.svg)
این بانو قهرمان مدیریت زمان است
پارسینه: وي در سال 90 موفق شد سهميه المپيك لندن را كسب كند و در حال حاضر به عنوان نخستين ورزشكاري است كه در ايران موفق به كسب اين سهميه شده زيرا كسب
روزنامهٔ ایران در صفحه 14 امروز نوشت :
رمز موفقيت را در تشويق‌هاي پدر و مادرش مي‌داند، با اينكه كودك بود اما بزرگ فكر مي‌كرد. سن كمي داشت اما دوست داشت پله‌هاي پيشرفت و ترقي را روز به روز طي كند. با افكار و بازي‌هاي كودكانه ميانه‌اي نداشت و دوست داشت به‌گونه‌اي متفاوت زندگي كند.
ندا شهسواري در سال 1365 در شهر كرمانشاه متولد شد. اكنون كه پاي سخنان اين ورزشكار تنيس روي ميز نشسته‌ايم از روزهاي طلايي و آغاز علاقه‌اش به اين رشته با شور و اشتياق مي‌گويد. وي در سال 90 موفق شد سهميه المپيك لندن را كسب كند و در حال حاضر به عنوان نخستين ورزشكاري است كه در ايران موفق به كسب اين سهميه شده زيرا كسب اين سهميه در ميان بانوان ورزشكار در اين رشته تا به حال بي‌سابقه بوده است.
دوران كودكي‌تان چگونه گذشت و در آن دوران به چه بازي‌هايي علاقه داشتيد؟
در طول كودكي‌هايم فقط يك‌بار با عروسك‌هايم بازي كردم، ولي علاقه‌ام از همان زمان به تنيس‌هاي پلاستيكي و توپ‌هاي رنگي بود. هنگام بازي در كوچه‌هاي شهر با دوستانم مسابقه مي‌گذاشتيم كه چه‌كسي با راكت بيشتر مي‌تواند توپ بزند. هميشه سعي مي‌كردم، برنده باشم.
نخستين بار كه تنيس روي ميز بازي كرديد چه زماني بود؟
از كلاس پنجم دبستان تنيس روي ميز را با علاقه شروع كردم و از همان زمان بود كه پدر و مادرم اين علاقه و استعداد را در وجود من و برادر و خواهرانم ديدند و برايمان يك ميز خريداري كردند و در خانه شروع به بازي و تمرين كرديم البته معلم ورزش‌ام در كلاس پنجم نيز بي‌تأثير نبود زيرا او در ساعت ورزش انتخاب رشته مورد علاقه و پرداختن به آن را به عهده خودمان گذاشته بود و انتخاب رشته كاملاً اختياري بود و من هم به دليل علاقه‌ام به رشته تنيس روي ميز اين ورزش را در مدرسه انتخاب كردم. هنگامي كه در ساعت‌هاي ورزش قدم به سالن پينگ‌پنگ مي‌گذاشتم بهترين لحظات عمرم را سپري مي‌كردم زيرا اين رشته جذابيت‌هاي زيادي داشت و من از همان ابتدا به ميز، راكت و صداي توپ علاقه داشتم.
به‌طور حرفه‌اي از چه زمان اين رشته را ادامه داديد؟
به‌طور حرفه‌اي شروع فعاليت‌هاي جدي‌ام از سال 80 بود كه به عضويت تيم ملي تنيس روي ميز درآمدم.
مشوقان اصلي‌تان در پيشرفت اين رشته ورزشي چه كساني بودند؟
در درجه اول پدر و مادرم مشوق بودند كه با ايجاد زمينه و فراهم آوردن شرايط مناسب باعث ترقي‌ام شدند و مشوق ديگر، دايي‌ام بود كه از همان كودكي با او بازي مي‌كردم و بعد از اينكه وارد اردوهاي تيم ملي شدم با يكي از دامادهايمان تمرينات را شروع كردم.
به‌طور كلي روزي چند ساعت براي تمرينات وقت مي‌گذاريد؟
تمرين و وقت گذاشتن بستگي به شرايط دارد اگر نزديك به زمان مسابقات باشم روزي 5 ساعت تمرين مي‌كنم اما در روزهاي عادي بيشتر از دو ساعت تمرين نمي‌كنم.
بهترين هدف در زندگي ورزشي‌تان چيست؟
از همان زمان كه وارد تيم ملي شدم يعني سال 1380، در ابتدا هدفم را مشخص كردم و بالاترين هدفم دستيابي به بهترين رنكينگ جهاني است. هر بازيكن در مسابقات يك رنكينگي دارد و من در حال حاضر در جهان رنكينگ 600 را به خود اختصاص داده‌ام كه در ايران بالاترين هستم اما رسيدن به رنكينگ 100 برايم مهم است و با انجام يكسري تمرينات در اردوها مي‌توانم به هدفم برسم. به نظر من هر فردي در هر كاري كه مي‌خواهد به موفقيت برسد بايد در ابتدا هدفش را مشخص كند و براي آن لازم است مبارزه كند و با برنامه‌ريزي دقيق و درست مي‌توان به همه اهداف دست پيدا كرد.
