کلینتون و ترامپ، انتخاب میان بد و بدتر

به گزارش ایسنا،انتخابات 2016 ریاست جمهوری آمریکا به احتمال زیاد عرصه نمایش رقابت هیلاری کلینتون دموکرات است که از قضا اکثر رای دهندگان علاقه‌ای به وی ندارند با دونالد ترامپ جمهوری خواه که حتی اکثریت بیشتری از او بدشان می‌آید.

وال استریت ژورنال در یادداشتی به تحلیل فضای انتخاباتی آمریکا به ویژه رقابت بین دو رقیب نامحبوب جمهوری خواه و دموکرات پرداخته و نوشته است: اگر ظهور ترامپ هیچ صبغه روشن و پیش بینی پذیری نداشت این انتخابات هم دقیقا همین شرایط را دارد و به هیچ وجه شباهتی به هیچ یک از انتخابات آمریکا ندارد. کلینتون که سابقه خوبش در وزارت خارجه برخی دموکرات‌ها را متقاعد کرد می‌تواند به سادگی پیروز شود اکنون به اندازه جورج دبلیو بوش در انتخابات 2004 نامحبوب است. ترامپ اما محبوبیتش حتی از او نیز کمتر است و در بین غیر سفیدپوستان کمترین محبوبیت را از سال 1964 و کمپین بری گلدواتر دارد.

سناتور بن راس در این باره می‌نویسد: در تاریخ انتخابات ما تقریبا هرگز کاندیدایی نداشتیم که نیمی از رای دهندگان نسبت به او نظر منفی داشته باشند. حتی مفتضح‌ترین‌ها در شهر من محبوبیت‌شان از این دو به اصطلاح "رهبر" بیشتر است.

براساس میانگین موسسه RealclearPolitics میزان عدم محبوبیت ترامپ 65 درصد وهیلاری 55 درصد است!

با گفت‌وگو با حامیان هر یک از این کاندیداها شما به راز این عدم محبوبیت پی نمی‌برید. زمانی این مساله به خوبی درک می‌شود که اکثر مردم را در حالی می‌بینید که تنها مشاهده گر انتخابات هستند و تمایلی به تصمیم گیری یا حضور در انتخابات ندارند.

پملا هتووود، 51 ساله یکی از حامیان کلینتون است که با قاطعیت وی را پیروز میدان می‌داند: همه هیلاری را دوست دارند!

استفان یانوشسکی 40 ساله یکی دیگر از حامیان اوست: به نظر من هیلاری زن قدرتمندی است که مردم از او می‌ترسند. من درباره نظرسنجی‌ها نگران نیستم. نتایج اینها یک هفته خوب است و هفته بعد بد می‌شود، به نظرم آنها از کسانی نظرسنجی می‌کنند که آنها را به نتیجه مورد نظرشان برسانند. اما زمانی که هیلاری به طور رسمی نامزد دموکرات‌ها شود مردم از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند و شما شاهد حضور هم جنس‌گرایان، زنان و مردمان نژادهای مختلف در انتخابات خواهید بود.

ترامپ انگیزه خوبی برای این رای دهندگان است؛ حامیان کلینتون هرگز بیش از این خوشحال نبودند که وی در جریان یکی از سخنرانی‌هایش به بروز درگیری در کمپین انتخاباتی ترامپ اشاره کرد.

کلینتون در این باره گفته بود: شما این درگیری‌ را در تلویزیون دیدید و وقوع آن را اتفاقی دور انگاشتید. نه؟! شما این اظهارات سرشار از نفرت را درباره زنان شنیدید و می‌خواستید بگویید، بس است! بس کن! این کسی نیست که ما هستیم!

چند ساعت بعد هزاران رای دهنده تصمیمی دیگر گرفتند؛ بله این کسی است که ما هستیم: آنها رای دهندگان ترامپ بودند! و هیچ یک از آنها تصور نمی‌کردند که ترامپ محبوب نیست. کورمی فولر، 41 ساله که در سال 2008 به اوباما رای داده یکی از کسانی است که به ترامپ خوش بین است و از وی در ایندیانا حمایت کرد.

