.svg)
نمونه‌ای از ادبیات شفاهی سید احمد فردید
پارسینه: عنوان یکی از سخنرانی‌های وی «تجافی و تعالی از ترقی‌خواهی متدانی حلولی غربزده» بود. مسئولان روزنامه کیهان که از این عنوان چیزی نفهمیده بودند، از وی خواستند تا توضیحی دربارهٔ آن بدهد.
به گزارش پارسینه ، سید احمد فردید (زادهٔ ۱۲۸۹ در یزد - درگذشتهٔ ۲۵ مرداد ۱۳۷۳ در تهران) از فیلسوفان و مدرسان فلسفه بوده است.
وی به دلیل ادبیات و گفتار خاص خود، به «فیلسوف شفاهی» شهرت یافته بود، چرا که وی در طول حیاتش کمترین اثر مکتوبی از خود منتشر نکرد. این لقب را ابتدا منتقدان به او دادند و معتقد بودند که دلیل این امر تغییر جهت‌های مکرر فکری او بوده و اینکه او مایل بود مدرک مکتوبی نزد کسی نداشته باشد تا بتواند افکارش را مکررا نفی کند.
اما می‌توان گفت که فردید خود نیز چندان از این لقب ناراضی نبوده است و در نهایت به نحوی آنرا پذیرفته است؛ وی در مصاحبه با مجلهٔ کیهان فرهنگی می‌گوید: «همواره از موقع (طرح) غربزدگی در راه بودم و یک عهدی نمی‌توانم بگویم، یک عزمی و تصمیمی بود که فعلا فیلسوف شفاهی بشوم.»
اطلاعات بیشتر پیرامون شخصیت و آثار وی را می‌توانید در مدخل « سید احمد فردید » در ویکی‌پدیا بیابید.
به گزارش پارسینه ، در اوایل انقلاب روزنامهٔ کیهان معمولا به اعلام و گزارش سخنرانی‌های وی می‌پرداخت. عنوان یکی از سخنرانی‌های وی «تجافی و تعالی از ترقی‌خواهی متدانی حلولی غربزده» بود. مسئولان روزنامه کیهان که از این عنوان چیزی نفهمیده بودند، از وی خواستند تا توضیحی دربارهٔ آن بدهد.
توضیح فردید پیرامون عنوان سخنرانی‌اش، در صفحهٔ ۱۲ روزنامهٔ کیهان مورخ یک‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۵۸ بدین شرح به چاپ رسیده است:
«تدانی مکر لیل و نهارزده (مکر لیل و نهار بدان معنی که در کلام الله مجید آمده)، از بقیة الله و زمان باقی اخروی و از حکومت حقیقی الهی امت واحده اسلامی (امت=اومه، به هندی قدیم به معنی کمونوته=جامعهٔ معنوی)، به دار غرور زمان فانی دنیوی حکومت مردم بر مردم و لوازم بشر انگارانهٔ (اومانیست) دنیاپرستانهٔ آن، همچون اعتقاد کفرآلود به اصالت خلاقیت ارادهٔ بشری به معنی خواهش نفسانی ارزشیاب سرنوشت‌آفرین سرنوشت‌ساز تاریخ آفرین تاریخ‌ساز و تجافی و تعالی (ترانساندانس) از این گونه مراتب غرور آفرین غربزدهٔ نیست‌انگارانهٔ خودبنیادانهٔ فردی و جمعی واقعیت تندپوی گرگ‌پوی اخلاقیت مکر لیل و نهارزدهٔ مال و منال‌پرستانهٔ امامت و ولایت پیشاهنگانهٔ نفسانی به نفس امارهٔ توحیدی این‌همانی و نااین‌همانی فردی و جمعی روان‌شناسانه و جامعه‌شناسانهٔ کج‌طبعانهٔ دل‌کورانهٔ امت‌نشناسانهٔ نسناسانهٔ فردة خاسئین کارتیه لاتنی یهودی‌زدهٔ ماسونی‌زدهٔ صهیونی‌زده، مثلا از قول به وحدت موجود دهری حلولی خودبنیاد خلاق از ذات به ذات زبون‌اندیشانهٔ اهریمنانهٔ برگسون یهودی گرفته تا یاوه‌درایی‌های جامعه‌شناسانهٔ فاقد ذکر و فکر گورویچ یهودی به حکومت الهی مبتنی بر صراط مستقیم طاعت حقیقی برادران ایمانی نسبت به خدای متعال و رسول خدای متعال و اولوالامر واقف و معتقد به احکام تشریعی و تکوینی الهی غایب و حاضر در میان آن‌ها.»
