شرکت های خارجی در ایران باقی می‌مانند؟

تحریریه پارسینه -آذرجزایری: وزیر نفت هم به جرگه سیاسیون پیوست. این وزیر دولت یازدهم نیز رای مردم به روجانی در انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری را پاسخی به حضور خارجیها در صنعت نفت ایران دانست و تاکید کرد: مردم در روز انتخابات تعیین می‌کنند که موافق حضور شرکتهای خارجی در ایران هستند یا خیر!

بدین ترتیب انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم برای نفتیها معنایی دیگر پیدا کرده است. در صورت پاسخ آری مردم به حضور مجدد روحانی برسمند ریاست جمهوری دوازدهم اینگونه استنباط خواهد شد که مردم موافق حضور شرکت های خارجی در ایران هستند. مساله ای که طی ۴ سال گذشته بالاخص در بخش نفت کشور با چالش های جدی روبه رو بوده است.

چراکه بسیاری از مخالفان دولت حمایت زنگنه و یارانش را از شرکت های خارجی یکی از ضعف های این دولت دانسته اند و همواره تاکید کرده اند باید بر توان داخلی تکیه زد.

این درحالی است که نفتیها همواره بر نیاز صنعت نفت به سرمایه ۵۰ میلیارد دلاری در هر سال تاکید کرده اند و معتقدند این میزان سرمایه محقق نخواهد شد مگر با حضور خارجیها در نفت!

درزمان رای اعتماد زنگنه در مجلس که چهارسال پیش رقم خورد بسیاری از بهارستانیها با گلایه از دیدگاه خارجی محور زنگنه بر عدم رای اعتماد به وی اصرار داشتند اما بالاخره این وزیر دولت یازدهم با رای نمایندگان باردیگر پا به وزارتخانه نفت گذاشت.

از همانزمان نیز مذاکرات برای حضور خارجیها در نفت را آغاز کرد. اولین دعوت رسمی وی از شرکت های خارجی در نشست اوپک در وین صورت گرفت. دراین نشست وی صراحتا با نام بردن از خواهران نفتی دنیا درخواست خود را مبنی بر حضور آنان در پروژه های ایرانی اعلام کرد.

البته پاسخ شرکت هایی چون شل، توتال و استات اویل به این دعوت رسمی تاکید بر تحریم های ایران و عدم حضور خود به این دلیل بود. درنهایت با برطرف گشتن تحریم ها این شرکت ها پا به ایران گذاشتند و مذاکرات برای حضور آنان در پروژه های نفتی و گازی کشور از سر گرفته شد.

هر چند که برخی از این مذاکرات حاشیه های زیادی به همراه داشت. از جمله این مذاکرات حضور مجدد توتال در پارس جنوبی بود که باعث شد مخالفان دولت از فروش مطالعات اولیه میدان پارس جنوبی توسط توتال به قطر در سالهای دور بگویند و این شرکت را غیرقابل اطمینان بخوانند.

اما در میان تمام این هیاهوها دولت تنها یک پاسخ به این حاشیه ها داشت و درنهایت روال کاری خود با توتال را ادامه داد. پاسخ آن بود که اگر واقعا ثابت شود توتال تخلفی انجام داده با وی برخوردی جدی صورت خواهد گرفت. تا کنون نیز علی رغم ادامه حاشیه ها اما نه هنوز این مساله ثابت گشته و نفتیها از همکاری با توتال صرفنظر کرده اند.

زنگنه طی حضور ۴ ساله خود همواره سعی داشت تا با باز کردن دروازه های نفت به سوی خارجیها سرمایه های زیادی را به کشور جذب کند. تصویب قراردادهای جدید نفتی از جمله این تلاشهاست. قراردادهای بیع متقابل با همین هدف مورد بازنگری قرار گرفت تا به اصطلاح قراردادهایی نگاشته شود که برد دو طرف هم فضای داخلی و هم خارجی در آن لحاظ گردیده باشد.

ازسویی دیگر در حال حاضر آنطور که وزیرنفت میگوید خارجیها برای حضور در قراردادهای نفتی ایران دست نگه داشتند و منتظرند تا سرانجام دوازدهمین ریاست جمهوری ایران را شاهد باشند و پس از آن برای حضور در ایران به تصمیم هایی جدید دست یابند. ترس خارجیها از حضور رئیس جمهوری دیگر با سیاستهایی خارجی زده که بعضا در ایران اتفاق افتاده باعث شده تا سرمایه گذاری خارجی در نفت را متوقف کند و این روند به نظر میرسد حداقل تا پایان انتخابات و اعلام نتابج آن ادامه یابد.

آنطور که زنگنه میگوید انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری ورای مردم برای حضور شرکت های خارجی در ایران و رونق اقتصادی سرنوشت ساز است و باید دید پاسخ جامعه به این اظهارات در نتیجه چه خواهد بود؟