موانع رشد ادبیات در ایران

این داستان‌نویس و مترجم درباره ارزیابی‌اش از ادبیات در سالی که گذشت، اظهار کرد: فکر نمی‌کنم مسئله خاصی در ادبیات رخ داده باشد. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که شعر و داستان به لحاظ کمی نسبت به سال‌های قبل رشد داشت و داستان‌ها و شعرهای بیشتری به بازار آمد. همه این‌ها باید جداگانه بررسی شود تا بتوان گفت کدام‌شان بهتر و گامی به جلو بود.

او خاطرنشان کرد: در سال ۹۶ نسبت به سال ۹۵ شور بیشتری در ادبیات دیدم. غیر از این موضوع فکر نمی‌کنم حادثه خاصی در ادبیات رخ داده باشد.

پوری رشد ادبیات در کشورمان را به خاطر حرکت جهانی و حرکت اندیشه دانست و گفت: ادبیات ما خارج از این خانواده نیست. اینترنت این امکان را به بسیاری از جوانان داده تا با ادبیات دنیا آشنا شوند و این آشنایی از طریق اخبار و یادگیری زبان بوده است که این موضوع طبیعتا بر ادبیات ما تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود همزمان با دنیا حرکت کند.

او با بیان این‌که موانعی بر سر راه ادبیات ما وجود دارد، افزود: در وهله اول دغدغه نان است که نمی‌گذارد نویسنده بتواند به راحتی به کار هنری خود بپردازد. در وهله دوم سخت‌گیری‌هایی که از سوی وزارت ارشاد می‌شود؛ این‌ مسائل دست و بال نویسنده را می‌بندد و ادبیات را سست می‌کند. اگر به این‌ها باندبازی و برخی از کارهای ناسالم - هرچند کم - را بیفزاییم موانعی هستند که جلو رشد ادبیات و اندیشه ما سنگ می‌اندازند.

این مترجم سپس بیان کرد: در سال جدید تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که بنویسیم. بیشتر موانع دست ما نیست؛ مانعی که ما را وادار می‌کند دنبال نان بگردیم مسائل سیاسی و اجتماعی است. کسی که افکار ما را سانسور می‌کند، مسئله‌ای سیاسی و خارج از اراده ما است. اگر قرار است دعا کنیم بیایید این‌گونه دعا کنیم که مراکزی که خواسته و یا ناخواسته باعث می‌شوند هنرمندان دغدغه‌ هنری‌شان کمتر از دغدغه نان درآوردن شود از بین بروند.

او درباره جایزه‌های ادبی نیز اظهار کرد: من در جریان بخشی از جایزه‌ها در سال گذشته بودم. به نظرم دادن جایزه کار بسیار خوبی است زیرا هر نویسنده و شاعری وقتی جایزه‌ای می‌گیرد خودش تشویق می‌شود و سعی می‌کند تلاش بیشتری انجام دهد. از طرف دیگر محیط ادبی رونقی می‌گیرد و امیدی در بین فعالیت‌کننده‌های دیگر به وجود می‌آید که بتوانند کاری انجام دهند.

احمد پوری خاطرنشان کرد: جایزه‌های ادبی را مثبت می‌دانم به شرطی که به ارگان‌ها و دولت وابسته نباشند و معیارشان فقط و فقط معیارِ هنر و ادبیات باشد. در واقع اگر معیارهای دیگر در جایزه‌ها دخالت نکنند، جایزه‌های ادبی بسیار خوب هستند.

او درباره بهترین و بدترین خبری که در سال ۱۳۹۶ شنیده است گفت: خبر خوب این بود که داستان‌نویسان تهران و حومه یک انجمن صنفی تشکیل داده‌اند. این انجمن می‌تواند در بخش‌هایی به نویسنده‌ها کمک و از آن‌ها حمایت کند. این مسئله خبر خوشی برای نوشتن و امیدوارکننده بود. اخبار بد هم فوت برخی از هنرمندان از جمله کورش اسدی و اخیرا هم داریوش شایگان بود.