افشای بخشی از زندگی مخفیانه هیتلر

یک مورخ آلمانی مدعی شده است که آدولف هیتلر، دیکتاتور نازی، حدود ۱۰ سال در خانه‌ای اجاره‌ای متعلق به تاجری یهودی زندگی کرده است. پُل هاورز می‌گوید هیتلر از سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۹ در منطقه Lehel مونیخ در این خانه سکونت داشته و فقط به دلیل کودتای نافرجام باواریا یک سال بین آن وقفه افتاده است.

پل هاورز که این مطالب را در فصلنامه VFZ به رشته تحریر درآورده است می‌نویسد: خانه‌ای که هیتلر در این سالها در آن سکونت داشت در سال ۱۹۲۱ توسط هوگو اِرلانگر (تاجر یهودی) خریداری شد. طبق نوشته‌های پل هاورز، هیتلر در عین داشتن تفکرات ضد یهودی، با صاحبخانه‌اش بسیار باادب و نزاکت رفتار می‌کرد. دلیل او برای این حرف این است که صاحبخانه یهودی به نویسنده زندگینامه هیتلر گفته "اعتراف می‌کنم که کاملاً هیتلر را قبول داشتم و با او همدرد بودم".

پل هاورز از زبان این تاجر یهودی می‌نویسد "من هیتلر را اغلب در راه‌پله‌های ساختمان می‌دیدم. او با من بسیار مهربان بود و اغلب کم حرف می‌زد. هرگز حس نمی‌کردم که او رفتاری متفاوت از دیگران با من دارد". صاحبخانه هیتلر کهنه سربازی بود که در طبقه همکف همان خانه مغازه تجهیزات پزشکی داشت. خانه هیتلر به محل ملاقات نازی‌ها تبدیل شده بود. از جمله افرادی که مرتب به دیدن هیتلر می‌رفت، فیلیپ بوهلر بود که در سال ۱۹۳۹ از سوی هیتلر مسئول اجرای برنامه اوتانازی (کشتن افراد معلول و بیمار) شده بود. ویلهلم فیک، وزیر امور داخلی، یکی دیگر از افرادی بود که در این خانه ملاقات‌های زیادی با هیتلر داشت ؛ او نیز در سال ۱۹۴۶ به جرم جنایت علیه بشریت اعدام شد.

در نوشته‌های این مورخ آلمانی از زبان صاحبخانه هیتلر نوشته شده: با رفت و آمدهایی که به خانه او می‌شد کاری نداشتم چون من یهودی بودم و برایم مهم نبود چه کسانی به آنجا رفت و آمد دارند. همین برایم کافی بود که او بسیار بانزاکت بود. اِرلانگر (صاحبخانه) در سال ۱۹۳۴ خانه‌اش را از دست داد؛ در آن سال یهودیان مجبور شدند به دلیل قوانین حزب نازی، خانه‌هایشان را ترک کنند. او در سال ۱۹۳۸ موقتاً به زندان افتاد و به اردوگاه کار اجباری منتقل شد. اما در نهایت در سال ۱۹۴۱ توانست خانه‌اش را پس بگیرد.

هیتلر هیچ‌گاه فاش نکرد که در این سال‌ها در خانه این یهودی مستأجر بوده است.