رازنیمکت نشینی چند بازیکن تیم ملی

کی روش را هنوز به درستی نشناخته ایم. همه ما فکر می کردیم که سردار آزمون مهاجم تارگت یا همان فوروارد نوک تیم ملی در بازی با ازبکستان است اما کی روش بیش از ۶۰ دقیقه سردار را روی نیمکت نشاند

ممکن است کی روش را دوست نداشته باشیم.

امکان دارد که با او و افکارش در مربیگری مخالف باشیم. حتی شاید با او اختلاف سلیقه داشته باشیم اما آیا در یک نگاه فوتبالی می توانیم منکرخاص بودن این مربی باشیم؟

آیا می توانیم توانایی ها و خاص بودن کی روش را انکار کنیم؟

در بازی با ازبکستان چند نفر از ما تصور می کردیم کی روش ترکیب تیم ملی را این گونه تغییر بدهد؟

چه کسی فکر می کرد جهانبخش روی نیمکت بنشیند یا آندو در ترکیب اصلی نباشد؟

آیا تصور می کردید سردار آزمون ۶۳ دقیقه در بازی نباشد؟

جرات و شهامت در مربیگری یک اصل است. خیلی ها این شجاعت را ندارند اما کی روش یک مربی جسور است که این چنین در دیدار با ازبکستان بر اساس شرایط بازی تصمیم می گیرد و دو مهاجم اصلی تیمش را نیمکت نشین می کند.

فراموش نکنید کی روش در خط دفاع هم تغییراتی به وجود آورد. او این بار از مرتض پورعلی گنجی و میلاد محمدی استفاده کرد؛ بدون این که اختلالی در خط دفاع رخ بدهد،همه چیز سر و شکل بهتری پیدا کرد و تیم ملی در فاز دفاعی هم موفق بود.

کی روش می داند چگونه مسیر بهتری برای تیم ملی انتخاب کند. او برای انتخاب این مسیر شهامت و جسارت را لازم را دارد و از همه این مهمتر او نشان داد با این تغییرات؛ منهای جسارت صاحب یک درایت خاص است.

خاص بودن کی روش را انکار نکنیم؛ این ترکیب که در دیدار به ازبکستان به میدان رفت در مخلیه هیچ کدام از ما نمی گنجید.

کی روش عادت به سورپرایز کردن ما دارد. مساله این است که نمی توانیم فکر او را بخوانیم. کی روش غیر منظره و غیرقابل پیش بینی است.

*منتشر شده در روزنامه خبرورزشی به تاریخ ۹۵/۷/۱۸