فولر درباره ترامپ می‌گوید: زمانی که اعلام کاندیداتوری کرد، من هم مانند اکثر مردم چشمانم گرد شد. اما به سرعت اتفاق را درک کردم. من نگران شکست وی نیستم اما نگران هستم که دولت و ساختار سیاسی برای دزدی از وی تلاش کند و این ناراحت کننده است. من امسال به این دلیل به کمپین جمهوری خواهان پیوسته‌ام.

روی صحنه، ترامپ همواره از صحبت درباره چگونگی پیروز شدنش در انتخابات خودداری کرده است و در عوض به آماری تمرکز کرده که وی را رقیبی غدر نشان می‌دهد.

ترامپ در یکی از همین سخنرانی‌هایش گفت: من تمام مناظرات را پیروز شده‌ام. من از 4 درصد رای شروع کردم؛ رقمی که به سایرین فرصت داد بگویند خوب این سقف اوست و او از این بالاتر نمی‌رود. هفته بعد آرای من 8 درصد شد و بعد 12 و 18. پس از آن که به 20 درصد رسیدم. این احمق‌ها گفتند خوب این سطح توقف ترامپ است و بعد از آن من به 68 درصد رسیدم!

برای بسیاری از افرادی که آن روز به سخنرانی وی گوش می‌دادند، ایده باخت ترامپ در انتخابات مضحک بود. جمهوری خواهانی که با نگرانی آینده حزب را مطالعه می‌کردند نگرانند که ترامپ بیش از حد زنان و غیر سفیدپوستان را ناامید کند حتی اگر بسیار به پیروزی نزدیک باشد. تئوری دیگر این است که سفید پوستان به طرز عجیبی از او حمایت کنند و به این ترتیب ترامپ بتواند با استفاده از جمعیت سفیدپوستان ناراضی از کلینتون بر او پیروز شود.

آخرین انتخاباتی که با تلخی همراه بود اما حتی اندازه نصف این انتخابات هم تلخی نداشت. در نظرسنجی پایانی انتخابات سال 2008 تنها 24 درصد رای دهندگان نسبت به پیروزی اوباما ابراز نگرانی کردند در حالی که تنها 28 درصد دیگر چنین حسی نسبت به رقیب وی سناتور جان مک کین داشتند؛ هر دو نامزد به نظر محبوب می‌رسیدند.

هشت سال پیش هم کلینتون و هم اوباما هر دو با شعاری یکسان درباره استفاده پاک از ذغال سنگ کمپین خود را آغاز کردند امسال اما کلینتون این چنین تغییر کرد: ما باید از ذغال سنگ فاصله بگیریم! و بسیاری از معادن و معدن کاران را از تجارت خارج کنیم تا اقتصاد "سبزتر" شود.

هشت سال پیش در انتخابات اولیه ایندیانا کلینتون به پیروزی رسید و بعدتر اوباما به اولین دموکراتی تبدیل شد که طی 44 سال اخیر توانست در انتخابات نهایی رای این ایالت را جلب کند.

ایالت ایندیانا هم چنین این بار به کمپین انتخاباتی تد کروز، رقیب هم حزبی ترامپ خاتمه داد. کروز در روزهای نهایی کمپین خود تنها چهار یا پنج مقصد داشت و خود در خفا می‌دانست که نتایج نظرسنجی‌ها به هیچ وجه به نفع وی نیست. در تظاهرات انتخاباتی کروز، حامیانش تاکید می‌کردند نرخ عدم محبوبیت او که از 50 درصد هم گذشته بود نتیجه پوشش و بازی رسانه‌ای این نامزد ا‌ست.

در این میان بابی سندرز، رقیب هم حزبی کلینتون که با رای رای دهندگان مستقل، خود را در رقابت حفظ کرده است توانست رای همان ایالتی را به دست آورد که هیلاری هشت سال پیش به دست آورده بود.

طی 24 ساعت پس از آن زمانی که کروز و جان کاسیک، فرماندار اوهایو از رقابت‌های انتخاباتی خارج شدند، این سندرز سوسیال دموکرات بود که به عنوان تنها نامزدی شناخته شد که از سوی اکثریت رای دهندگان منفور نبوده است.

سندرز به خوبی در ایندیانا گفت: ساختار سیاسی، منفعت طلبان و شرکت‌های رسانه‌ای و همگی آنها می‌خواهند که شما گمان کنید تغییر غیرممکن است.