.svg)
یک «شغل کثیف» با درآمدی مناسب
پارسینه: هر گاه بحث پول درآوردن مطرح می‌شود، نامی از چند شغل کثیف آورده می‌شود اما شغل‌های مدنظر ما کاملا قانونی بوده ولی از نظر ماهیت، یک "شغل کثیف" محسوب می‌شوند. با اریک بارتون همراه باشید.
به گزارش بی‌بی‌سی انگلیسی افزوده است: شاید به ذهنتان خطور نکرده نباشد، اما برخی سالانه میلیون‌ها دلار از فضولات حیوانی و حتی انسانی پول درمی‌آورند. این فعالیت‌ها محدود به جمع آوری آن نشده و استفاده‌های دارویی و سوختی نیز دارد.
هر سال که فرزندان کاتلین کوریدون شمع روی کیک‌ها را فوت می‌کنند، آن‌ها همان آرزوی سال قبل را در ذهن دارند. کوریدون، کتابدار بازنشسته و ۶۰ ساله، می‌گوید: «تنها آرزوی آن‌ها داشتن یک سگ بود. مشکل اینجا بود که شوهرم ۴۰ سال پستچی بود. او به خاطر شغلش چندین بار از دست سگ‌ها فرار کرده بود و چندین بار هم گاز گرفته شده بود. شوهرم هیچ احساسی نسبت به سگ‌ها نداشت. از این نظر مطمئنم.»
آقا و خانم کوریدون در پورت مانموث در نیوجرسی زندگی می‌کنند. آن‌ها سرانجام تسلیم خواست بچه‌هایشان شدند، البته وقتی بچه‌ها ۱۰ و ۱۲ ساله شده بودند.
یک قول مادرانه!
کوریدون می‌گوید که در ازای سگ از بچه‌ها یک قول گرفت: بچه‌ها باید تمام فضولات باقیمانده سگ در باغچه را جمع کنند. آن قول فقط یک ماه دوام آورد. کوردیون نقشه‌ای برای پول تو جیبی بچه‌ها کشید. او به شرکتی به نام «دودی کالز» تماس گرفت تا آن‌ها در ازای دریافت هفته‌ای ۹ دلار، فضولات را جمع کنند. کوریدون می‌گوید: «جمع کردن فضولات حیوانی خرج اضافه نیست و باید انجام شود.»
این شرکت سال ۲۰۰۱ در نیوجرسی تاسیس شد و حالا ۴۵۰ کارمند دارد. اِلن لِوی، مالک دودی کالز می‌گوید که جمع آوری فضولات حیوانی شغلی پر درآمد است و کسی واقعا نمی‌داند ارزش این شرکت‌ها چقدر بالا است.
از نظر لوی بحث فضولات حیوانی چندان نیست چرا که این نوع تجارت سود فراوانی دارد. سود ناشی از این شغل در طول یک دهه اخیر در اغلب کشورها سیری صعودی داشته است.
پا روی فضولات سگ گذاشتم!
«مت رینگر» یکی دیگر از افرادی است که در این شغل فعالیت می‌کند، اما دلیل ورود او به این شغل اصلا علم و دانش نبود؛ یکی از پژوهشگران شرکت مت، در سال ۲۰۰۸، صبح زود هنگامی که می‌خواست سرکار برود، به اشتباه پایش را روی فضولات یک سگ گذاشت و از این بابت مدام گلایه می‌کرد! در آن موقع، یک شرکت بیوتک در تِنِسی کیت‌هایی را می‌فروخت که توان شناسایی نژاد سگ‌های دورگه را داشت.
اما ناگهان آن شرکت تلاش کرد تا یک ایده بکر را پیاده کند. این شرکت در سال ۲۰۱۰ کیت‌هایی به نام «پو پرینت» را تولید کرد که قادر بود DNA فضولات سگ را شناسایی کند.
این کیت‌ها بیش از هر کس به درد صاحب خانه‌ها می‌خورد که می‌توانند با آن DNA هر سگ را ثبت کنند و سپس خانه را به مستاجر اجاره دهند. بنابراین مستاجر به خاطر فضولات سگش می‌تواند جریمه شود.
در تیمبر وود آمریکا، اولین مرتبه که سگ دستشویی کند و صاحبش آن را جمع نکند باید ۵۰ دلار جریمه پرداخت کند. میزان این جریمه مرتبه دوم ۱۰۰ و مرتبه سوم ۲۰۰ دلار خواهد بود. اما اگر دفعه چهارمی وجود داشته باشد، از شخص خواسته می‌شود تا به همراه سگش آنجا را ترک کند.
