همه چیز درمورد دیدار امشب سیتی و موناکو

گزارش - تحریریه پارسینه | موناکو امشب قطعا کامیل گیلیک، مدافعِ لهستانی‌اش را به خاطر محرومیت در زمین نخواهد داشت. گیلیک جدا از توانایی‌هایِ دفاعی‌اش مدافعی گلزن است که این فصل هفت گل برایِ موناکو زده، از جمله یک گل در چمپیونز لیگ. اما رادامل فالکائو که دو بازی را به دلیلِ مصدومیت از دست داد، ابتدایِ این هفته مقابلِ بوردو به عنوانِ بازیکنِ ذخیره به زمین رفت و به احتمالِ زیاد مشکلی برایِ بازی امشب نخواهد داشت. در سویِ دیگر منچستر سیتی هم به غیر از مصدومانِ بلندمت‌اش یعنی گابریل ژزوس و ایلکای گوندوگان، تمامِ بازیکنانش را در اختیار دارد.

بازی رفت که به شکلی شگفت‌انگیز باز بود، اولین جدالِ دو تیم مقابل هم را رقم زد. سیتی در این شب که پر بود از درخشش‌هایِ هجومی و ضعف‌هایِ دفاعی با نتیجه‌یِ ۳-۵ به پیروزی رسید، اما اگر فالکائو ضربه‌یِ پنالتی‌اش را گل می‌کرد و نتیجه را در آن مقطع از بازی ۲-۴ به سودِ موناکو می‌کرد شاید داستانِ کلی بازی چیزِ دیگری می‌شد.

با وجودِ این پیروزیِ پر گل اما سیتی نباید صعودش را قطعی و راحت بداند. جدا از اینکه موناکو در دورِ گروهی دو بار تاتنهام را شکست داد، این تیم در پنج باری که در یک بازیِ حذفیِ رفت و برگشتی مقابلِ حریفانِ انگلیسی قرار گرفته، چهار بار صعود کرده است.

جدا از غیبتِ گیلیک احتمالا امشب همان ترکیبِ دو تیم در بازی رفت را ببینیم. موناکو با سیستمِ ۲-۴-۴ بازی خواهد کرد و سیتی با سیستمِ ۳-۳-۴. معمولا وقتی دو تیم با چنین سیستم‌هایی به جدال هم می‌روند تیمی که ۳-۳-۴ بازی می‌کند در مرکزِ زمین برتریِ عددی دارد و تیمی که ۲-۴-۴ آرایش شده می‌تواند استفاده‌یِ بیشتری از عرض و کناره‌هایِ زمین ببرد.

اما در واقع ۲-۴-۴ موناکو عرض کمی دارد و برناردو سیلوا و توما لومار که بال‌هایِ تیم هستند به مرکزِ زمین منتقل می‌شوند و عملا شکلی شبیهِ ۲-۲-۲-۴ می‌سازند. در سویِ دیگر زمین داوید سیلوا و کوین دبروینه به قدری بالا بازی می‌کنند که فاصله‌یِ زیادی با یایا توره می‌گیرند و بار دفاعیِ زیادی را به دوش او می‌اندازند.

بدین ترتیب تعادلِ دو تیم در زمین برعکس آنچه سیستم‌هایشان نشان می‌دهند می‌شود. ۲-۴-۴ موناکو برتریِ عددیِ بیشتری در میانه‌یِ زمین ایجاد می‌کند و در مقابلِ فرصتِ بیشتری به فول‌بک‌هایِ سیتی، احتمالا فرناندینیو و باکاری سانیا، می‌دهد تا از کناره‌هایِ زمین در بعدِ هجومی استفاده کنند. البته در بازیِ رفت دیدیم که چطور فرناندینیو هم بیشتر به مرکزِ زمین متمایل می‌شد تا پوششی برایِ توره باشد.

سیتی در بازی رفت مرکزِ خط دفاعیِ موناکو را هدفِ اصلی حملاتش قرار داده بود. طرحِ سیتی پیچیدگیِ خاصی نداشت. دو هافبکِ دفاعیِ موناکو، فابینیو و تیمو باکایوکو به صورتِ طبیعی در تعقیبِ سیلوا و دبروینه از مرکزِ زمین به کناره‌ها کشیده می‌شدند و این فرصت را به سرخیو آگوئرو می‌داد که عقب‌تر بیاید و در نقشِ شماره‌یِ ۱۰ از پاس‌هایِ سریع و مستقیم توره استفاده کند. خودِ توره هم معمولا جلوتر از فالکائو و کیلین امباپه‌ای بازی می‌کرد و به خط حمله اضافه می‌شد. در این شرایط وقتی آندره‌آ راجی با آگوئرو یارگیری می‌کرد، رحیم استرلینگ از بالِ راست به مرکزِ خط حمله اضافه می‌شد.

میانگینِ مالکیتِ توپ سیتی در لیگِ برتر ۶۰.۸ درصد است، در حالیکه این آمار برایِ موناکو در لیگِ یک ۵۱.۴ است. سیتی در بازیِ رفت ۶۷.۴ درصد مالیکت توپ داشت و موناکو با کمال میل حاضر بود توپ را به حریف بدهد و از ضدحمله‌هایِ سریع و مستقیم استفاده کند. با اینکه بعید است چنین آماری در بازیِ امشب تکرار شود، اما سیتی احتمالا چیزی حدود ۶۰ درصد مالکیت توپ خواهد داشت و می‌تواند سرعت و ریتم بازی را کنترل کند و بازی را به سکون بکشد. اما این راهِ گواردیولا نیست، مربی‌ای که اعتراف کرده برایِ صعود احتمالا تیمش نیاز به زدنِ حداقل یک گل در استادیوم لوئیِ دوم دارد.