حمايت اصولگرايان از روحانی در انتخابات ۹۶
پارسینه: تحولات عميقي در سال ۹۵ در فضاي سياسي ايران درحال رخ دادن است. اصلاحطلبان به عنوان يكي از جناحهاي سياسي كشوردر سال ۹۲ با درنظرگرفتن شرايط سياسي تصميم گرفتند از يك اصولگراي تحولخواه كه دستي در آستين پرونده هستهاي داشت و نوع عملكرد قبلي ديپلماتيك او نشان ميداد كه احتمالا كليد قفل هستهاي را درجيب دارد و تنها اوست كه ميتواند اين پرونده را به سرانجام برساند، حمايت كردند.
عبور از روحاني هرگز!
نوع ديدگاه روحاني نسبت به مسائل منطقهاي و بينالمللي و بازيسازي دولت در منطقه و گاه اقرار دولتهاي اروپايي به نقش منطقهاي و فرا منطقهاي ايران در پسا توافق به طور يقين همجهت با سياستهاي اصلاحطلبان در دوران زعامت آنها بر قوه مجريه است. اصلاحطلبان با شعار گفتوگو ميان تمدنها تنها نيت نقشآفريني در معادلات آينده در نسبت بنديها و بلوكبنديهاي آينده قدرت در جهان را پيگيري مي کردند امري كه با نوع ادبيات اين دولت دور از دسترس نيست. از نماي ديگر نيز روحاني بيشاز حد تصور در كاهش تورم موفق عمل كرده است.
تكرقمي شدن تورم دستاورد مثبتي است كه بايد نمره مثبت به آن داده شود. دولت وعده داده است تا پايان سال به رشد اقتصادي ۴ تا ۵ درصد دست خواهد يافت. چنين نمونههايي از عملكرد روحاني بدون شك هرگونه طرح عبور از وي را در جناح اصلاحطلب كه توسط برخي از اصحاب اصلاحات به دلايلي همچون وضعيت اقتصادي نامطلوب عنوان ميشود را ناكام گذاشته و به طور يقين تا اين مرحله اصلاحطلبان هيچگونه كانديدايي در برابر روحاني مطرح نكرده و نخواهند كرد. شايد تنها خواست آنها از دولت اعتدال، اصلاح كابينه و استفاده از مديران توانمند بهجاي مديران متوسط و بازمانده از دولت احمدينژاد باشد.
اصولگرايان وانتخابات رياستجمهوري
اصولگرايان بعد از شوك انتخابات ۹۲ تمايل چنداني ندارند كه همانند قبل در عرصه سياسي نقش آفريني كنند. اين عدم تمايل در نوع آرايش نيروهاي اصولگرا درليست تهران قابل مشاهده و با عدم حضور افراد شناختهشده مانند غفوري فرد كه به اصولگرايي شناختهشده است، نمايان است. فهرستي كه به عقيده برخي حتي نتوانست نظر بدنه اجتماعي اصولگرايان را به خود جلب كند. از سوي ديگر آن دسته از اصولگراياني كه خصوصا در دو سال پاياني دولت احمدينژاد به شكلي خود را از وي جدا كردند، هرچند تمايلي به حضور فراگير در عرصه سياسي ندارند ولي خاصيت رقابتهاي رياستجمهوري در ايران بهگونهاي است كه آنها را هم به اتخاذ تصميم درباره انتخابات رياستجمهوري مجاب ميكند.
ازجمله اينكه اين روزها جريان خاص نيز قصد بازگشت به قدرت را دارد امري كه براي ريشهداران اصولگرا پذيرفته شده به نظر ميرسد. اخيرا نيز غلامرضا مصباحي مقدم در پاسخ به اين سوال كه در صورت معرفي كانديدا توسط اصولگرايان، آیا فرد معرفيشده اقبال عمومي كسب ميكند و توان رقابت با آقاي روحاني را دارد، گفت: اينطور نيست كه شرايط آقاي روحاني شرايطي باشد كه مورد اقبال اصولگرايان قرار نگيرد و محتمل است مجموعه اصولگرايان در انتخابات رياستجمهوري از ايشان حمايت كند و اگر گزينه بهتري نداشته باشيم حتما وارد گفتوگو با ايشان خواهيم شد.
من اين موضوع را نفي نميكنم اما اگر شرايط اقتضا كند و كسي به ميدان رقابت با آقاي روحاني بيايد، حتما بايد بهگونهاي باشد كه همه اصولگرايان پشت او باشند كه اگر اين اتفاق بيفتد برنده انتخابات خواهيم بود. همچنين او درباره حمايت مجدد اصلاحطلبان از روحاني گفت: تصور ميكنم آنها ترجيح ميدهند به اين حمايت ادامه دهند، چراكه در سايه رياستجمهوري آقاي روحاني آنها بهتر ميدان فعاليت سياسي پيدا ميكنند.
سنتيهاي اصولگرا و تكميل پازل اصلاحات
نوع عملكرد دولت گذشته و مواضع برخي از اصولگرايان در زمان حاكميت آن دولت وعدم استقبال بخش قابلتوجهي از اصولگرايان ميانهرو از مواضع تندروها در مجلس و در اقليت قرار گرفتن آنها در قوه مقننه و هزينههاي عملكرد دولت احمدينژاد بر دوش اصولگرايان، باعث خواهد شد كه احتمالا همانگونه كه اصلاحطلبان با در نظر گرفتن منافع ملي راهبرد خود را در حمايت از حسن روحاني تعريف نمودند، اصولگرايان سنتي و ميانهرو نيز در جهت تكميل اين پازل چيده شده در سال ۹۲ و تكامل يافته در اسفند ۹۴ قدم برداشته، با حمايت از عضو ارشد جامعه روحانيت مبارز كه عملكرد مثبتي هم در به حاشيه راندن تندروهاي اين جريان داشته اقدام كنند.
تكميل اين پازل در سال ۹۶ و حمايت قاطع اصولگرايان از حسن روحاني بهترين استراتژي است كه ميتواند در وهله اول تندروها را به تاريخ سپرده و در مرحله بعد به فضاي اعتدال جاني تازه بخشيده و از همه مهمتر محمود احمدينژاد را چنان در حاشيه قرار دهد كه وعدههاي هنگفت وي نيز وي را به پيروز نرساند.
منبع:روزنامه آرمان
ارسال نظر