.svg)
چیز‌هایی که در سفر با کودکان نباید فراموش کرد
پارسینه: بچه‌ها سفر را دوست دارند اما نه آن سفری را که تنها برای بزرگترها برنامه‌ریزی شده. بچه ها دوست دارند محیط‌های جدید را کشف کنند و چیزهای تازه یاد بگیرند نه این که سفر را مثل یک وظیفه جدی و فشرده انجام دهند.
سفر برای بچه‌ها جذاب و دوست داشتنی است، اما آن‌ها آمادگی لازم را برای مواجهه با مشکلات سفر ندارند و گاهی برخی از چیز‌هایی که برای شما جذاب هستند، برای آن‌ها خستگی آور می‌شوند. بچه‌ها سفر را دوست دارند، اما نه آن سفری را که تنها برای بزرگترها برنامه‌ریزی شده. بچه‌ها دوست دارند محیط‌های جدید را کشف کنند و چیزهای تازه یاد بگیرند نه این که سفر را مثل یک وظیفه جدی و فشرده انجام دهند؛ بنابراین برای یک سفر راحت‌تر با بچه‌ها و برای اینکه این سفر برای آن‌ها به یادماندنی‌تر شود، بهتر است نکات زیر را به یاد داشته باشید.
از نظر کودکان سفر کردن با ماشین بسیار کسل کننده است و انگار تا ابد طول می‌کشد! بخصوص اگر کاری برای انجام دادن نداشته باشند و مجبور باشند تا خود مقصد یک جا بنشینند. پس در طول سفر چندین توقف داشته باشید و سفر را جذاب کنید. خیلی تند حرکت نکنید و به کودک فرصت دیدن طبیعت اطراف را بدهید. اگر با بچه‌ها راه بیایید
می‌بینید که آن‌ها عاشق سفر و هیجانات آن هستند. پس سعی کنید سفر را طوری برنامه‌ریزی کنید که بهشان خوش بگذرد و کمتر نق بزنند. سفر باید کوتاه و متناسب با توانایی جسمانی کودک باشد.
کودک خود را سرگرم کنید. کمی پس از این که به راه افتادید، کودک را به نحوی مشغول کنید. با او صحبت کنید، از او سوالاتی بکنید و هرازگاه او را تحسین کنید. اگر سفرتان طولانی است (بیش از یک ساعت)، هنگامی که رفتار درستی از خود نشان می‌دهد به او تنقلات بدهید. در سفر‌های طولانی به نحوی برنامه‌ریزی کنید که حین سفر هرچند ساعت یک بار کودک بتواند از ماشین بیرون بیاید و استراحتی بکند، به اطراف بدود، به دستشویی برود و کار‌های دیگری انجام دهد. در صورت مواجه شدن با هرگونه خرابکاری و شیطنت با توضیح دادن مشکل رفتاری به کودک و گوشزد کردن رفتار درست، به این مساله رسیدگی کنید.
اگر کودک شما بالای سه سال دارد، در مورد سفر خود با او صحبت کنید؛ اجازه بدهید کودک شما هم بداند قرار است کجا‌ها را ببینید و چه برنامه‌هایی دارید؛ برنامه‌هایی مثل دیدن حیوانات یا خوردن غذا‌های خاص حتماً برای او جالب خواهد بود. از خودش بپرسید که دوست دارد در طول سفر چه کار‌هایی انجام دهد؛ اگر امکان انجام آن کار نبود، برایش توضیح دهید و پیشنهاد‌های دیگری با او در میان بگذارید.
خوب نیست که مثل چمدان با کودکتان برخورد کنید و تنها او را دنبال خودتان بکشانید؛ سعی کنید به خواسته‌هایش توجه کنید و اجازه بدهید به او نیز خوش بگذرد.
می‌توانید شهر یا کشور مقصد را روی نقشه به کودکتان نشان دهید، حتی بچه‌های کوچک از دنبال کردن نقشه لذت می‌برند. عکس جا‌های دیدنی را که قرار است ببینید، به او نیز نشان دهید و او را برای سفر مشتاق کنید.
اگر خواستید برای یکی از عزیزان کودکتان سوغاتی بخرید (مثل مادربزرگ یا پدربزرگ) از او هم نظرش را بپرسید. مطمئن باشید از این که در این کار مشارکت کند، خوشحال خواهد شد.
