راهکاری طلایی برای خداحافظی با زخم پای دیابتی

اخیرا یکی از دوستانم مبتلا به دیابت شده و به علت نوروپاتی دیابتی، یکی از انگشتان پایش را نیز از دست داد. ترس از این مساله مانند خوره به جانم افتاده است. برای پیشگیری از این عارضه چه اقداماتی باید انجام بدهم؟

نوروپاتی دیابتی (اختلال و بیماری دستگاه عصبی) یکی دیگر از عوارض دیابت است که باعث می‌شود در پا‌ها «درد» و «گرما» به خوبی احساس نشود. پای دیابتی‌های مبتلا به عوارض نورپاتی، در معرض خطر مضاعف قرار دارند، زیرا این افراد محل فشار کفش یا زخم پا را به موقع احساس نمی‌کند. در صورت بروز زخم نیز بهبودی دیرتر از حد معمول حاصل می‌شود.

این افراد به هیچ عنوان نباید پا برهنه راه بروند، زیرا ممکن است شی برنده، سوزن یا پونز روی زمین افتاده باشد و وارد پایشان شود، اما آن‌ها به دلیل اختلال عصب پا، متوجه هیچ درد یا زخم نشوند.

این افراد باید برای کوتاه کردن ناخن‌های پایشان، از سوهان استفاده کنند و پینه‌های پایشان را با سنگ پا‌های طبی بردارند. آن‌ها به هیچ عنوان نباید از قیچی یا هر وسیله برنده دیگری برای کوتاه کردن ناخن یا برداشتن پینه پایشان استفاده کنند.


این افراد باید روزانه پا‌های خودشان را وارسی کنند و بشویند، اما قبل از شستن حتما درجه حرارت آب را با یک دماسنج اندازه گیری کنند. آن‌ها بدون اینکه درجه حرارت آب را امتحان کنند، نباید فورا وارد آب شوند، زیرا گرمای یا سرما زیاد را دیگر احساس نمی‌کنند.

افراد مبتلا به نوروپاتی حتما پس از شست و شوی پا باید پا‌های خود (به خصوص میان انگشتان پا) را کاملا خشک کنند. این افراد درصورتی که دارای پوست خشک هستند می‌توانند پس از شستشو از کرم استفاده کنند، اما برای جلوگیری از بروز قارچ، نباید بین انگشتان پایشان را چرب کنند.

همچنین اگر این افراد از سردی پا رنج می‌برند، باید همیشه از جوراب استفاده کنند یا ورزش‌هایی برای پا انجام دهند. آن‌ها نباید از کیسه آب گرم یا پتو‌های برقی استفاده کنند، زیرا دچار کاهش احساس گرما و سرما شده اند و به موقع متوجه سوختگی نمی‌شوند.

کفش‌های تنگ با رویه بسیار سفت، پای این افراد را دچار پینه می‌کند که امکان دارد بعد‌ها تبدیل به زخم شود. این افراد پیش از پوشیدن کفش، باید داخل آن را از نظر وجود جسم خارجی، دوخت نامناسب یا وجود بند یا جمع شدگی کفی و ... وارسی کنند. در حال حاضر کفش‌های مخصوصی برای دیابتی‌های دارای نروپاتی وجود دارد. این کفش‌ها کفی نرم دارند که در دوخت شان هیچ گره‌ای وجود ندارد تا سبب فشار شود.

افراد مبتلا به نوروپاتی حتی برای زخم‌های بسیار کوچک نیز باید به پزشک مراجعه کنند، زیرا حتی زخم‌های بسیار کوچک نیز می‌تواند عوارض وخیمی در پی داشته باشد. به همین دلیل این افراد نباید صبر کنند تا زخم پایشان را خود به تنهایی درمان کنند، زیرا حتی یک روز دیرتر آغاز درمان هم ممکن است خطرناک باشد. اگر زخم پای این افراد دیر بهبود می‌یابد، باید پایشان کاملا در استراحت مطلق باشد و هیچ فشاری به پا وارد نیاورند. البته برای این کار نیازی نیست همیشه استراحت مطلق داشته باشند.

این افراد اگر به موقع و زیر نظر یک متخصص حاذق درمان بشوند، می‌توانند زخم‌های ناشی از عوارض نوروپاتی را به خوبی درمان کنند. بسیاری از قطع عضو‌هایی که امروزه به افراد تحمیل می‌شود فقط ناشی از درمان بی موقع و ناصحیح است!



منبع: بهداشت نیوز