به عنوان يك ورزشكار نگاهتان به زندگي چگونه است؟
نسبت به همه ابعاد زندگي با اميد مي‌نگرم و هيچ‌زماني در هيچ زمينه‌اي نااميد نمي‌شوم.
براي كسب سهميه المپيك لندن چه تلاش‌هايي كرديد؟
با كمك اعضاي فدراسيون تنيس روي ميز و با برنامه‌ريزي توانستم اين سهميه را كسب كنم. چون در ايران تا به حال از ميان بانوان كسي نتوانسته در اين رشته سهميه كسب كند و تا به حال هيچ ورزشكاري در اين رشته سهميه المپيك را به دست نياورده است. هنگامي كه سهميه المپيك لندن را به دست آوردم، برايم هيجان‌آور بود و از اين مسئله احساس خوشحالي كردم.
پيشرفت و ترقي در اين رشته در كشورمان نسبت به سال‌هاي گذشته چگونه است؟
چند سال پيش به لحاظ تكنيكي و جسماني از رقبايمان فاصله داشتيم، اما با گذشت چهار سال با برنامه‌ريزي‌هاي دقيق فدراسيون و تمرينات مكرر توانستيم با آنها در سطحي برابر قرار بگيريم و با همت و تلاش سهميه المپيك را كسب كنيم.
قرار است در المپيك با چند رقيب دست و پنجه نرم كنيد؟
برگزاري المپيك در مرداد ماه سال 91، در شهر لندن است كه مسابقه با 64 نفر از بهترين‌ها و برترين ورزشكاران جهان انجام مي‌شود. سعي خواهم كرد از اين فرصت طلايي به نحو احسن استفاده كنم و اميدوارم نماينده خوبي براي ايران باشم.
اصول قدم گذاشتن در رشته تنيس روي ميز چگونه است و يك ورزشكار بايد چه نكاتي را درنظر بگيرد؟
تنيس روي ميز، رشته‌اي دوست‌داشتني است، صداي توپ، رنگ ميز، رنگ توپ و رنگ سالن برايم جذابيت دارد، حتي هنگامي كه بازي‌هاي كشورهاي ديگر را نيز مي‌بينم، برايم جذاب است. براي قدم گذاشتن در اين رشته بايد تمركز بالايي داشته باشي، در حالي كه هنگام مسابقه از استرس بالايي برخوردار هستي و چون بازي به صورت انفرادي انجام مي‌شود، هر ضربه‌اي كه مي‌زني حكم يك امتياز طلايي را دارد اگر براي ضربه زدن به توپ وقت را از دست بدهي، يعني يك امتياز را از دست داده‌اي و با وجود استرس‌هاي زيادي كه هنگام بازي تجربه مي‌كني، از سوي ديگر تمركز كردن را ياد مي‌گيري و اين دو مقوله در زمينه‌هاي مختلف زندگي باعث شده است تمركز بالايي داشته باشم و با مسائل استرس‌زاي ديگر بهتر كنار آيم. در حقيقت اين رشته يك تمرين براي زندگي است و براي رسيدن به مقام‌هاي بالا بايد فكر انسان آزاد باشد و به اهداف اصلي فكر كرد. در اين رشته چابك بودن، تمركز، عكس‌العمل‌هاي بموقع از قدرت و استقامت جسماني مهم‌تر است.
تا به حال موفق به كسب چه رتبه‌هايي شده‌ايد؟
مسابقات سال 80 در قزاقستان نخستين مسابقه برون‌مرزي بود كه مقام سوم را به صورت تيمي كسب كرديم و در سال 83 در آسياي ميانه مقام اول تيمي و انفرادي را به‌دست آورديم. همچنين در سال 84 در مسابقات كشورهاي اسلامي به مقام دوم تيمي و سوم انفرادي رسيديم و چند دوره در مسابقات اوپن جهاني شركت كرديم كه در آن مسابقات نيز صعودهاي چندپله‌اي داشتيم.
بازي به صورت تيمي چه تفاوت‌هايي با بازي‌هاي انفرادي دارد؟
معمولاً در هر تيم سه نفر هستند كه هر سه ورزشكار در بازي شركت مي‌كنند و در بازي‌هاي تيمي استرس كمتر است، چون ميزان استرس بين سه ورزشكار تقسيم مي‌شود، اما در بازي‌هاي انفرادي بستگي به تمركز و توانايي ورزشكار دارد، ولي به‌طور كلي هر دو بازي جالب و جذاب است.