اگر فرزند شما آن قدر بزرگ شده که بتواند دوربین عکاسی را در دستش کنترل کند، از او بخواهید که از شما یا منظره‌های دور و برش عکس بگیرد و سفر را از دید کودک خود ببینید.
برای اینکه به کودک کمک کنید سفرش را به خاطر بسپارد، در هر شهر کارت پستال برای او بگیرید و در پشت آن کودک نکاتی در مورد آن شهر بنویسد یا به شما بگوید تا برایش بنویسید؛ در بازگشت در کارت پستال سوراخ کوچکی درست کنید و در حلقه‌ای بگذارید و برای او نگه دارید.
بد نیست در خانه دفترچه‌ای درست کنید که به تعداد روز‌هایی که در سفر خواهید بود برگه داشته باشد، تاریخ هر روز را بالای هر صفحه بنویسید، هر روزکودک می‌تواند نقاشی کار‌هایی که درآن روز انجام داده یا چیزهای جالبی که دیده است را بکشد؛ در برگشت این دفترچه، خاطرات زیبایی برای شما خواهد ساخت؛ حتی می‌توانید به کودک کمک کنید از بروشور‌ها و کارت‌پستال‌ها، عکس‌های محل سفر را بریده و در دفترش بچسباند.
طبیعت و خطراتی که در کمین بچه هاست
با رسیدن به انتهای تابستان، حضور در طبیعت و مناطق طبیعی افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا می‌کند. حضور در اینگونه مناطق و نزدیک شدن به طبیعت خدادادی می‌تواند به تکامل ذهنی کودکان کمک شایان توجهی کند. با این حال اینگونه مناطق طبیعی خطراتی را هم با خود به همراه دارند که می‌بایست در نظر گرفته شوند. بگذارید کودکان تان در طبیعت محدودیت‌های فضا‌های بسته شهری را نداشته باشند، با این حال باید مراقبت‌های لازم را هم در نظر داشته باشید.
در هنگام سفر به مناطق طبیعی بهتر است با خطرات هر یک از این مناطق کاملا آ‌شنا شده و با تجهیزات لازم و به کار بستن راهکار‌های مناسب، خود و افراد خانواده به ویژه کودکان و نوجوانان را در برابر این خطرات محافظت کنیم. فراموش نکنیم که مکان‌های ناشناخته و مسیر‌های خلوت هم برای تفریح با حضور کودکان، انتخاب مناسبی به شمار نمی‌روند.
در مناطق طبیعی در کنار رودخانه‌ها و یا پرتگاه‌ها اتراق نکنید. کمی دورتر از آن‌ها چادر بزنید و حتما در کنار رودخانه‌ها و مناطق سنگلاخی بچه هایتان را تنها نگذارید.
اگر به روستا یا جنگل می‌روید، مراقب حیوانات گزنده که داخل علف‌ها هستند، باشید. پاپوش مناسبی پای کودک کنید و اگر احساس کردید دچار گزیدگی شده و مرتبا خود را می‌خاراند به اورژانس
مراجعه کنید.
اگر به کوه می‌روید باید بدانید هر چه بالا‌تر می‌روید هوا رقیق‌تر و تنفس سریع‌تر می‌شود و قلب شما تند‌تر می‌زند؛ بنابراین ممکن است دچار سردرد، حالت تهوع و مشکلات خواب شوید. اگر کودکی همراه شماست از ۱۵۰۰ متر بالا‌تر نروید.
توصیه‌های بهداشتی سفر با نوزادان
با توجه به عدم توانایی نوزاد در تطابق پی در پی دمای بدن با دمای محیط در سفر، با اضافه یا کم کردن لباس و روانداز، دمای بدنش را ثابت نگه دارید. با پوشاندن لباس‌های زیاد سبب آزار و تعریق او نشوید. فراموش نکنید که نوزاد سالم و نسبتاً گوشتالو، نسبت به یک فرد بالغ، نیاز به لباس کمتری دارد.
هیچ‌گاه لباس و پوشش نمی‌تواند ریه‌های نوزاد را نسبت به هوای سرد مصونیت بخشد پس هرگز او را در معرض هوای سرد و مه آلود قرار ندهید.
