.svg)
چگونه با سوگ سقط مکرر جنین کنار بیاییم؟
پارسینه: سقط جنین یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری است. معمولا پانزده تا بیست درصد حاملگی‌ها منتهی به سقط می‌شوند. گاهی این سقط‌ها می‌تواند حیات مادر را نیز تهدید کند. امروزه به درمان جسمی سقط جنین بیشتر از اثرات روانی آن اهمیت داده می‌شود.
یکی از کاربران سیناپرس نوشته است: همسرم چندین بار تجربه سقط جنین را داشته است. اخیرا او پس از سقط جنین، کم خواب، مضطرب و عصبانی شده است. دیگر تمایلی به انجام کار‌های خانه یا شخصی اش را ندارد. ساعت خوابش نیز تغییر پیدا کرده است. گاهی بی دلیل گریه یا پرخاشگری می‌کند. برای رفع مشکلات روحی و روانی او باید چه اقداماتی انجام بدهم؟
سقط جنین یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری است. معمولا پانزده تا بیست درصد حاملگی‌ها منتهی به سقط می‌شوند. گاهی این سقط‌ها می‌تواند حیات مادر را نیز تهدید کند. امروزه به درمان جسمی سقط جنین بیشتر از اثرات روانی آن اهمیت داده می‌شود.
سوگ و افسردگی از مهمترین واکنش‌های روحی و روانی مادران به سقط جنین است. سوگ پس از سقط جنین حتی می‌تواند به اندازه سوگ از دست دادن یکی از اعضای خانواده باشد.
اغلب چهل درصد زنان پس از سقط جنین دچار نشانه‌هایی مانند «غم و اندوه»، «اختلال خواب»، «تمایل به صحبت راجع به احساس فقدان» یا «اشتیاق به داشتن فرزند از دست رفته» می‌شوند. احساس گناه و سرزنش خود نیز می‌تواند در مادر ایجاد شود. همچنین امکان دارد فرد پس از سقط جنین دچار علایمی مانند افسردگی و اضطراب شود.
سقط جنین معمولا غیر منتظره و ناگهانی است. اغلب کسی نیز با فرد احساس همدردی زیادی نمی‌کند. همچنین مراسم سوگواری نیز برگزار نمی‌شود. اطرافیان نیز به جای شنیدن درک احساسات او، با گفتن اینکه «چیز مهمی نبود» یا «هنوز بچه‌ای وجود نداشت که برایش غصه بخوری»، فرصت ابراز هیجانات منفی را از فرد سوگوار می‌گیرند. همه این عوامل به تشدید علائم سوگ دامن می‌زند.
از سوی دیگر تحمل سقط در برخی از افراد راحت‌تر از سایران است. حاملگی اول، سقط‌های مکرر قبلی، سابقه ناباروری، عدم حمایت خانواده و سابقه اختلالات روانپزشکی از جمله فاکتور‌هایی هستند که می‌توانند شدت این سوگواری را تشدید کنند.
گاهی انجام سونوگرافی پیش از سقط سبب می‌شود تا تصویری ملموس‌تر و واضح‌تر از جنین در ذهن مادر شکل بگیرد و رابطه عاطفی قوی میان او و جنین ایجاد شود و پس از سقط بر احساس فقدان مادر بیفزاید.
اغلب علایم سوگ پس از گذشت دو هفته برطرف می‌شود، اما گاهی ممکن است این علایم ماه‌ها و حتی سال‌ها نیز به طول بینجامد و در زمان تعیین شده برای وضع حمل، سالگرد سقط یا حتی حاملگی بعدی این احساسات دوباره برای مدت کوتاهی زنده شوند.
برای کاهش اثرات روحی و روانی سقط جنین نیاز به حمایت خانواده‌ها و پرسنل پزشکی است. پزشکان باید با ارایه اطلاعاتی مناسب، بیمار را نسبت به علت سقط جنین آگاه کنند. همچنین ابهامات آن‌ها را در مورد شانس بارداری بعدی برطرف کنند.
اگر علائم سوگ در بیمار بسیار شدید باشد یا منجر به افسردگی و اضطراب شود، حتما مراجعه به روانپزشک برای درمان‌های دارویی و غیر دارویی توصیه می‌شود.
