به خاطر کارم نیاز به ازدواج موقت دارم

احتیاج به صیغه کردن و ازدئواج موقت دارم .مردي 33 ساله هستم و به دليل شرايط کاري ام مجبور هستم به شهرهاي زيادي سفر کنم و متاسافنه همسرم من را در اين سفرها همراهي نمي کند.در این مطلب از ایران ناز به نقل از بیتوته به بررسی سوال مذکوئر و جواب کارشناسی میپردازیم

من 33 ساله و داراي مدرک کارشناسي هستم. به دليل شرايط شغلي از شنبه تا چهارشنبه در شهرهاي مختلف مشغول به کارم ولي متاسفانه همسرم با توجه به اين که هيچ کاري هم ندارد، من را همراهي نمي کند. لازم است بگويم کار من در شهر هاي مختلف بيشتر از 2 سال طول مي کشد و همسرم هم کارشناس و 33 ساله هستند. من به دليل نيازهايي که دارم تمايل دارم طي اين مدت در شهري که هستم ازدواج {موقت} کنم. راهنمايي ام کنيد.

پاسخ کارشناس :

از پيامک تان به نظر مي رسد که به دليل شرايط کاري و همراهي نکردن همسرتان، قصد ازدواج موقت داريد اما دودل هستيد.

مشکل تان را اين گونه بررسي کنيد

اصولا افراد مي گويند متهم اصلي همسرشان است و اگر او تغيير کند، زندگي بهتر خواهد شد اما آيا به راستي مي دانيد که همسرتان از چه چيزي واهمه دارد، که شما را همراهي نمي کند؟

يگانه راه، کنار آمدن با اختلاف نظرها به کارگيري عادات مهرآميز به ويژه گفت و گوي فعال درباره تفاوت هاست. ما به طور دقيق و مشخص مي دانيم که همسرمان بايد براي بهبود زندگي مشترکمان چه کارهايي انجام دهد ولي از اين نکته مهم غافليم که ما هم وظايفي در قبال او و زندگي مان داريم و اگر قرار است بهبودي صورت گيرد لازم است که ما نيز تغيير کنيم. عادات مخرب شامل انتقادگري، سرزنش، شکايت، غر زدن، تهديد، تنبيه و … براي کنترل ديگري است به جاي آن ها از عادت هاي مهرآميزي همچون حمايت، تشويق، گوش دادن، پذيرش، اعتماد، احترام و گفت‌ و گو درباره تفاوت ها بهره ببريد.

نفع من مهم تر است يا نفع رابطه مان؟

لازم است که بر اساس مصلحت رابطه مان تصميم بگيريم. وقتي يکي از زوج ها يا هر دو به جاي انتخاب راه مشترک، راه خود و مصلحت خودش را در پيش مي گيرد، بسياري به دامن رابطه هاي اشتباه و خارج از حلقه ازدواج مي افتند و متاسفانه ازدواجي که صرفا با هدف ارضاي نيازهاي جنسي صورت مي گيرد به احتمال زياد ازدواج موفقي نخواهد بود. همان طور که بارها اشاره کرده ايم، ازدواج يک رابطه درماني نيست بلکه رابطه اي صميمانه است.

گزينه هاي ديگر روي ميز کدامند؟

با توجه به اينکه اشاره کرده‌ايد همسرتان با وجود اينکه کاري ندارند، شما را همراهي نمي کنند؛ ممکن است ازدواج موقت شيوه اي براي تنبيه همسرتان به دليل همراهي نکردن وي با شما باشد؟ آيا همسرتان با اين موضوع موافق است؟ محاسن کوتاه مدت اين ازدواج ها رفع نياز است اما آسيب هاي دراز مدت آن بر شما و همسرتان چيست؟ چه تدابيري براي مقابله با اين آسيب ها انديشيده ايد؟ چه راه حل هاي ديگري غير از ازدواج موقت ممکن است وجود داشته باشد؟

آيا تاکنون به مذاکره سازنده با مشارکت همسرتان براي حل اين مسئله اقدام کرده ايد؟ با مشارکت همسرتان به راهکارهاي جايگزين بينديشيد، مثلا: آيا امکان دارد که غير از آخر هفته ها که در شهرتان هستيد، يک روز ديگر در بين هفته به خانه برگرديد تا تجديد ديداري صورت گيرد؟ مسائل پيچيده هميشه راه حل‌هاي پيچيده ندارند.

منبع: ایران ناز