با توجه به مقاومت بسیار اندک نوزاد نسبت به عفونت در صورت ابتلای پدر، مادر یا مراقبین نوزاد به سرماخوردگی در حین سفر بینی و دهان مراقبین توسط دستمال بزرگی که در پشت گره زده شده است، محافظت گردد
در حین سفر به تمیز بودن شیشه‌ها و پستانک نوزاد فوق العاده دقت کنید و حتی‌الامکان پس از هر بار استفاده سعی کنید آن‌ها را با آب و صابون بشویید و سپس با آب جوش یا آب سرد دارای محلول ضد‌عفونی‌کننده شستشو داده یا استریل کنید. قبل از گذاشتن پستانک به سر شیشه دستان‌تان را بشویید.
در صورت استفاده از شیر تازه، حتی از نوع پاستوریزه قبل از افزودن آب و شکر به شیر، آن را حتما بجوشانید. مراقب باشید به ویژه در حین سفر غذا یا شیر نوزاد خیلی غلیظ یا سنگین نباشد.
سعی کنید در سفر، نوزاد و کودک خود را صرفاً در یک وضعیت نخوابانید، چون ممکن است سبب پیدایش زخم‌هایی در بدن او شود. در سفر‌های طولانی مدت سعی کنید آن قسمت از پوست نوزاد که در معرض فشار و سایش بیشتری قرار دارد توسط شستشو و ماساژ، شاد و شاداب نگه دارید.
مراقب باشید که پودر‌هایی که به بدن نوزاد می‌زنید به شکل خمیر در نیاید.
مراقب آسیب پوست نوزاد نسبت به سنجاق، گیره‌های پوشک و دیگر البسه او در حین سفر باشید.
چیز‌هایی که در سفر با بچه نباید فراموش کرد
لباس‌های اضافی در چمدانتان داشته باشید. هوا در سفر می‌تواند برای کودکان بسیار سرد باشد. حتماً یک یا دو دست لباس اضافه همراه خود ببرید. به اندازه کافی با خود پوشک برای بچه تان ببرید.
تا حد امکان اسباب بازی و کتاب با خود ببرید.
کودکان در سفر نیاز به سرگرمی دارند و قطعاً سرگرمیشان با ما فرق دارد. آن‌ها از آتش روشن کردن و جوجه کباب خوردن خیلی لذت نمی‌برند؛ نیاز دارند که بازی کنند.
مایعات اضافه با خود ببرید. تا حد امکان با خود شیر یا آب ببرید. کودک نمی‌تواند جلوی تشنگی خود را بگیرد پس آمادگی داشته باشید.
کمک بگیرید. اگر به تنهایی با بچه سفر می‌کنید لازم است گاهی اوقات از دیگران کمک بگیرید. مثلا موقع دستشویی رفتن باید از کسی بخواهید که بچه را برایتان نگه دارد.
پیش بینی کنید. حواستان باشد پس از پیاده شدن از قطار یا اتوبوس بچه شما بسیار خسته است و اصلاً طاقت اینکه تازه به دنبال مسیر یا تاکسی بگردید ندارد؛ از قبل پیش بینی لازم را انجام دهید.
صندلی کودک را فراموش نکنید. برای سفر با ماشین خود حتماً برای فرزند کوچکتان صندلی کودک تهیه کنید تا بتوانید او را از خطرات احتمالی حفظ کنید.
چند نکته برای سفر خوب با بچه‌های بد
اگرچه که بچه بد وجود ندارد، اما خیلی از بچه‌ها حقیقتا بد سفر هستند. آن‌ها هیچ ذهنیتی از جاده و مسیر و سفر ندارند و ممکن است با بدقلقی هایشان سفر را به شما و اطرافیانتان هم تلخ کنند. پیشنهاد می‌کنیم اگر چنین فرزندی دارید، قبل از سفر این نکته‌ها را مرور کنید تا کمتر اذیت شوید.
مقررات را بگویید: بچه‌ها دوست ندارند مدت طولانی یک جا بنشینند. قبل از سفر با او از شرایط سفر بگویید، مدت زمانی که در راه خواهید بود و کار‌هایی که باید انجام دهد. به او بگویید: «تو کمربند ایمنی را نبسته‌ای؛ اگر این کار را انجام ندهی ماشین حرکت نمی‌کند.» اگر کودک از صندلی‌اش بلند شد یا کمربند ایمنی‌اش را باز کرد، اتومبیل را متوقف کنید. مطمئن شوید با این کار کودک می‌فهمد که قانون مربوط به صندلی اتومبیل حتما اجرا می‌شود و این که نقض قانون، چه خطرات و عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت.
