.svg)
سیب مغذی‌تر است یا موز؟
پارسینه: سیب و موز میوه‌های پُرطرفداری هستند که از لحاظ تغذیه‌ای می‌توان آن‌ها را سوپراستار دانست. هیچ سبزی یا میوه‌ای وجود ندارد که به تنهایی دارای تمام مواد مغذی لازم باشد؛ این دو نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در این مطلب این دو میوه‌ی پرمصرف را با هم مقایسه می‌کنیم.
داشتن رژیم غذایی سرشار از میوه‌ها و سبزی‌ها فواید بی‌شماری برای سلامتی دارد؛ مانند کاهش ریسک بیماری‌های قلبی و عروقی و چاقی. میوه‌ها و سبزی‌ها منبع غنی بسیاری از مواد مغذی شامل فیبر، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی‌اند که علت مفید بودنشان برای سلامتی نیز همین‌ها هستند.
آنتی‌اکسیدان‌های سیب و موز
فیتوشیمیایی‌های موجود در میوه‌ها و سبزی‌ها نقش مهمی در کاهش احتمال بیماری‌های مزمنی، چون برخی از سرطان‌ها، بیماری‌های قلبی و عروقی، آسم و دیابت دارند. تمام میوه‌ها فیتوشیمیایی‌های متفاوتی دارند که در بدن به عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند. سیب هم دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی قوی است که می‌تواند تکثیر سلول‌های سرطانی را مهار کرده و کلسترول را پایین بیاورد.
آیا سیب از جهت خواص آنتی‌اکسیدانی بهتر از موز است؟
فیتوشیمیایی‌های سیب نسبت به موز متفاوت‌اند، اما موز هم منبع غنی آنتی‌اکسیدان است. موز آنتی‌اکسیدان خاصی به نام گالوکاتچین دارد.
سیب و موز هر دو می‌تواند ریسک بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی عصب را کاهش بدهند
خوردن سیب و موز می‌تواند احتمال اختلالات تخریب کننده‌ی عصب مانند آلزایمر، پارکینسون و یا بیماری هانتینگتون را کاهش بدهد. مطالعات همچنین نشان داده مصرف پرتقال، موز و سیب تازه همراه با سایر میوه‌ها و سبزی‌ها می‌توانند از عصب‌ها در برابر آسیب محافظت کنند؛ بنابراین خوردن هم سیب و هم موز از این جهت نیز برایتان مفید است.
فیبر موجود در سیب و موز
یک عدد موز متوسط حدود ۳.۱ گرم فیبر دارد و یک سیب متوسط دارای ۴.۴ گرم فیبر است؛ بنابراین از جهت فیبر، سیب جلوتر از موز است. برای این که بیشترین بهره را از فیبر سیب ببرید، آن را با پوست بخورید؛ البته به شرط این که ارگانیک باشد. پوست سیب مقدار مناسبی فیبر و ویتامین دارد. هم موز و هم سیب دارای فیبر‌های محلول و غیر محلول‌اند که برای سلامت قلب، قند خون و سلامت گوارش مفیدند.
ویتامین‌ها و مواد معدنی سیب و موز
هم موز و هم سیب منابع عالی ویتامین‌ها و مواد معدنی‌اند، اما موز از جهت برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی از سیب پیشی می‌گیرد.
موز:
۱۲ درصد از نیاز روزانه به پتاسیم
۱۷ درصد از نیاز روزانه به ویتامین C. ۱ درصد از نیاز روزانه به ویتامین A. ۱ درصد از نیاز روزانه به آهن
۲۰ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B۶،
۸ درصد از نیاز روزانه به منیزیم
سیب:
۵ درصد از نیاز روزانه به پتاسیم
۱۴ درصد از نیاز روزانه به ویتامین C. ۱ درصد از نیاز روزانه به ویتامین A. ۱ درصد از نیاز روزانه به آهن
۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B۶،
۲ درصد از نیاز روزانه به منیزیم
تأثیر سیب و موز بر گوارش
موز برای ناراحتی معده میوه‌ی مناسبی است. موز رسیده، هضم آسانی دارد و منبع خوبی از الکترولیت‌هاست. به همین دلیل است که ورزشکاران قبل از تمرین موز می‌خورند، زیرا فوراً می‌تواند انرژی و مواد مغذی بدن را تأمین کند بدون این که ناراحتی در معده ایجاد کند. اما سیب، هضم سخت‌تری دارد. خوردن یک عدد سیب پیش از تمرین می‌تواند برای عده‌ای ناراحتی معده تولید کند و خوردن سیب برای ناراحتی معده، تأثیر موز را ندارد.
