.svg)
ماجرای روش جدید دولت برای کاهش تعداد کارکنان
پارسینه: قرار بود کارکنان رسمی با انتقال به مجتمع های خصوصی پتروشیمی راهی برای بازگشت به دولت داشته باشند اما پس از گذشت چند سال و مهاجرت قابل قبول کارکنان رسمی به بخش خصوصی به یکباره ورق برگشت و قانونی وضع شد که کارکنان مهاجرت کرده به بخش خصوصی تنها دراین بخش می‌توانند جابجا شوند.
تحریریه پارسینه : واگذاری مجتمع های پتروشیمی به بخش خصوصی طی سالهای گذشته اگرچه تنها به یک مفهوم اجرایی بدل شده اما به نظر می‌رسد واقعیت آن چیز دیگری است "ایجاد حیاط خلوت برای دولتیها در جهت رهایی از دست کارکنان دولت"
اگرچه در ابتدا قرار بود کارکنان رسمی با انتقال به مجتمع های خصوصی پتروشیمی راهی برای بازگشت به دولت داشته باشند اما پس از گذشت چند سال و مهاجرت قابل قبول کارکنان رسمی به بخش خصوصی به یکباره ورق برگشت و قانونی وضع شد که کارکنان مهاجرت کرده به بخش خصوصی تنها دراین بخش می‌توانند جابجا شوند و دیگر راه برگشتی به شرکت ملی صنایع پتروشیمی و حتی شرکت های تابع وزارت نفت ندارند مگر آنکه امضای طلایی وزیر در زیرنامه انتقال آنان دیده شود!
شاید برای همین باشد که اغلب کارشناسان، خصوصی سازی در صنعت پتروشیمی را مصداق کلاه گشادی می‌دانند که دولت بر سر کارکنان رسمی خود گذاشته است.
در حال حاضر کارکنان طرد شده شرکت ملی صنایع پتروشیمی در بخش خصوصی اوضاع چندان بروفق مرادی ندارند. از یک سو بخش خصوصی داوطلب حضور آنان نیست و از سوی دیگر راهی به دولت ندارند. اگرچه دولت سعی کرده با لطفی کوچک انتقال آنان را به مجتمع های خصوصی دیگر باز بگذارد اما با اوضاع پیچیده واحدهای پتروشیمی و گلایه ها از نبود سود قابل قبول در بسیاری از واحدهای پتروشیمی عملا انتقال این کارکنان به مجتمع های دیگر غیرممکن شده است.
به عنوان مثال آنطور که کارشناسان می‌گویند در حال حاضر یکی از بهترین مجتمع های پتروشیمی کشور که پتروشیمیبندرامام عنوان میشود و هر ساله از سود مناسبی برخوردار است بیش از ۳ هزار نیروی اضافه دارد که برای تامین نیازهای آنان دچار مشکل است اما به دلیل عدم انتقال آنان به دیگر مجتمع ها این مشکلات به قوت خود باقی است.
یا مثالی دیگر آنکه اغلب کارکنانی که به مجتمع های زیان ده مهاجرت کرده اند اگرچه در ابتدا این شرکت ها سودده بودند اما امروز به دلیل مشکلات این مجتمع ها با مشکلات عدیده ای مواجه شده اند که دولت در هیچ یک از این مشکلات خود را مسوولنمی‌داند!
در حال حاضر هستند کارکنان رسمی دولت که با مهاجرت به بخش خصوصی و عدم بازگشت به بخش دولتی به مشکلات عدیده ای از جمله زمان بازنشستگی و عدم پرداخت جق بازنشستگی آنان از سوی کارفرما به صندوق بازنشستگی نفت مواجه شده اند که در حال حاضر نه تنها در لیست بازنشستگی قرار نگرفته اند بلکه خدمتشان به پایان رسیده و کارفرما نیز پاسخگو نیست. این موارد در صنعت پتروشیمی این روزها بسیار است و دولتیها پاسخگویی هیچیک از این مشکلات نیستند.
اما برعکس اگر همین امروز طرح خصوصی قرار باشد افتتاح شود این مدیران دولتی هستند که در خط مقدم افتتاح قرار می‌گیرند و علاقه خود را نشان می‌دهند و به محض پایان افتتاحیه افتخار آمیز برای دولتیها تمام وعده ها به فراموشی سپرده میشود و بخش خصوصی بازهم رها میشود.
دراین بین تنها چیزی که کمترین ارزش را دارد نیروی انسانی است که سالها برای این صنعت زحمت کشیده اند. اما نتیجه این برخوردها این روزها به بی تفاوتی نیروی انسانی به صنعت پتروشیمی بدل شده است. کارکنانی که روزی تمام زندگی خود را بر روی موفقیت این صنعت سرمایه گذاری کرده بودند این روزها تنها کاری که میکنند دوری از مسوولیت و فرار از تعهد است.
شاید برای همین باشد که امروز صنعت پتروشیمی با بحران هایی چون نبود ایمنی و امنیت و حوادث مکرر آتش سوزی مواجه میشود. چراکه نیروی انسانی فعال در بخش خصوصی که اکثرا افراد طرد شده دولت هستند انگیزه ای برای کارندارند. که اگر به حق هم بنگریم وقتی مهمان ناخوانده دولت تلقی میشوند دیگر انگیزه ای برای دفاع از منافع ملی کشور در وجود افراد باقی نمی ماند! مساله ای که کاملا از سوی مسوولان نادیده گرفته شده است و کمترین توجهی به وضعیت نیروی انسانی طرد کرده خود نمی‌کند و تنها سردرگمی است که برای هزاران نیروی انسانی صنعت پتروشیمی کشور باقی مانده است!
حق منظور بود نه!!!
ممنون ازنگارنده.
بنده یکی ازاین نفرات هستم که به این دردبی درمان دچارشده ایم.خدالعنت کنداون کسی که بدون برنامه بحث خصوصی سازی رامطرح وعملی کردن که جدای ازهدررفتن سرمایه ملی نیروی انسانی این مجموعه های اینچنینی هم درحال نابودشدن هستن
من یکی از کارکنان رسمی نفت هستم که در این ماجرای خصوصی سازی گرفتار شدم و هیچ کس پاسخگو نیست و مادر یک دور باطل بین خصوصی و دولتی گرفتاریم و آنها هر وقت به نفعشون باشه ما را جزو خصوصی یا دولتی به شمار می آورند . نیرو ها در هولدینگ خلیج فارس دچار نامیدی شدند و وزیر نفت هم اهمییتی به این مشکل نمیده چون این مشکل تولید نیست و تنها چیزی که برای مدیران مهمه مشکل تولید هست و نه مشکلات نیرو انسانی.