پیش از ترک خانه، به کودک بگویید در سفر چه بازی‌ها و فعالیت‌هایی ممنوع است: برای مثال مواردی را که در توقف‌های بین راه تا مقصد باید رعایت کرد، قانون سر و صدا، قانون بازی، قانون شنا و قانون رستوران را برای او توضیح دهید.
برنامه سفر را مرور کنید: عکس‌ها و نقشه محلی را که به آنجا سفر می‌کنید به کودک نشان دهید. ماجرا و خاطرات سفر‌های گذشته را تعریف کنید. محل موردنظر را با مکانی که کودک با آن آشناست، مقایسه کنید تا اضطراب او از رفتن به مکانی ناشناخته کاهش یابد.
فضای خالی را فراموش نکنید: اگر با اتومبیل شخصی تان سفر می‌کنید، فضای خالی را فراموش نکنید. سعی کنید تا آنجا که ممکن است فضای داخل خودرو خالی بماند. تا آنجا که ممکن است همه اثاث را در صندوق‌عقب ماشین جای دهید. معمولا بیشتر از نیاز خود اثاث بر ندارید. بچه‌هایی که بین ساک‌ها و چمدان‌ها فشرده شده‌اند، حتما بدخلق می‌شوند.
رفتار خوبش را تحسین کنید: از رفتار خوب کودکتان تعریف کنید. او را مرتب به خاطر رفتار خوبش تحسین کنید. مثلا برای ماندن روی صندلی اتومبیل به او جایزه دهید. به او بگویید: «لذت می‌برم از این که به همه درخت‌ها و خانه‌ها نگاه می‌کنی.»
در فواصل متناسب توقف کنید: کودکان زیر ٦ سال معمولا بی‌قرار هستند حتی اگر در اوایل سفر آرام باشند، ولی پس از مدتی محصور ماندن در اتومبیل، هواپیما یا قطار که با طبیعت ماجراجوی آن‌ها سازگار نیست، بی‌قرار می‌شوند و تحرک خود را از سر می‌گیرند. سعی کنید او را سرگرم کنید و برای این کار تجهیزات لازم را از خانه همراه ببرید.
قول بیجا ندهید: در مورد چیز‌هایی که طی سفر ممکن است ببینید، هیچ قولی به کودک ندهید، چون ممکن است همان زمان که صحبتش را می‌کنید، انتظار دیدنش را داشته باشد. مثلا اگر بگویید در جنگل ممکن است اسب ببیند و بعد کودک آن را نبیند، زمان خروج از جنگل احتمالا گریه و زاری کودک بلند می‌شود که شما قول داده بودید اسب می‌بینیم پس چی شد؟
از نظر کودکان سفر کردن با ماشین بسیار کسل کننده است و انگار تا ابد طول می‌کشد! بخصوص اگر کاری برای انجام دادن نداشته باشند و مجبور باشند تا خود مقصد یک جا بنشینند. پس در طول سفر چندین توقف داشته باشید و سفر را جذاب کنید. خیلی تند حرکت نکنید و به کودک فرصت دیدن طبیعت اطراف را بدهید. اگر با بچه‌ها راه بیایید
می‌بینید که آن‌ها عاشق سفر و هیجانات آن هستند. پس سعی کنید سفر را طوری برنامه‌ریزی کنید که بهشان خوش بگذرد و کمتر نق بزنند. سفر باید کوتاه و متناسب با توانایی جسمانی کودک باشد.
کودک خود را سرگرم کنید. کمی پس از این که به راه افتادید، کودک را به نحوی مشغول کنید. با او صحبت کنید، از او سوالاتی بکنید و هرازگاه او را تحسین کنید. اگر سفرتان طولانی است (بیش از یک ساعت)، هنگامی که رفتار درستی از خود نشان می‌دهد به او تنقلات بدهید. در سفر‌های طولانی به نحوی برنامه‌ریزی کنید که حین سفر هرچند ساعت یک بار کودک بتواند از ماشین بیرون بیاید و استراحتی بکند، به اطراف بدود، به دستشویی برود و کار‌های دیگری انجام دهد. در صورت مواجه شدن با هرگونه خرابکاری و شیطنت با توضیح دادن مشکل رفتاری به کودک و گوشزد کردن رفتار درست، به این مساله رسیدگی کنید.