اما می‌توان گفت که فردید خود نیز چندان از این لقب ناراضی نبوده است و در نهایت به نحوی آنرا پذیرفته است؛ وی در مصاحبه با مجلهٔ کیهان فرهنگی می‌گوید: «همواره از موقع (طرح) غربزدگی در راه بودم و یک عهدی نمی‌توانم بگویم، یک عزمی و تصمیمی بود که فعلا فیلسوف شفاهی بشوم.»
اطلاعات بیشتر پیرامون شخصیت و آثار وی را می‌توانید در مدخل « سید احمد فردید » در ویکی‌پدیا بیابید.
به گزارش پارسینه ، در اوایل انقلاب روزنامهٔ کیهان معمولا به اعلام و گزارش سخنرانی‌های وی می‌پرداخت. عنوان یکی از سخنرانی‌های وی «تجافی و تعالی از ترقی‌خواهی متدانی حلولی غربزده» بود. مسئولان روزنامه کیهان که از این عنوان چیزی نفهمیده بودند، از وی خواستند تا توضیحی دربارهٔ آن بدهد.
توضیح فردید پیرامون عنوان سخنرانی‌اش، در صفحهٔ ۱۲ روزنامهٔ کیهان مورخ یک‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۵۸ بدین شرح به چاپ رسیده است:
«تدانی مکر لیل و نهارزده (مکر لیل و نهار بدان معنی که در کلام الله مجید آمده)، از بقیة الله و زمان باقی اخروی و از حکومت حقیقی الهی امت واحده اسلامی (امت=اومه، به هندی قدیم به معنی کمونوته=جامعهٔ معنوی)، به دار غرور زمان فانی دنیوی حکومت مردم بر مردم و لوازم بشر انگارانهٔ (اومانیست) دنیاپرستانهٔ آن، همچون اعتقاد کفرآلود به اصالت خلاقیت ارادهٔ بشری به معنی خواهش نفسانی ارزشیاب سرنوشت‌آفرین سرنوشت‌ساز تاریخ آفرین تاریخ‌ساز و تجافی و تعالی (ترانساندانس) از این گونه مراتب غرور آفرین غربزدهٔ نیست‌انگارانهٔ خودبنیادانهٔ فردی و جمعی واقعیت تندپوی گرگ‌پوی اخلاقیت مکر لیل و نهارزدهٔ مال و منال‌پرستانهٔ امامت و ولایت پیشاهنگانهٔ نفسانی به نفس امارهٔ توحیدی این‌همانی و نااین‌همانی فردی و جمعی روان‌شناسانه و جامعه‌شناسانهٔ کج‌طبعانهٔ دل‌کورانهٔ امت‌نشناسانهٔ نسناسانهٔ فردة خاسئین کارتیه لاتنی یهودی‌زدهٔ ماسونی‌زدهٔ صهیونی‌زده، مثلا از قول به وحدت موجود دهری حلولی خودبنیاد خلاق از ذات به ذات زبون‌اندیشانهٔ اهریمنانهٔ برگسون یهودی گرفته تا یاوه‌درایی‌های جامعه‌شناسانهٔ فاقد ذکر و فکر گورویچ یهودی به حکومت الهی مبتنی بر صراط مستقیم طاعت حقیقی برادران ایمانی نسبت به خدای متعال و رسول خدای متعال و اولوالامر واقف و معتقد به احکام تشریعی و تکوینی الهی غایب و حاضر در میان آن‌ها.»
بوی فلسفه ستیزی میاد! می خواید از بقیه ی اهل نظر، عباراتی بیارم که عمرن سر در بیارید؟ استاد فردید مطالب روشن و منزه کم نداره. نگاهی به یادنامه شون بندازید. این رسم معرفی کردن یک فیلسوف نیست. حالا لرزشگذاری به کنار.
آیا این فردید اصلا اجازه داشته فتوی تکفیر بدهد که داده است؟ مثلا: "اعتقاد کفرآلود به اصالت خلاقیت ارادهٔ بشری"
بخشی از گرفتاریهای امروز جامعه ما ناشی از تفکر همین فردیدی هاست
فرديد هيچي نبود
آقا یا خانم سایت پارسینه در شناخت و فهم جایگاه خودتان کوشا باشید. واقعا برچه اساسی فکر می کنید شایسته است از هر متنی در هر موضوعی به هر شکلی استفاده کنید. لختی فکر کرده اید به کاری که انجام می دهید یا اینکه خود را مجاز می دانید هر متنی را به مثابه داده هایی از اطلاعات (برای تقریب به ذهن به مثابه کیسه سیب زمینی!) به خورد خلق الله بدهید... انقدر مبتذل و سطحی نباشید.