غرضی: دیگر به‌ صورت شخصی وارد انتخابات نمی‌شوم

به گزارش ایسنا، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در مصاحبه با خبرنگار عصر ایران خاطرنشان کرد: در تهران معمولا لیست‌ها رای می‌آورند. در تهران تک اسم‌ها توان رقابت با جریان‌های سیاسی را ندارند. باید به این نکته هم توجه کنیم که این فهرست‌ها حزبی نیستند و لیست جریان‌ها یا افراد هستند.

محمد غرضی در انتخابات ریاست جمهوی سال 92 و انتخابات مجلس دهم در اسفند 94 کاندیدا شد اما نتوانست نظر مثبت مردم را جلب کند و از رفتن به قوه مجریه و قوه مقننه بازماند. وی در مورد واکنش به برچسب‌هایی که به مردم تهران برای این انتخابات توسط یک جریان خاص زده می‌شود گفت: عده‌ای به دلیل این که قدرت را از دست داده‌اند، عکس العمل تند نشان می‌دهند و به قول عوام این رفتار حاصل سوختن آنهاست.

غرضی تصریح کرد: بحث‌های مطرح شده در مورد مردم تهران شرم‌آور است و درست نیست مردم انقلابی تهران را این گونه خطاب کنیم.

نماینده دوره نخست مجلس شورای اسلامی افزود: من اعتقاد دارم که چپ‌های رادیکال را شورای نگهبان حذف کرد و مردم هم راست‌های رادیکال را در این انتخابات حذف کردند.

عضو اولین دوره شورای شهر تهران در مورد دلیل رای نیاوردنش در انتخابات مجلس دهم گفت: در انتخاباتی که سونامی در آن شکل می‌گیرد نمی‌شود شنا و رقابت کرد.

وی خاطر نشان کرد: من سال‌ها شعار داده‌ام که در ایران چپ‌ها نمی‌توانند دولت نگه‌ دارند و راست‌ها نمی‌توانند مردم را نگه دارند. من در این انتخابات حرف‌های مردم را می‌زدم نه این دو جناح را. من نه دوست داشتم در این لیست‌ها باشم و نه آنها از من خواستند در لیست آنها باشم.

غرضی افزود: بسیاری از مردم به بنده گفتند که تبلیغاتم در انتخابات مجلس همه جاگیر نبوده است. تبلیغات در تهران هزینه دارد و یک بازنشسته مثل من نمی‌تواند تبلیغات گسترده انجام دهد. در تهران باید میلیاردی خرج کرد.

وزیر نفت در دولت موسوی ادامه داد: در انتخابات ریاست جمهوری می‌گفتند ما به این دلیل به تو رای ندادیم زیرا می‌ترسیدم رقیب روحانی انتخاب شود و حالا هم به این دلیل رای ندادیم که می‌ترسیدیم فهرست طرف مقابل رای بیاورد.

وزیر پست، تلگراف و تلفن در دولت هاشمی در مورد احتمال حضور مجدد در انتخابات ریاست جمهوری و یا شورای شهر سال 96 گفت: من در دو انتخابات گذشته خود را در معرض رای مردم قرار دادم و فکر نکنم با توجه به نظر مردم دوباره در انتخابات شرکت کنم. اگر کسانی از من دعوت کنند شاید حضور پیدا کنم اما دیگر به صورت شخصی خودم را در معرض رای مردم قرار نخواهم داد.