اگر کودک شما بالای سه سال دارد، در مورد سفر خود با او صحبت کنید؛ اجازه بدهید کودک شما هم بداند قرار است کجا‌ها را ببینید و چه برنامه‌هایی دارید؛ برنامه‌هایی مثل دیدن حیوانات یا خوردن غذا‌های خاص حتماً برای او جالب خواهد بود. از خودش بپرسید که دوست دارد در طول سفر چه کار‌هایی انجام دهد؛ اگر امکان انجام آن کار نبود، برایش توضیح دهید و پیشنهاد‌های دیگری با او در میان بگذارید.
خوب نیست که مثل چمدان با کودکتان برخورد کنید و تنها او را دنبال خودتان بکشانید؛ سعی کنید به خواسته‌هایش توجه کنید و اجازه بدهید به او نیز خوش بگذرد.
می‌توانید شهر یا کشور مقصد را روی نقشه به کودکتان نشان دهید، حتی بچه‌های کوچک از دنبال کردن نقشه لذت می‌برند. عکس جا‌های دیدنی را که قرار است ببینید، به او نیز نشان دهید و او را برای سفر مشتاق کنید.
اگر خواستید برای یکی از عزیزان کودکتان سوغاتی بخرید (مثل مادربزرگ یا پدربزرگ) از او هم نظرش را بپرسید. مطمئن باشید از این که در این کار مشارکت کند، خوشحال خواهد شد.
اگر فرزند شما آن قدر بزرگ شده که بتواند دوربین عکاسی را در دستش کنترل کند، از او بخواهید که از شما یا منظره‌های دور و برش عکس بگیرد و سفر را از دید کودک خود ببینید.
برای اینکه به کودک کمک کنید سفرش را به خاطر بسپارد، در هر شهر کارت پستال برای او بگیرید و در پشت آن کودک نکاتی در مورد آن شهر بنویسد یا به شما بگوید تا برایش بنویسید؛ در بازگشت در کارت پستال سوراخ کوچکی درست کنید و در حلقه‌ای بگذارید و برای او نگه دارید.
بد نیست در خانه دفترچه‌ای درست کنید که به تعداد روز‌هایی که در سفر خواهید بود برگه داشته باشد، تاریخ هر روز را بالای هر صفحه بنویسید، هر روزکودک می‌تواند نقاشی کار‌هایی که درآن روز انجام داده یا چیزهای جالبی که دیده است را بکشد؛ در برگشت این دفترچه، خاطرات زیبایی برای شما خواهد ساخت؛ حتی می‌توانید به کودک کمک کنید از بروشور‌ها و کارت‌پستال‌ها، عکس‌های محل سفر را بریده و در دفترش بچسباند.
طبیعت و خطراتی که در کمین بچه هاست
با رسیدن به انتهای تابستان، حضور در طبیعت و مناطق طبیعی افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا می‌کند. حضور در اینگونه مناطق و نزدیک شدن به طبیعت خدادادی می‌تواند به تکامل ذهنی کودکان کمک شایان توجهی کند. با این حال اینگونه مناطق طبیعی خطراتی را هم با خود به همراه دارند که می‌بایست در نظر گرفته شوند. بگذارید کودکان تان در طبیعت محدودیت‌های فضا‌های بسته شهری را نداشته باشند، با این حال باید مراقبت‌های لازم را هم در نظر داشته باشید.
در هنگام سفر به مناطق طبیعی بهتر است با خطرات هر یک از این مناطق کاملا آ‌شنا شده و با تجهیزات لازم و به کار بستن راهکار‌های مناسب، خود و افراد خانواده به ویژه کودکان و نوجوانان را در برابر این خطرات محافظت کنیم. فراموش نکنیم که مکان‌های ناشناخته و مسیر‌های خلوت هم برای تفریح با حضور کودکان، انتخاب مناسبی به شمار نمی‌روند.
در مناطق طبیعی در کنار رودخانه‌ها و یا پرتگاه‌ها اتراق نکنید. کمی دورتر از آن‌ها چادر بزنید و حتما در کنار رودخانه‌ها و مناطق سنگلاخی بچه هایتان را تنها نگذارید.
