اشتها در سن‌های مختلف چه تغییری می‌کند؟

همه ما هر روز به غذا نیاز داریم؛ اما تغییراتی که در آن رخ می‌دهد؛ می‌تواند تأثیر زیادی بر سلامت ما داشته باشد.
آیا شما برای زندگی کردن غذا می‌خورید یا زندگی می‌کنید که غذا بخورید؟ ما رابطه پیچیده‌ای با غذا داریم که تحت تأثیر هزینه، در دسترس بودن و حتی فشار همکارانمان قرار می‌گیرد؛ اما چیزی که به اشتراک می‌گذاریم اشتها و میل به غذا خوردن است.

ما اغلب اوقات به خاطر گرسنگی غذا نمی‌خوریم، ممکن است ناراحتی یکی از دلایل خوردن باشد. تحقیقات اخیر نشان داده است که نشانه‌های مواد غذایی مانند بو، صدا‌ها و تبلیغات در محیط یکی از علل اصلی مصرف بیش‌ازحد است.

۰ تا ۱۰ سالگی
در اوایل دوران کودکی، بدن خیلی سریع رشد می‌کند و رفتار‌های رژیمی که زودبه‌هنگام ایجاد می‌شوند، می‌توانند به بزرگ‌سالی منتقل شوند که باعث می‌شود یک کودک چاق به یک فرد بالغ چاق تبدیل شود.
کودکان باید بر اندازه غذای خود کنترل داشته باشند. والدینی که کودکان خود را مجبور می‌کنند غذایشان را تا ته بخورند باعث می‌شوند بچه‌ها توانایی تشخیص اشتها و علائم گرسنگی خود را از دست بدهند و سال‌های بعد به پرخوری دچار شوند.

۱۰ تا ۲۰ سالگی
در سال‌های نوجوانی، رشد اشتها و قد که توسط هورمون‌ها هدایت می‌شود و نشانه آغاز بلوغ است. چگونگی انتخاب برنامه غذایی در این دوره بحرانی توسط نوجوانان، شیوه زندگی آن‌ها در آینده را شکل می‌دهد.
این به این معنی است که تصمیماتی که نوجوانان می‌گیرند، بر نسل آینده‌شان تأثیر می‌گذارد. متأسفانه، بدون راهنمایی، ممکن است نوجوانان رفتار‌های غذایی را انتخاب کنند که پیامد‌های ناخوشایند داشته باشد.
زنان جوان بیشتر از مردان جوان از کمبود مواد غذایی رنج می‌برند. دختران نوجوانی که باردار هستند بیشتر در معرض خطر هستند، زیرا رشد بدن آن‌ها در رقابت با رشد جنین است.

۲۰ تا ۳۰ سالگی
به‌عنوان یک بزرگ‌سال، تغییر سبک زندگی مانند رفتن به کالج، ازدواج کردن و پدر و مادر شدن موجب افزایش وزن می‌شود. هنگامی‌که چربی‌های بدن انباشته می‌شوند، سوزاندن آن‌ها کاملاً دشوار است. زمانی که انرژی نداریم، بدن سیگنال قوی گرسنگی ارسال می‌کند؛ اما سیگنال‌ها که برای جلوگیری از پرخوری ضعیف هستند. حس به‌اندازه کافی خوردن برای کاهش وزن مفید است.

۳۰ تا ۴۰ سالگی
زندگی کاری بزرگ‌سالان چالش‌های دیگری فراتر از شکم دارد. استرس زیاد بر اشتها و عادات غذایی ۸۰ درصد مردم تأثیر می‌گذارد. این مقدار به‌طور مساوی بین کسانی که اشتهای خود را از دست و کسانی که پرخوری می‌کنند تقسیم می‌شود.
این استراتژی‌های مقابله‌ای متفاوت جالب هستند. پدیده «اعتیاد به مواد غذایی»، علاقه به مصرف غذا‌های خاص و پرکالری غیرقابل درک هستند. حتی بسیاری از محققان آن را زیر سؤال می‌برند.
سایر ویژگی‌های شخصیتی مانند کمال‌گرایی و عذاب وجدان می‌توانند نقش میانجیگری در استرس و پرخوری بازی می‌کنند. کارفرما‌ها باید تلاش کنند غذا‌های سالم برای نیرو‌های کاریشان تهیه کنند و استرس و محیط‌های استرس‌زا را کنترل کنند.

۴۰ تا ۵۰ سالگی
واژه «رژیم» یا همان «دایت» از واژه یونانی «دایتا» به معنای «روش زندگی، حالت زندگی» می‌آید؛ اما ما موجوداتی هستیم که عادت می‌کنیم و تمایلی به تغییر عادات خود نداریم، حتی زمانی که می‌دانیم چیزی برای ما خوب است. ما می‌خواهیم بدون تغییر شیوه زندگی‌مان، ذهن و بدنی سالم داشته باشیم.
شواهد زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند رژیم غذایی یکی از مهم‌ترین عوامل سلامتی است. سازمان بهداشت جهانی سیگار کشیدن، رژیم ناسالم، عدم فعالیت فیزیکی و نوشیدن مشروبات الکلی را به‌عنوان اصلی‌ترین عواملی که بر سلامت تأثیر می‌گذارند در نظر می‌گیرد.
افراد بین ۴۰ تا ۵۰ سالگی باید عادات خود را تغییر دهند. نشانه‌های بیماری مانند فشارخون بالا یا کلسترول اغلب پنهان هستند.

۵۰ تا ۶۰ سالگی
پس از ۵۰ سالگی، شروع به از دست دادن توده عضلانی می‌کنیم و فعالیت بدنی‌مان کاهش پیدا می‌کند. پروتئین کم‌مصرف می‌کنیم و یائسگی در زنان باعث کاهش توده عضلانی می‌شود. میان وعده‌ها پروتئین دار یک فرصت ایده آل برای تأمین پروتئین است.

۶۰ تا ۷۰ سالگی
چالش بزرگ امروزه افزایش امید به زندگی است. تغذیه مناسب مهم است، زیرا سالخوردگی فقدان اشتها را به دنبال دارد که منجر به کاهش وزن و ضعف می‌شود. کاهش اشتها همچنین باعث بروز بیماری‌هایی مانند آلزایمر می‌شود.
باید به یاد داشته باشیم که غذا تنها یک سوخت نیست، بلکه یک تجربه اجتماعی و فرهنگی است که باید از آن لذت ببریم. ما همه کارشناسان غذا هستیم، ما هر روز غذا می‌خوریم؛ بنابراین باید تلاش کنیم تا از هر فرصت برای غذا خوردن لذت ببریم و لذت بردن از اثرات مثبت غذا‌های سالم بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد.

منبع: اعتمادآنلاین