ضمناً سیب، چون فیبر و آب بیشتری دارد می‌تواند کمکتان کند تا بعد از خوردن، مدت طولانی‌تری سیر بمانید.
تأثیر سیب و موز بر قند خون
وقتی موز رسیده می‌شود، مقدار نشاسته‌ی مقاوم به هضم و پکتین آن تغییر می‌کند. موز نارس، نشاسته‌ی مقاوم به هضم و پکتین بیشتری دارد، بنابراین هضم آهسته‌ی موز باعث می‌شود قند نیز آهسته و یکنواخت وارد جریان خود شود. هر چه موز رسیده‌تر باشد، گوارش آن ساده‌تر است؛ بنابراین مصرف بیشتر موز‌های زرد/سبز می‌تواند تأثیر گلیسمی کمی بر قند خون بگذارد.
موز رسیده‌تر، نشاسته‌ی مقاوم به هضم کمتری دارد، اما ارزش آنتی‌اکسیدانی آن بیشتر است. موز‌های رسیده‌تر فیبر‌های محلول بیشتری نسبت به موز‌های سبز دارند.
موز و سیب مقادیر مناسبی فیبر دارند و به همین علت تأثیرشان بر قند خون اندک است. بله، میوه‌ها منبع طبیعی قند هستند، اما فیبر موجود در آن‌ها، ترشح قند در خون را آهسته می‌کند.
شاخص گلیسمی یک سیب حدود ۳۶ و شاخص گلیسمی یک موز تقریباً ۵۱ است. هر دوی این میوه‌ها می‌توانند تأثیر کمی بر قند خون بگذارند. اما اگر شما مستعد دیابت نوع دوم هستید یا قند خون خود را کنترل می‌کنید، در مورد مقدار مصرف میوه با پزشکتان مشورت کنید.
آنتی‌اکسیدان‌های سیب و موز
فیتوشیمیایی‌های موجود در میوه‌ها و سبزی‌ها نقش مهمی در کاهش احتمال بیماری‌های مزمنی، چون برخی از سرطان‌ها، بیماری‌های قلبی و عروقی، آسم و دیابت دارند. تمام میوه‌ها فیتوشیمیایی‌های متفاوتی دارند که در بدن به عنوان آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند. سیب هم دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی قوی است که می‌تواند تکثیر سلول‌های سرطانی را مهار کرده و کلسترول را پایین بیاورد.
آیا سیب از جهت خواص آنتی‌اکسیدانی بهتر از موز است؟
فیتوشیمیایی‌های سیب نسبت به موز متفاوت‌اند، اما موز هم منبع غنی آنتی‌اکسیدان است. موز آنتی‌اکسیدان خاصی به نام گالوکاتچین دارد.
سیب و موز هر دو می‌تواند ریسک بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی عصب را کاهش بدهند
خوردن سیب و موز می‌تواند احتمال اختلالات تخریب کننده‌ی عصب مانند آلزایمر، پارکینسون و یا بیماری هانتینگتون را کاهش بدهد. مطالعات همچنین نشان داده مصرف پرتقال، موز و سیب تازه همراه با سایر میوه‌ها و سبزی‌ها می‌توانند از عصب‌ها در برابر آسیب محافظت کنند؛ بنابراین خوردن هم سیب و هم موز از این جهت نیز برایتان مفید است.