اگر به روستا یا جنگل می‌روید، مراقب حیوانات گزنده که داخل علف‌ها هستند، باشید. پاپوش مناسبی پای کودک کنید و اگر احساس کردید دچار گزیدگی شده و مرتبا خود را می‌خاراند به اورژانس
مراجعه کنید.
اگر به کوه می‌روید باید بدانید هر چه بالا‌تر می‌روید هوا رقیق‌تر و تنفس سریع‌تر می‌شود و قلب شما تند‌تر می‌زند؛ بنابراین ممکن است دچار سردرد، حالت تهوع و مشکلات خواب شوید. اگر کودکی همراه شماست از ۱۵۰۰ متر بالا‌تر نروید.
توصیه‌های بهداشتی سفر با نوزادان
با توجه به عدم توانایی نوزاد در تطابق پی در پی دمای بدن با دمای محیط در سفر، با اضافه یا کم کردن لباس و روانداز، دمای بدنش را ثابت نگه دارید. با پوشاندن لباس‌های زیاد سبب آزار و تعریق او نشوید. فراموش نکنید که نوزاد سالم و نسبتاً گوشتالو، نسبت به یک فرد بالغ، نیاز به لباس کمتری دارد.
هیچ‌گاه لباس و پوشش نمی‌تواند ریه‌های نوزاد را نسبت به هوای سرد مصونیت بخشد پس هرگز او را در معرض هوای سرد و مه آلود قرار ندهید.
با توجه به مقاومت بسیار اندک نوزاد نسبت به عفونت در صورت ابتلای پدر، مادر یا مراقبین نوزاد به سرماخوردگی در حین سفر بینی و دهان مراقبین توسط دستمال بزرگی که در پشت گره زده شده است، محافظت گردد
در حین سفر به تمیز بودن شیشه‌ها و پستانک نوزاد فوق العاده دقت کنید و حتی‌الامکان پس از هر بار استفاده سعی کنید آن‌ها را با آب و صابون بشویید و سپس با آب جوش یا آب سرد دارای محلول ضد‌عفونی‌کننده شستشو داده یا استریل کنید. قبل از گذاشتن پستانک به سر شیشه دستان‌تان را بشویید.
در صورت استفاده از شیر تازه، حتی از نوع پاستوریزه قبل از افزودن آب و شکر به شیر، آن را حتما بجوشانید. مراقب باشید به ویژه در حین سفر غذا یا شیر نوزاد خیلی غلیظ یا سنگین نباشد.
سعی کنید در سفر، نوزاد و کودک خود را صرفاً در یک وضعیت نخوابانید، چون ممکن است سبب پیدایش زخم‌هایی در بدن او شود. در سفر‌های طولانی مدت سعی کنید آن قسمت از پوست نوزاد که در معرض فشار و سایش بیشتری قرار دارد توسط شستشو و ماساژ، شاد و شاداب نگه دارید.
مراقب باشید که پودر‌هایی که به بدن نوزاد می‌زنید به شکل خمیر در نیاید.
مراقب آسیب پوست نوزاد نسبت به سنجاق، گیره‌های پوشک و دیگر البسه او در حین سفر باشید.
چیز‌هایی که در سفر با بچه نباید فراموش کرد
لباس‌های اضافی در چمدانتان داشته باشید. هوا در سفر می‌تواند برای کودکان بسیار سرد باشد. حتماً یک یا دو دست لباس اضافه همراه خود ببرید. به اندازه کافی با خود پوشک برای بچه تان ببرید.
تا حد امکان اسباب بازی و کتاب با خود ببرید.
کودکان در سفر نیاز به سرگرمی دارند و قطعاً سرگرمیشان با ما فرق دارد. آن‌ها از آتش روشن کردن و جوجه کباب خوردن خیلی لذت نمی‌برند؛ نیاز دارند که بازی کنند.
مایعات اضافه با خود ببرید. تا حد امکان با خود شیر یا آب ببرید. کودک نمی‌تواند جلوی تشنگی خود را بگیرد پس آمادگی داشته باشید.
کمک بگیرید. اگر به تنهایی با بچه سفر می‌کنید لازم است گاهی اوقات از دیگران کمک بگیرید. مثلا موقع دستشویی رفتن باید از کسی بخواهید که بچه را برایتان نگه دارد.
