تهدید سلامت روان نوجوانان با بازی‌های آنلاین

دکتر لیلا محمدی با بیان اینکه والدین نگرانند که پس از آغاز سال تحصیلی چگونه وابستگی فرزندشان به این ابزارها را کاهش دهند، گفت: از طرفی وجود اوقات فراغت برنامه ریزی نشده، دسترسی به گوشی و لب تاپ و راحتی ورود به فضای مجازی منجر به وابستگی شدید فرزندان و به خصوص نوجوانان به این ابزارها شده است.

وی با اشاره به اینکه یکی از جذابیت های استفاده از این ابزارها وجود بازی های رایانه ای آنلاین است، افزود: بازی های آنلاین بازی هایی هستند که بصورت مراحل تدریجی و گام به گام طراحی شده اند. این بازی ها در مراحل ابتدایی ساده هستند و هر مرحله سخت تر از مرحله قبلی است.

این روان شناس بالینی ادامه داد: به علاوه بازی به صورت هوشمند طراحی شده است. یعنی امکان ذخیره سازی اطلاعات، تصویربرداری و عکس برداری از بازی کننده و تشخیص مکان زندگی وی از طریق نرم افزارهای مکان یابی وجود دارد. همچنین در این نوع بازی ها افراد بازی کننده می توانند به صورت آنلاین با سایر بازی کننده ها و پشتیبان نرم افزار بازی در ارتباط باشند. همه عوامل بالا منجر می شوند که بازی ها جذابیت زیادی داشته باشند.

وی با تاکید بر اینکه در قشر نوجوانان که علاقمند به ارتباط با همسالان و تشکیل روابط تیمی و گروهی هستند، گفت: مشکل زمانی آغاز می شود که یک نوجوان با دلایل متفاوتی به حضور در فضای مجازی و بازی های رایانه ای وابسته می شود. برخی از بازی ها که اخیرا رواج یافته است تهدید کننده سلامت روان و حتی زندگی نوجوانان است.

محمدی در ادامه بیان کرد: در این بازی ها بصورت آنلاین از نوجوان خواسته می شود که ترس از انجام برخی رفتارهای پرخطر را به تدریج و با انجام یکسری فعالیت ها کاهش دهد. در صورتی که نوجوان آن فعالیت را انجام داد و تصویری از آن را برای پشتیبان برنامه ارسال کرد می تواند وارد مرحله بعدی بازی می شود. هدف این بازی ها تشویق نوجوان برای آسیب رساندن به خودش است؛ اما به صورت تدریجی و با حساسیت زدایی مکرر.

وی در ادامه تاکید کرد: مثلا برای تشویق یک نوجوان برای اقدام به خودکشی جدی و واقعی پرت کردن خودش از طبقه دهم یک ساختمان، ابتدا به صورت تدریجی ترس نوجوان از مرگ و ایستادن بر روی لبه بلندی درطبقه سوم، سپس طبقه ششم و به تدریج طبقه دهم را کاهش می دهد.

این روانشناس بالینی اظهارداشت: تشویق نوجوان به انجام برخی فعالیت های آسیب زا از طریق همراهی با همسالان و گاهی تهدید شدن از سوی پشتیبان بازی به صورت کاملا تدریجی اتفاق می افتد و نوجوان را آماده انجام رفتارهای آسیب به خود از جمله بازی با تیغ، بریدن دست با آن، شکستن شیشه ها با دست، و سایر موارد می کند.