خانواده‌ها نیز باید با بیمار احساس همدردی کنند و به او اجازه بیان نگرانی هایش را بدهند. آن‌ها لازم نیست هنگام شنیدن غم و حرف خاصی بزنند. حتی سکوت، شنیدن صحبت‌ها یا فشردن دست‌های او می‌تواند کارساز باشد.
منبع:سلامت نیوز
سقط جنین یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری است. معمولا پانزده تا بیست درصد حاملگی‌ها منتهی به سقط می‌شوند. گاهی این سقط‌ها می‌تواند حیات مادر را نیز تهدید کند. امروزه به درمان جسمی سقط جنین بیشتر از اثرات روانی آن اهمیت داده می‌شود.
سوگ و افسردگی از مهمترین واکنش‌های روحی و روانی مادران به سقط جنین است. سوگ پس از سقط جنین حتی می‌تواند به اندازه سوگ از دست دادن یکی از اعضای خانواده باشد.
اغلب چهل درصد زنان پس از سقط جنین دچار نشانه‌هایی مانند «غم و اندوه»، «اختلال خواب»، «تمایل به صحبت راجع به احساس فقدان» یا «اشتیاق به داشتن فرزند از دست رفته» می‌شوند. احساس گناه و سرزنش خود نیز می‌تواند در مادر ایجاد شود. همچنین امکان دارد فرد پس از سقط جنین دچار علایمی مانند افسردگی و اضطراب شود.
سقط جنین معمولا غیر منتظره و ناگهانی است. اغلب کسی نیز با فرد احساس همدردی زیادی نمی‌کند. همچنین مراسم سوگواری نیز برگزار نمی‌شود. اطرافیان نیز به جای شنیدن درک احساسات او، با گفتن اینکه «چیز مهمی نبود» یا «هنوز بچه‌ای وجود نداشت که برایش غصه بخوری»، فرصت ابراز هیجانات منفی را از فرد سوگوار می‌گیرند. همه این عوامل به تشدید علائم سوگ دامن می‌زند.
از سوی دیگر تحمل سقط در برخی از افراد راحت‌تر از سایران است. حاملگی اول، سقط‌های مکرر قبلی، سابقه ناباروری، عدم حمایت خانواده و سابقه اختلالات روانپزشکی از جمله فاکتور‌هایی هستند که می‌توانند شدت این سوگواری را تشدید کنند.
گاهی انجام سونوگرافی پیش از سقط سبب می‌شود تا تصویری ملموس‌تر و واضح‌تر از جنین در ذهن مادر شکل بگیرد و رابطه عاطفی قوی میان او و جنین ایجاد شود و پس از سقط بر احساس فقدان مادر بیفزاید.
اغلب علایم سوگ پس از گذشت دو هفته برطرف می‌شود، اما گاهی ممکن است این علایم ماه‌ها و حتی سال‌ها نیز به طول بینجامد و در زمان تعیین شده برای وضع حمل، سالگرد سقط یا حتی حاملگی بعدی این احساسات دوباره برای مدت کوتاهی زنده شوند.
برای کاهش اثرات روحی و روانی سقط جنین نیاز به حمایت خانواده‌ها و پرسنل پزشکی است. پزشکان باید با ارایه اطلاعاتی مناسب، بیمار را نسبت به علت سقط جنین آگاه کنند. همچنین ابهامات آن‌ها را در مورد شانس بارداری بعدی برطرف کنند.
اگر علائم سوگ در بیمار بسیار شدید باشد یا منجر به افسردگی و اضطراب شود، حتما مراجعه به روانپزشک برای درمان‌های دارویی و غیر دارویی توصیه می‌شود.
خانواده‌ها نیز باید با بیمار احساس همدردی کنند و به او اجازه بیان نگرانی هایش را بدهند. آن‌ها لازم نیست هنگام شنیدن غم و حرف خاصی بزنند. حتی سکوت، شنیدن صحبت‌ها یا فشردن دست‌های او می‌تواند کارساز باشد.
منبع:سلامت نیوز
ارسال نظر