راه حل مشکل چهل ساله ایران و آمریکا چیست؟

نشریه اینترنتی هیل در یادداشتی از به بن بست رسیدن کمپین حداکثر فشار ترامپ علیه ایران خبر داده و نوشته با وجود ادعا‌های ایران و آمریکا درباره عدم علاقه‌شان به ورود به یک درگیری نظامی، تلاش‌های هر دو طرف برای اثبات دست بالایشان قبل از هرگونه مذاکره‌ای مانند بازی با آتش است.

این رسانه راهکاری را پیش پای آمریکا گذاشته که از طریق آن می‌تواند از بروز جنگ با ایران جلوگیری کرده و مشکلش را با تهران حل و فصل کند.

بر اساس توصیه‌های رسانه کنگره آمریکا، دولت ترامپ باید این تصور را که تهران یک بازیگر شر است بشکند، زیرا رفتار‌های ایران یک واکنش طبیعی برای کشوری است که به گوشه رینگ هدایت شده و تحت تحریم‌های شدید قرار گرفته است.

این رسانه به جنبه‌های واقع‌بینانه سیاست ایران اشاره کرده و نوشته ایران در ابتدا از جنگ آمریکا علیه طالبان در افغانستان حمایت کرده و حتی کمک‌های اطلاعاتی به آن‌ها کرده است. ایران در مبارزه با القاعده و بیرون راندن اعضای آن‌ها از سرزمینش نیز جامه عمل پوشانده است. همکاری‌ها میان ایران و امارات از زمانی که جرج بوش ایران را یکی از محور‌های شرارت خواند متوقف شد. تهران از آن تاریخ علاقه‌ای ندارد که هدف بعدی نئوکان‌های آمریکایی قرار بگیرد.

در عراق نیز منافع ایران و آمریکا مشترک است. ایرانی‌ها با صدام حسین مخالف بودند و متحدان سیاسی‌شان را در عراق برای کمک به آمریکا جهت سرنگونی صدام یاری کردند. بار دیگر این وضعیت زمانی که سیاست‌های آمریکا به سمت تغییر سیستم سیاسی در تهران سوق پیدا کرد عوض شد.

نظام سیاسی ایران توسط مردمی اداره می‌شود که در انقلاب ضد آمریکایی ۱۹۷۹ و جنگ هشت ساله عرق نقش داشتند. تعجبی نیست اگر تصمیم‌سازان این نظام از مداخله‌گرایی خارجی راض نباشند. از این گذشته تهران نگران است که رقبای سنتی‌اش در منطقه که پیمان‌های امنیتی با آمریکا دارند نفوذ نظامی‌شان را گسترش دهند.

زمانی که نخبگان ایرانی به منطقه‌شان نگاه می‌کنند، تعداد انگشت‌شماری دوست، تعداد قابل توجهی رقیب و تعداد بی‌شماری نیروی آمریکایی می‌بینند. ایران از ترس از مداخله نظامی خارجی استراتژی دفاع رو به جلو و دور کردن درگیری نظامی از مرزهایش را در پیش گرفته است.

رسانه کنگره آمریکا نوشته حمایت‌های ایران از نیرو‌های نیابتی‌اش در منطقه شاید خونین باشد، اما استراتژی موفقی بوده است. در حالی که آمریکا درگیر نفوذ سیاسی در خاورمیانه بود، ایران محیط استراتژیکش را شکل می‌داد. ایران در سیاست عراق از طریق کرد‌ها و نیرو‌های سیاسی شیعه نفوذ دارد. در سوریه نفود ایران به واسطه حزب الله و کمک‌های نظامی به روسیه افزایش یافته است. در یمن ایران بر حوثی‌ها کنترل دارد و با نیرو‌های عربستانی که جنگی پر هزینه را به یمن تحمیل کرده‌اند، مبارزه می‌کند.

درک ماهیت دفاعی و واقع بینانه دخالت‌های ایران در منطقه می‌تواند در تغییر سیاست‌های آمریکا موثر باشد. واشنگتن باید بر تعصبات گذشته‌اش فایق بیاید و نقش منطقه‌ای ایران را به رسمیت بشناسد و نگرانی‌های امنیتی ایران را جدی بگیرد.

پایگاه خبری هیل در این یادداشت که به قلم متیو بارو نوشته آورده است دولت ترامپ باید از استراتژی تغییر رژیم در ایران فاصله بگیرد و تندرو‌هایی نظیر بولتون و پمپئو را ساکت کند و به چهار دهه عدم اعتماد میان دو کشور پایان دهد. چنین رویکرد میانه‌رو‌ها در ایران را تقویت کرده و آمریکا را قادر می‌کند با عراق، سوریه و افغانستان همکاری کند.

به ادعای این رسانه ایجاد اعتماد بین ایران و آمریکا در نهایت می‌تواند زمینه‌ساز نظام امنیتی جدیدی در خلیج فارس باشد و برای نیل به آن باید از نمونه پیمان هلسینکی که به خاتمه جنگ سرد انجامید استفاده کنند و آن را قدمی برای ایجاد چارچوب جامعی بر اساس تبادلات سیاسی - اقتصادی و نظامی قرار دهند.

این اقدام می‌تواند با تسری پیمان هسته‌ای به پیمانی موشکی شروع شود به یک پیمان منطقه بر اساس سرزمینی عاری از سلاح‌های کشتار جمعی بینجامد.

از این گذشته کاخ سفید می‌تواند از ظرفیت‌های دیپلماتیک برای ایجاد خطوط مستقیم مذاکره ایران و آمریکا و همچنین مذاکرهبیشتر با کشور‌های خلیج فارس استفاده کند. با توجه به مقاومت احتمالی علیه این ابتکار عمل، انعطاف پذیری ایدئولوژیک و نحوه حکمرانی ترامپ می‌تواند کارگشا باشد؛ این رویکرد چیزی جز تغییر کامل سیاست خارجی آمریکا در قبال خاورمیانه نمی‌طلبد، اما زمانی که شرایط عوض شود استراتژی‌ها هم باید تغییر کنند.

به گزارش رویداد۲۴ در مطلب هیل آمده چندین دهه است که سیاست خارجی آمریکایی بر اساس مبارزه با ایران چیده شده است. هیچ شکی نیست که ایران حضور آمریکا در منطقه را به چالش کشیده است، اما با این حال رویکرد‌های دفاعی ایران نباید از دید مخفی بماند. مانند بسیاری از دولت‌های پسا انقلابی در جهان، تمایل صدور انقلاب در ایران نیز کم کم رنگ باخته است. اگر سیاست‌گذاران آمریکایی واقعا به دنبال حل و فصل اختلافات با ایران هستند باید وضع موجود را تغییر دهند.

هیل در پایان این یادداشت نقل قولی از هنری کسینجر وزیر خارجه پیشین آمریکا آورده که گفته بود «ایران باید تصمیم بگیرد که یک ملت است یا یک جنبش.» نویسنده این یادداشت گفته، اما امروز این آمریکاست که باید کمک کند ایران را به سمت یک جنبش انقلابی دیگر سوق ندهد و همچنین کمک کند ایران به یک کشور عادی تبدیل شود.