کدام کشورها در شرایط بحران، پیامک هشدار عمومی می‌فرستند؟

کشورهای بسیاری سیستم‌های هشدار شرایط بحرانی (مبتنی بر لوکیشن) را از طریق تکنولوژی Cell Broadcast پیاده‌سازی کرده‌اند. برای مثال ژاپن از طریق سیستم هشدار زلزله، کانادا به واسطه هشدار آمادگی، آمریکا با استفاده از هشدارهای اضطراری بی‌سیم، نیوزلند با هشدارهای اضطراری موبایل، کره جنوبی و تایوان در قالب سرویس هشدار عمومی، سریلانکا با عنوان شبکه هشدار فاجعه و شرایط اضطراری و فیلیپین به شکل سیستم اضطراری Cell Broadcast از این روش اطلاع‌رسانی سریع استفاده می‌کنند.

البته کشورهای اتحادیه اروپا، هلند، لیتوانی، رومانی، یونان هم در قالب‌های دیگری از این سامانه هشدار سریع که توسط مؤسسه استاندارد ارتباطات اروپا (ETSI) تعریف شده است، استفاده می‌کنند؛ این مؤسسه استانداردهای قابل اجرا در سطح جهان را برای تکنولوژی‌های ارتباطی و فناوری اطلاعاتی تهیه و تولید می‌کند.

پیام‌های سِل برودکست برای نخستین بار در پاریس در سال ۱۹۹۷ و از طریق کانال ۰۵۰ برای برقراری ارتباط منطقه‌ای (محدود به مشترکان حاضر در یک منطقه) به واسطه آنتن‌های مخابراتی در شبکه اپراتوری ارسال شد. پس از آن، این روش اطلاع‌رسانی برای هشدار در ابعاد ملی-شهری، گزارش‌های آب‌وهوا، پیام‌های گسترده، اخبار محلی و… به کار گرفته شد.

۹۹ درصد تجهیزات ارتباطی، قابلیت پشتیبانی از این پیام‌ها را دارند

ارسال «پیام‌های سل برودکست» به طور گسترده از سال ۲۰۰۸ توسط اپراتورهای ارتباطی آسیا، آمریکا، اروپا و آمریکای جنوبی در دستور کار قرار گرفت. با وجود این‌که توابع اجرایی این روش در شبکه تمامی اپراتورها از منظر فنی تعریف نشده (روالی برای ارسال این پیام‌ها در نظر گرفته نشده) اما ۹۹ درصد تجهیزات ارتباطی زیر بار در شبکه اپراتورهای ارتباطی، قابلیت پشتیبانی از این پیام‌ها را دارند.

از مزایای استفاده از پیام‌های سل برودکست، می‌توان به داشتن آلارم صوتی و لرزشی اختصاصی روی گوشی اشاره کرد. همچنین تنها اپراتورهای دارای مجوز فعالیت، قادر به ارسال پیام‌هایی با این شیوه هستند، ۹۹ درصد دستگاه‌های ارتباطی امروزی از پیام‌های سل برودکست پشتیبانی می‌کنند.

ارسال یک پیام هشدار عمومی به تعداد کمی از مشترکان یا میلیون‌ها مردم تنها ظرف ۱۰ ثانیه انجام می‌شود؛ سل برودکست از پیام‌های هشدار با طول بیش از ۱۳۹۵ کاراکتر نیز پشتیبانی می‌کند و این پیام‌ها قابلیت پشتیبانی از چندین زبان را دارند و تمامی مشترکان اپراتورها حتی کسانی‌که در فرآیند رومینگ هستند را شامل می‌شود. هم‌چنین این پیام‌ها تحت تأثیر تراکم زیاد در ترافیک شبکه نیستند.

در کشور ما تجربه استفاده از این سرویس پیش از این و در سالیان گذشته وجود داشته، با وجود این، در ایران، اپراتور اول ارتباطی برای نخستین بار، سرویس اطلاع‌رسانی شرایط بحران را بر این بستر دایر کرده است. شرکت ارتباطات سیار ایران بعد از وقوع سیل ویرانگر مناطق شمالی کشور، به راه‌اندازی این سرویس برای اطلاع‌رسانی شرایط بحران به طور گسترده برای مناطق در معرض خطر اقدام کرد و بنا بر اعلام، این اقدام در برخی نقاط مانند قم، مانع بروز بحران و ویرانی شد.

راه‌اندازی سرویس هشدار شرایط بحرانی

محمدجواد آذری جهرمی -وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات- نیز همان زمان و پس از وقوع سیل در برخی از استان‌های کشور، درباره‌ی این اقدام همراه اول در توئیتر خود نوشته بود: سرویس هشدار شرایط بحرانی همراه اول آغاز به کار کرده تا پیش از وقوع بلاهای طبیعی، مردم از طریق تلفن‌همراه خود آگاه شوند.

از این سرویس، به عنوان سرویس پیام کوتاه فراگیر (SMS-CB) نیز نام می‌برند که برخلاف سرویس پیام کوتاه که به شکل پوینت تو پوینت (P2P) عمل می‌کند، می‌توان آن را از یک مبدأ به چندین مبدأ (One to many) محدود از لحاظ جغرافیایی ارسال کرد. سیستم‌های پیام کوتاه فراگیر (CBS) در آخرین نسل خود توانایی ارسال به بیش از ۵۰۰ سلول در کمتر از ۱۰ ثانیه را دارند که میلیون‌ها مشترک را تحت پوشش قرار می‌دهد.

با توجه به این‌که این سرویس به ترافیک شبکه اپراتورها وابسته نیست، می‌تواند هر زمانی که یک بلای طبیعی رخ می‌دهد و هنگامی که دیتا، پیامک و تماس صوتی با مشکل مواجه شد، به آسانی پیام‌ها را منتشر کند. از این رو سیستم انتشار سلولی (Cell Broadcast) این توانایی را دارد تا یک پیام را در محدوده‌ای به کوچکی یک سلول رادیویی و به بزرگی یک کشور منتشر کند. آن دسته از گوشی‌های موبایل که CB-Channel آن‌ها فعال باشد، قابلیت دریافت پیام را دارند.