چگونه ترس از تاریکی را در خود درمان کنیم؟

یکی از اختلال‌های روانی شایع در کودکان ترس از تاریکی و شب است، اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند بسیاری از بزرگسالان نیز حالت‌هایی مشابه را تجربه می‌کنند و دچار ترس از تاریکی و شب هستند.

آمار‌ها نشان می‌دهند، حدود ۲۰ درصد از کودکان ۶ ساله در هفته دچار کابوس شبانه می‌شوند و نکته جالب مشاهده کابوس به وسیله دو درصد از بزرگسالان در شب در هر هفته است.


کارشناسان اعتقاد دارند، دیدن رویا یا کابوس در مرحله REM از خواب شبانه رخ می‌دهد که در این حالت عنبیه چشم به دلیل دیدن رویا یا کابوس زیر پلک به شدت حرکت می‌کند، همچنین دراین حالت حرکت اعضای بدن متوقف و به عبارتی فرد فلج می‌شود و توانایی دیدن تصاویر سیاه و سفید و در برخی افراد رنگی را پیدا می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهند افرادی که دچار حالت REM به میزان زیاد می‌شوند بیشتر از سایرین به بیماری آلزایمر یا اختلال‌های روانی مبتلا می‌شوند.

بیشتر کودکانی که سابقه ترس از شب و تاریکی یا دیدن کابوس‌های شبانه را دارند این مشکل را در بزرگسالی به همراه خواهند داشت. در برخی زمان‌ها بروز یک اتفاق تلخ یا ترسناک و شوک عاطفی ناشی از آن می‌تواند سبب شعله ور شدن اختلال روانی هراس از شب و دیدن کابوس‌های شبانه در بزرگسالان شود. کارشناسان اعتقاد دارند دیدن کابوس و خواب‌های آشفته بخشی از روند طبیعی توسعه مغز در دوران کودکی است که به دلیل رشد سلول‌های مغزی و بزرگ شدن آن رخ می‌دهد، اما به تدریج و با افزایش سن در نوجوانی، چون رشد مغز کاهش می‌یابد فرد کمتر دچار کابوس می‌شود.


دیدن کابوس در بزرگسالی بیشتر منشا روانی دارد که به دلایلی، چون مشغله‌های کاری، ضربه‌های احساسی، احساس ناامنی، زندگی در مناطق جنگ زده، از دست دادن اعضای خانواده و عزیزان، قرار گرفتن در معرض حادثه‌های تروریستی و مواردی از این دست رخ می‌دهد. افراد بزرگسالی که دچار کابوس می‌شوند امکان دارد با به خاطر آوردن کابوس خود در زمان بیداری یا مشاهده یک کابوس تکراری دچار حمله هراس و ترس شوند.

پزشکان انواع تکنیک‌ها را برای برطرف کردن کابوس شبانه به بزرگسالان توصیه می‌کنند، پژوهش‌ها نشان می‌دهند تنها ۱۰ درصد از مردم قادر به کنترل رویا‌های خود هستند. برای درمان افرادی که از تاریکی می‌ترسند، روش‌های درمانی همچون جلسه‌های مشاوره، گرفتن نوار مغزی و اسکن از مغز برای بررسی نبود توده یا رگ خونی متورم، بررسی سابقه دیدن کابوس یا ابتلا به بیماری‌های روانی در خانواده، تنظیم رژیم غذایی فرد، مشاوره و روان کاوی مشکل‌های روزانه فردی و خانوادگی، دارو درمانی و نیز برخی روش‌ها مانند استفاده از القای ذهنی به وسیله دستگاه توصیه می‌شود.


ناتوانی در کنترل رویا‌ها و دیدن کابوس‌های آشفته می‌تواند سبب ابتلای فرد به اختلال‌های روانی، چون بی خوابی، بدخوابی، افسردگی، اختلال حمله هراس و حتی خودکشی شود.