فیبر موجود در سیب و موز
یک عدد موز متوسط حدود ۳.۱ گرم فیبر دارد و یک سیب متوسط دارای ۴.۴ گرم فیبر است؛ بنابراین از جهت فیبر، سیب جلوتر از موز است. برای این که بیشترین بهره را از فیبر سیب ببرید، آن را با پوست بخورید؛ البته به شرط این که ارگانیک باشد. پوست سیب مقدار مناسبی فیبر و ویتامین دارد. هم موز و هم سیب دارای فیبر‌های محلول و غیر محلول‌اند که برای سلامت قلب، قند خون و سلامت گوارش مفیدند.
ویتامین‌ها و مواد معدنی سیب و موز
هم موز و هم سیب منابع عالی ویتامین‌ها و مواد معدنی‌اند، اما موز از جهت برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی از سیب پیشی می‌گیرد.
موز:
۱۲ درصد از نیاز روزانه به پتاسیم
۱۷ درصد از نیاز روزانه به ویتامین C. ۱ درصد از نیاز روزانه به ویتامین A. ۱ درصد از نیاز روزانه به آهن
۲۰ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B۶،
۸ درصد از نیاز روزانه به منیزیم
سیب:
۵ درصد از نیاز روزانه به پتاسیم
۱۴ درصد از نیاز روزانه به ویتامین C. ۱ درصد از نیاز روزانه به ویتامین A. ۱ درصد از نیاز روزانه به آهن
۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B۶،
۲ درصد از نیاز روزانه به منیزیم
تأثیر سیب و موز بر گوارش
موز برای ناراحتی معده میوه‌ی مناسبی است. موز رسیده، هضم آسانی دارد و منبع خوبی از الکترولیت‌هاست. به همین دلیل است که ورزشکاران قبل از تمرین موز می‌خورند، زیرا فوراً می‌تواند انرژی و مواد مغذی بدن را تأمین کند بدون این که ناراحتی در معده ایجاد کند. اما سیب، هضم سخت‌تری دارد. خوردن یک عدد سیب پیش از تمرین می‌تواند برای عده‌ای ناراحتی معده تولید کند و خوردن سیب برای ناراحتی معده، تأثیر موز را ندارد.
ضمناً سیب، چون فیبر و آب بیشتری دارد می‌تواند کمکتان کند تا بعد از خوردن، مدت طولانی‌تری سیر بمانید.
تأثیر سیب و موز بر قند خون
وقتی موز رسیده می‌شود، مقدار نشاسته‌ی مقاوم به هضم و پکتین آن تغییر می‌کند. موز نارس، نشاسته‌ی مقاوم به هضم و پکتین بیشتری دارد، بنابراین هضم آهسته‌ی موز باعث می‌شود قند نیز آهسته و یکنواخت وارد جریان خود شود. هر چه موز رسیده‌تر باشد، گوارش آن ساده‌تر است؛ بنابراین مصرف بیشتر موز‌های زرد/سبز می‌تواند تأثیر گلیسمی کمی بر قند خون بگذارد.
موز رسیده‌تر، نشاسته‌ی مقاوم به هضم کمتری دارد، اما ارزش آنتی‌اکسیدانی آن بیشتر است. موز‌های رسیده‌تر فیبر‌های محلول بیشتری نسبت به موز‌های سبز دارند.
موز و سیب مقادیر مناسبی فیبر دارند و به همین علت تأثیرشان بر قند خون اندک است. بله، میوه‌ها منبع طبیعی قند هستند، اما فیبر موجود در آن‌ها، ترشح قند در خون را آهسته می‌کند.
شاخص گلیسمی یک سیب حدود ۳۶ و شاخص گلیسمی یک موز تقریباً ۵۱ است. هر دوی این میوه‌ها می‌توانند تأثیر کمی بر قند خون بگذارند. اما اگر شما مستعد دیابت نوع دوم هستید یا قند خون خود را کنترل می‌کنید، در مورد مقدار مصرف میوه با پزشکتان مشورت کنید.
منبع:
همشهری
ارسال نظر