بزرگترين آرزويي كه داريد و تصميماتي كه براي آينده درنظر گرفته‌ايد؟
آرزو دارم در بازي‌هاي المپيك بتوانم حداقل در يكي از بازي‌ها برنده شوم و به‌دست آوردن رنكينگ 100 هم برايم مهم است، اما عقيده دارم يك ورزشكار براي داشتن آينده‌اي خوب و رسيدن به پيشرفت بايد سالم باشد و سلامتي در رسيدن ورزشكار به آرزوهايش نقش دارد.
رمز موفقيت را در تشويق‌هاي پدر و مادرش مي‌داند، با اينكه كودك بود اما بزرگ فكر مي‌كرد. سن كمي داشت اما دوست داشت پله‌هاي پيشرفت و ترقي را روز به روز طي كند. با افكار و بازي‌هاي كودكانه ميانه‌اي نداشت و دوست داشت به‌گونه‌اي متفاوت زندگي كند.
دوران كودكي‌تان چگونه گذشت و در آن دوران به چه بازي‌هايي علاقه داشتيد؟
در طول كودكي‌هايم فقط يك‌بار با عروسك‌هايم بازي كردم، ولي علاقه‌ام از همان زمان به تنيس‌هاي پلاستيكي و توپ‌هاي رنگي بود. هنگام بازي در كوچه‌هاي شهر با دوستانم مسابقه مي‌گذاشتيم كه چه‌كسي با راكت بيشتر مي‌تواند توپ بزند. هميشه سعي مي‌كردم، برنده باشم.
نخستين بار كه تنيس روي ميز بازي كرديد چه زماني بود؟
از كلاس پنجم دبستان تنيس روي ميز را با علاقه شروع كردم و از همان زمان بود كه پدر و مادرم اين علاقه و استعداد را در وجود من و برادر و خواهرانم ديدند و برايمان يك ميز خريداري كردند و در خانه شروع به بازي و تمرين كرديم البته معلم ورزش‌ام در كلاس پنجم نيز بي‌تأثير نبود زيرا او در ساعت ورزش انتخاب رشته مورد علاقه و پرداختن به آن را به عهده خودمان گذاشته بود و انتخاب رشته كاملاً اختياري بود و من هم به دليل علاقه‌ام به رشته تنيس روي ميز اين ورزش را در مدرسه انتخاب كردم. هنگامي كه در ساعت‌هاي ورزش قدم به سالن پينگ‌پنگ مي‌گذاشتم بهترين لحظات عمرم را سپري مي‌كردم زيرا اين رشته جذابيت‌هاي زيادي داشت و من از همان ابتدا به ميز، راكت و صداي توپ علاقه داشتم.
به‌طور حرفه‌اي از چه زمان اين رشته را ادامه داديد؟
به‌طور حرفه‌اي شروع فعاليت‌هاي جدي‌ام از سال 80 بود كه به عضويت تيم ملي تنيس روي ميز درآمدم.
مشوقان اصلي‌تان در پيشرفت اين رشته ورزشي چه كساني بودند؟
در درجه اول پدر و مادرم مشوق بودند كه با ايجاد زمينه و فراهم آوردن شرايط مناسب باعث ترقي‌ام شدند و مشوق ديگر، دايي‌ام بود كه از همان كودكي با او بازي مي‌كردم و بعد از اينكه وارد اردوهاي تيم ملي شدم با يكي از دامادهايمان تمرينات را شروع كردم.
به‌طور كلي روزي چند ساعت براي تمرينات وقت مي‌گذاريد؟
تمرين و وقت گذاشتن بستگي به شرايط دارد اگر نزديك به زمان مسابقات باشم روزي 5 ساعت تمرين مي‌كنم اما در روزهاي عادي بيشتر از دو ساعت تمرين نمي‌كنم.
بهترين هدف در زندگي ورزشي‌تان چيست؟
از همان زمان كه وارد تيم ملي شدم يعني سال 1380، در ابتدا هدفم را مشخص كردم و بالاترين هدفم دستيابي به بهترين رنكينگ جهاني است. هر بازيكن در مسابقات يك رنكينگي دارد و من در حال حاضر در جهان رنكينگ 600 را به خود اختصاص داده‌ام كه در ايران بالاترين هستم اما رسيدن به رنكينگ 100 برايم مهم است و با انجام يكسري تمرينات در اردوها مي‌توانم به هدفم برسم. به نظر من هر فردي در هر كاري كه مي‌خواهد به موفقيت برسد بايد در ابتدا هدفش را مشخص كند و براي آن لازم است مبارزه كند و با برنامه‌ريزي دقيق و درست مي‌توان به همه اهداف دست پيدا كرد.
به عنوان يك ورزشكار نگاهتان به زندگي چگونه است؟
نسبت به همه ابعاد زندگي با اميد مي‌نگرم و هيچ‌زماني در هيچ زمينه‌اي نااميد نمي‌شوم.
