با بیماران مبتلا به ام اس چگونه رفتار کنیم؟

یکی از کاربران سیناپرس نوشته است: اخیرا متوجه شده ام که دختر جوان بیست و هفت ساله ام مبتلا به بیماری ام اس شده است. او روحیه اش را به کلی از دست داده و علایم شدید افسردگی در او به وجود آمده است. او مدام به فکر دوران ناتوانی خود است. برای رفع این مشکل چه باید بکنم؟

پاسخ:
MS از جمله بیماری‌های مزمنی است که تاثیرعمیقی بر کیفیت زندگی بیماران می‌گذارد. میزان بهبودی این بیماری به علت حملات شدید، غیر قابل پیش بینی است.

این خصوصیت و علایم جسمی باعث محدودیت فرد در زمینه‌های مختلف روابط اجتماعی، آموزشی، اشتغال، باروری و پرداختن به سرگرمی‌های مورد علاقه او می‌شود. هم اکنون بیش از نیمی از بیماران مبتلا به این بیماری، علاوه بر علایم جسمی، از مشکلات روحی و روانی نیز در رنجند؛ به طور معمول شیوع افسردگی در میان این بیماران ۳ برابر بیشتر از سایران است.

هر یک از بیماران مبتلا به ام اس با توجه به خصوصیات شخصیتی، شرایط زندگی و محیطی شان و حمایت‌های اطرافیانش، درک متفاوت و واکنش‌های گوناگونی از این بیماری دارند، در نتیجه این بیماران سیر متفاوتی را طی خواهند کرد.

اغلب این افراد به محض اینکه نسبت به بیماری خود آگاه می‌شوند، دلنگرانی‌ها و احساسات گوناگونی را تجربه می‌کنند. ناتوانی و سرباری، از جمله نخستین ترس‌هایی است که فرد به آن مبتلا می‌شود. تصور ذهنی آن‌ها از این بیماری در ابتدا، یک بیماری ناتوان کننده و پیش رونده است. بیماری که طی مدت کوتاهی باعث زمینگیر شدن آن‌ها می‌شود.

در حالی که سیر این بیماری تنها برای تعداد اندکی از بیماران اینگونه پیش می‌رود، اما متاسفانه به علت عدم اطلاع رسانی دقیق کادر پزشکی و ناآگاهی بیماران، به این تصویر ذهنی دامن زده می‌شود.

انطباق روانی با ابتلا به بیماری ام اس یک پروسه چند وجهی، زمانبر و انرژی بر است از اینرو فرد برای موفقیت درمان این بیماری نیاز به یاری و حمایت اطرافیان دارد. اگر حمایت مورد نیازی در این خصوص صورت نپذیرد، فرد دچار افسردگی و اضطراب خواهد شد؛ ابتلا این افراد به افسردگی منجر به کاهش کیفیت زندگی و افت عملکرد آن‌ها می‌شود بنابراین حمایت خانواده این بیماران می‌تواند به انطباق پیدا کردن آن‌ها با شرایط جدیدشان کمک کند.

در این بین، توسل به معنویات، تلاش برای یادگیری روش‌های مقابله‌ای کارآمد و همچنین مدیریت زمان و استرس می‌تواند بسیار سودمند و مفید باشد.

علاوه بر حمایت‌های عاطفی خانواده، دوستان و همکاران، روانپزشکان (که وظیفه آموزش مهارت‌های لازم برای انطباق با شرایط جدید را به عهده دارند) نیز می‌توانند محیط امنی برای این بیماران فراهم کنند تا آن‌ها آزادانه از نگرانی هایشان صحبت کنند.



منبع:سلامت نیوز