پیش بینی کنید. حواستان باشد پس از پیاده شدن از قطار یا اتوبوس بچه شما بسیار خسته است و اصلاً طاقت اینکه تازه به دنبال مسیر یا تاکسی بگردید ندارد؛ از قبل پیش بینی لازم را انجام دهید.
صندلی کودک را فراموش نکنید. برای سفر با ماشین خود حتماً برای فرزند کوچکتان صندلی کودک تهیه کنید تا بتوانید او را از خطرات احتمالی حفظ کنید.
چند نکته برای سفر خوب با بچه‌های بد
اگرچه که بچه بد وجود ندارد، اما خیلی از بچه‌ها حقیقتا بد سفر هستند. آن‌ها هیچ ذهنیتی از جاده و مسیر و سفر ندارند و ممکن است با بدقلقی هایشان سفر را به شما و اطرافیانتان هم تلخ کنند. پیشنهاد می‌کنیم اگر چنین فرزندی دارید، قبل از سفر این نکته‌ها را مرور کنید تا کمتر اذیت شوید.
مقررات را بگویید: بچه‌ها دوست ندارند مدت طولانی یک جا بنشینند. قبل از سفر با او از شرایط سفر بگویید، مدت زمانی که در راه خواهید بود و کار‌هایی که باید انجام دهد. به او بگویید: «تو کمربند ایمنی را نبسته‌ای؛ اگر این کار را انجام ندهی ماشین حرکت نمی‌کند.» اگر کودک از صندلی‌اش بلند شد یا کمربند ایمنی‌اش را باز کرد، اتومبیل را متوقف کنید. مطمئن شوید با این کار کودک می‌فهمد که قانون مربوط به صندلی اتومبیل حتما اجرا می‌شود و این که نقض قانون، چه خطرات و عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت.
پیش از ترک خانه، به کودک بگویید در سفر چه بازی‌ها و فعالیت‌هایی ممنوع است: برای مثال مواردی را که در توقف‌های بین راه تا مقصد باید رعایت کرد، قانون سر و صدا، قانون بازی، قانون شنا و قانون رستوران را برای او توضیح دهید.
برنامه سفر را مرور کنید: عکس‌ها و نقشه محلی را که به آنجا سفر می‌کنید به کودک نشان دهید. ماجرا و خاطرات سفر‌های گذشته را تعریف کنید. محل موردنظر را با مکانی که کودک با آن آشناست، مقایسه کنید تا اضطراب او از رفتن به مکانی ناشناخته کاهش یابد.
فضای خالی را فراموش نکنید: اگر با اتومبیل شخصی تان سفر می‌کنید، فضای خالی را فراموش نکنید. سعی کنید تا آنجا که ممکن است فضای داخل خودرو خالی بماند. تا آنجا که ممکن است همه اثاث را در صندوق‌عقب ماشین جای دهید. معمولا بیشتر از نیاز خود اثاث بر ندارید. بچه‌هایی که بین ساک‌ها و چمدان‌ها فشرده شده‌اند، حتما بدخلق می‌شوند.
رفتار خوبش را تحسین کنید: از رفتار خوب کودکتان تعریف کنید. او را مرتب به خاطر رفتار خوبش تحسین کنید. مثلا برای ماندن روی صندلی اتومبیل به او جایزه دهید. به او بگویید: «لذت می‌برم از این که به همه درخت‌ها و خانه‌ها نگاه می‌کنی.»
در فواصل متناسب توقف کنید: کودکان زیر ٦ سال معمولا بی‌قرار هستند حتی اگر در اوایل سفر آرام باشند، ولی پس از مدتی محصور ماندن در اتومبیل، هواپیما یا قطار که با طبیعت ماجراجوی آن‌ها سازگار نیست، بی‌قرار می‌شوند و تحرک خود را از سر می‌گیرند. سعی کنید او را سرگرم کنید و برای این کار تجهیزات لازم را از خانه همراه ببرید.
قول بیجا ندهید: در مورد چیز‌هایی که طی سفر ممکن است ببینید، هیچ قولی به کودک ندهید، چون ممکن است همان زمان که صحبتش را می‌کنید، انتظار دیدنش را داشته باشد. مثلا اگر بگویید در جنگل ممکن است اسب ببیند و بعد کودک آن را نبیند، زمان خروج از جنگل احتمالا گریه و زاری کودک بلند می‌شود که شما قول داده بودید اسب می‌بینیم پس چی شد؟
ارسال نظر