید: "مردم عزیزمان همچون گذشته، نسبت به آینده حساس بوده و برای رسیدن به سعادت گام بردارند."

- سید حسن خمینی "عقبه" خود را مراجع، نخبگان، دانشجویان، مردم و خانواده شهدا و ایثارگران می داند که در سخنانش و نیز در جمعی که سخن گفته، به آن اشاره کرده است. او می خواهد آنان را همراه خود پاس دارد؛ آنجایی که می گوید "دست یکایک مراجع بزرگواری که اینجانب را مورد تفقّد قرار دادند می بوسم و از اساتید بزرگوارم کمال تشکر را دارم و نسبت به مردم عزیز ایران سر تعظیم فرود آورده...".

- کنش سیاسی خود را در اعتراض به رای شورای نگهبان به تصویر می کشد و این اعتراض را تنها بر دوش نمی کشد، بلکه حتی می گوید خودش مایل نیست اما به احترام عقبه اش اعتراض می کند تا انسجام آنان را به همراه بیاورد. او می گوید: "تلقی اینجانب آن نیست که شکایت مسیری جدید را بگشاید و لذا بر آن باورم که اگر آقایان نتوانستند از شهادت مراجع و علما و درس ها و نوشته ها به احراز برسند، بعید است بتوانند در آینده نیز به چنین مهمی دست یابند؛ اما تنها با توجه به درخواست عمومی مردم و برخی بزرگان حوزه و سیاست به این امر اقدام می کنم."

- خمینی مرزبندی سیاسی اش را با نگاه مسلط در بخشی از قدرت، مشخص کرده است که می گوید: "هیچ رفتاری نباید این تلقی را ایجاد کند که رقابت در جمهوری اسلامی با سختی مواجه است و نهادهای دموکراتیک این نظام از جمله مجلس خبرگان... خدای نکرده با شائبه بسته بودن رقابت در درون خانواده انقلاب مواجه است."

نقدهای سید حسن خمینی بوی شفافیت یافته به صراحت در دو بخش به انتقاد از شورای نگهبان می پردازد؛ یکی درباره روال شورای نگهبان در احراز صلاحیت های خبرگان درباره همگان که می گوید: "ابتدا به نوعی صاحبان دروس مطرح را دارای صلاحیت دانست و سپس تنها طریقه احراز را امتحان قرار دارد و پس از آن به گفته بزرگان آن شورا، پذیرفت که امتحان موضوعیت ندارد و امکان احراز از راههای دیگر هم ممکن است" و پس از آن، روال شورای نگهبان در احراز صلاحیت های خبرگان درباره خودش که ادامه می دهد: "بزرگان و مراجع و اساتید عظیم الشأن نسبت به صلاحیت علمی این حقیر شهادت دادند و دهها ساعت نوارهای درس و چندین جلد کتاب نیز ضمیمه این پرونده شد که بر خلاف انتظار نتوانست احراز حضرات آقایان را باعث شود..."

سیدحسن خمینی در این سخنرانی نسبتا کوتاه تحلیل رسانه رقیب را فراموش نمی کند و خنثی می کند: "در روزهای گذشته شایعاتی مطرح شد که از اینجانب برای مصاحبه های علمی -جدای از امتحان معهود- دعوت شده است که لازم است به اطلاع عموم برسانم که این مطلب کاملا خلاف واقع است و هیچ گاه هیچ کس به هیچ نوع از اینجانب جهت مذاکره یا مصاحبه یا طریقه ای که به کشف علمیت بیانجامد دعوت نکرده است.

سید حسن خمینی اگر ردصلاحیت نمی شد، شاید به این زودی گفتمان و مکتب سیاسی خود را رونمایی نکرده بود؛ گویا رقیب به این نکته نیندیشیده بود؟!

فرید مدرسی