اتوبوسی که سوختش از "فاضلاب" تامین می‌شود!
انرژی خورشیدی را فراموش کنید، زیرا فضولات انسانی هم پتانسیل تبدیل شدن به یک منبع تجدید پذیر انرژی را داراست. یک اپراتور اتوبوس در فرست وستِ انگلستان، از یک اتوبوس زیستیِ ۴۰ صندلی استفاده کرده که از گاز بیو متانِ تولید شده از شبکه فاضلاب و پسماند غذایی به عنوان سوخت استفاده می‌کند.
فرست وست حالا منتظر یک اتوبوس دیگر از همین نوع است که «پو باس» لقب گرفته و انرژی آن از شبکه فاضلاب بریستول تامین می‌شود. این طرح آنقدر موفق بوده که رقیب این شرکت یعنی «وِسکس باس» تقاضای کمک هزینه دولتی برای تولید ۲۰ اتوبوس زیستی تا سال ۲۰۱۹ را به دولت ارائه کرده است.
بر اساس داده‌های ارائه شده از سوی فرست وست، غذای مصرفی و فضولات تولید شده یک مسافر در سال می‌تواند سوخت اتوبوس برای یک مسافت ۶۰ کیلومتری را تامین کند. کاهش تاثیرات کربنی نیز از دیگر مزایای این سوخت‌ها است: اتوبوس زیستی ۳۰ درصد کمتر کربن تولید می‌کند.
آیا فضولات انسانی فواید پزشکی دارند؟
ارزش فضولات انسانی برای پزشکان بیش از پیش شده است. فضولات انسانی حالا دیگر در رویه‌های درمانی و برای مبارزه با عفونت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این ایده که فضولات انسانی می‌تواند فواید پزشکی داشته باشند در سال ۲۰۰۵ طرحی کاملا دور از ذهن بود. کاترین داف، ۶۰ ساله و ساکن ایندیانا، پس از مصرف یک آنتی بیوتیک دچار نوعی عفونت شد. این عفونت سپس منجر به اسهال، حالت تهوع و چند مشکل دیگر شد و او حتی نمی‌توانست پایش را از خانه بیرون بگذارد.
هفت سال پس از شروع بیماری، پزشک کاترین به او پیشنهاد داد که روده بزرگش برداشته شود. اما با وجود عمل جراحی، شانس زنده ماندن کاترین خیلی کم بود.
بنابراین او تصمیم گرفت تا به جای پیوند روده، یک ایده دیگر را پیاده کند: «پیوند میکروبی مدفوعی» یا همان «پیوند مدفوع.» کاترین پس از این عمل، توانست سلامتی‌اش را به دست آورد. مدفوع اهدایی باعث شد تا او ادامه زندگی‌اش را به شکلی کاملا عادی سر کند.
روزی ۴۰ دلار برای تحویل نمونه‌ها!
کاترین داف برای اینکه به همدردانش کمک کند، «بنیاد پیوند مدفوع» را تاسیس کرد. پس از عمل پیوند مدفوع کاترین، این نوع عمل جراحی دیگر به یک صنعت پردرآمد تبدیل شده است. شرکت‌های تولید دارو نیز کیت‌های با مارک خودشان را تولید می‌کنند.
یکی از این شرکت‌ها OpenBiome که تاکنون ۱۲۰۰۰ نمونه مدفوع را به پزشکان و کلینیک‌ها ارسال کرده است. هر نمونه بین ۳۸۵ تا ۵۳۵ دلار هزینه برمی‌دارد. این نمونه‌ها از ۳۲ اهدا کننده دریافت می‌شود که به هر کدام برای هر روز مبلغ ۴۰ دلار پرداخت می‌شود به شرط اینکه در عرض ۴۵ دقیقه نمونه‌ها تحویل داده شوند.
این صنعت سود زیادی برای جامعه پزشکی، دست کم در آمریکا، داشته که اغلب با خنده و کنایه در مورد آن بحث می‌شود. ساشا لیبرمن در بانک نمونه‌های مدفوع کار می‌کند و می‌گوید: «وقتی به دیگران می‌گویی که شغلت چیست، طوماری از جواب‌ها را می‌شنوی! اولش همه فکر می‌کنند که شغل چندش آوری است، اما بعد که به آن‌ها توضیح می‌دهیم، شیفته آن می‌شوند!»
اینجا جوابگو نیست. اینجا تنها شغل کثیفی که در این رابطه میشه پیدا کرد شغل جمع اوری و کشتار سگ ها با اسید است و یا به زور وارد خانه مردم شدن و گرفتن حیواناتشان و رها سازی در بیابان.