براي كسب سهميه المپيك لندن چه تلاش‌هايي كرديد؟
با كمك اعضاي فدراسيون تنيس روي ميز و با برنامه‌ريزي توانستم اين سهميه را كسب كنم. چون در ايران تا به حال از ميان بانوان كسي نتوانسته در اين رشته سهميه كسب كند و تا به حال هيچ ورزشكاري در اين رشته سهميه المپيك را به دست نياورده است. هنگامي كه سهميه المپيك لندن را به دست آوردم، برايم هيجان‌آور بود و از اين مسئله احساس خوشحالي كردم.
پيشرفت و ترقي در اين رشته در كشورمان نسبت به سال‌هاي گذشته چگونه است؟
چند سال پيش به لحاظ تكنيكي و جسماني از رقبايمان فاصله داشتيم، اما با گذشت چهار سال با برنامه‌ريزي‌هاي دقيق فدراسيون و تمرينات مكرر توانستيم با آنها در سطحي برابر قرار بگيريم و با همت و تلاش سهميه المپيك را كسب كنيم.
قرار است در المپيك با چند رقيب دست و پنجه نرم كنيد؟
برگزاري المپيك در مرداد ماه سال 91، در شهر لندن است كه مسابقه با 64 نفر از بهترين‌ها و برترين ورزشكاران جهان انجام مي‌شود. سعي خواهم كرد از اين فرصت طلايي به نحو احسن استفاده كنم و اميدوارم نماينده خوبي براي ايران باشم.
اصول قدم گذاشتن در رشته تنيس روي ميز چگونه است و يك ورزشكار بايد چه نكاتي را درنظر بگيرد؟
تنيس روي ميز، رشته‌اي دوست‌داشتني است، صداي توپ، رنگ ميز، رنگ توپ و رنگ سالن برايم جذابيت دارد، حتي هنگامي كه بازي‌هاي كشورهاي ديگر را نيز مي‌بينم، برايم جذاب است. براي قدم گذاشتن در اين رشته بايد تمركز بالايي داشته باشي، در حالي كه هنگام مسابقه از استرس بالايي برخوردار هستي و چون بازي به صورت انفرادي انجام مي‌شود، هر ضربه‌اي كه مي‌زني حكم يك امتياز طلايي را دارد اگر براي ضربه زدن به توپ وقت را از دست بدهي، يعني يك امتياز را از دست داده‌اي و با وجود استرس‌هاي زيادي كه هنگام بازي تجربه مي‌كني، از سوي ديگر تمركز كردن را ياد مي‌گيري و اين دو مقوله در زمينه‌هاي مختلف زندگي باعث شده است تمركز بالايي داشته باشم و با مسائل استرس‌زاي ديگر بهتر كنار آيم. در حقيقت اين رشته يك تمرين براي زندگي است و براي رسيدن به مقام‌هاي بالا بايد فكر انسان آزاد باشد و به اهداف اصلي فكر كرد. در اين رشته چابك بودن، تمركز، عكس‌العمل‌هاي بموقع از قدرت و استقامت جسماني مهم‌تر است.
تا به حال موفق به كسب چه رتبه‌هايي شده‌ايد؟
مسابقات سال 80 در قزاقستان نخستين مسابقه برون‌مرزي بود كه مقام سوم را به صورت تيمي كسب كرديم و در سال 83 در آسياي ميانه مقام اول تيمي و انفرادي را به‌دست آورديم. همچنين در سال 84 در مسابقات كشورهاي اسلامي به مقام دوم تيمي و سوم انفرادي رسيديم و چند دوره در مسابقات اوپن جهاني شركت كرديم كه در آن مسابقات نيز صعودهاي چندپله‌اي داشتيم.
بازي به صورت تيمي چه تفاوت‌هايي با بازي‌هاي انفرادي دارد؟
معمولاً در هر تيم سه نفر هستند كه هر سه ورزشكار در بازي شركت مي‌كنند و در بازي‌هاي تيمي استرس كمتر است، چون ميزان استرس بين سه ورزشكار تقسيم مي‌شود، اما در بازي‌هاي انفرادي بستگي به تمركز و توانايي ورزشكار دارد، ولي به‌طور كلي هر دو بازي جالب و جذاب است.
بزرگترين آرزويي كه داريد و تصميماتي كه براي آينده درنظر گرفته‌ايد؟
آرزو دارم در بازي‌هاي المپيك بتوانم حداقل در يكي از بازي‌ها برنده شوم و به‌دست آوردن رنكينگ 100 هم برايم مهم است، اما عقيده دارم يك ورزشكار براي داشتن آينده‌اي خوب و رسيدن به پيشرفت بايد سالم باشد و سلامتي در رسيدن ورزشكار به آرزوهايش نقش دارد.
ارسال نظر